Казанне Мітрапаліта Кандрусевіча падчас св. Імшы ў Рэспубліканскім навукова-практычным цэнтры анкалогіі і медыцынскай радыялогіі імя М. М. Аляксандрава
з нагоды 50-годдзя яго заснавання

26 жніўня 2010 г., п. Лясны

Глыбокапаважаныя хворыя, пацыенты анкалагічнай клінікі, урачы, медыцынскі персанал!

1.    Сёння Каталіцкі Касцёл успамінае Божую Маці Чэнстахоўскую. На свеце ёсць вельмі многа цудоўных абразоў і ікон Маці Божай. Адзін з іх — гэта абраз так званай Чорнай Мадонны, ці ікона Маці Божай Чэнстахоўскай. Гэты абраз праслаўляецца не толькі ў Каталіцкім Касцёле, але таксама і ў Праваслаўнай Царкве. І гэта вельмі добра. Ёсць адна Божая Маці — Марыя, і, як бы яна не называлася, яна заўсёды Божая Маці. Найбольш славуты ў Каталіцкім Касцёле ў Беларусі абраз Маці Божай — гэта абраз Маці Божай Будслаўскай. Гэты цудоўны абраз добра вядомы не толькі ў Беларусі, але і па-за яе межамі. Нездарма Будслаў вельмі часта называюць Беларускай Чэнстаховай.

Івянец, 21 жніўня 2010 г.

Глыбокапаважаныя святары, кансэкраваныя асобы, юнакі — удзельнікі парафіяды «Тэатр, святыня, спорт».

1.    Сёння Каталіцкі Касцёл успамінае св. папу Пія Х, які кіраваў ім 100 гадоў таму на пачатку ХХ стагоддзя. Дэвізам служэння гэтага святога Папы былі словы: «Omnia restaurare in Christo» — «Усё аднавіць у Хрысце». Калі 100 гадоў таму Пантыфік адчуваў неабходнасць кардынальнага аднаўлення Касцёла і яго жыцця праз вяртанне да Хрыста, то ў наш час гэта праблема набывае яшчэ большую актуальнасць. Нездарма Вялікі Папа нашых часоў Слуга Божы Ян Павел II на пачатку трэцяга тысячагоддзя звярнуў увагу Касцёла на тое, што ўсё трэба распачынаць ад Хрыста. А сённяшні папа Бэнэдыкт XVI кажа, што трэба адкрыцца на Хрыста, які нічога не забірае, а толькі дае. Дае — гэта значыць ўзбагачае духоўна.

«Сёння людзі шукаюць веры, таму Касцёл не можа спаць, ён павінен своечасова даць адказ на гэтае запатрабаванне», — паведаміў у размове з агенцтвам KAI Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч. Беларускі іерарх называе веру практыкуючых католікаў з Беларусі моцнай, непавярхоўнай, якая базуецца на традыцыі.

Арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч

Зварот да народу Божага
Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі
з нагоды юбілею 300-годдзя кансэкрацыі
сучаснай мінскай архікатэдры Імя Найсвяцейшай Панны Марыі

З радасцю ўвойдзем у дом Пана
(пар. Пс 122 (121), 1).

Умілаваныя ў Хрысце браты і сёстры!

1.    У гэтых словах, якія часта спяваюцца падчас літургіі асвячэння касцёла, выражаецца глыбокая радасць вернага люду, які дачакаўся новай святыні — як дому Пана і месца спаткання чалавека з Богам.
300 гадоў таму, 16 сакавіка 1710 г., біскуп Віленскі Канстанцін Бжастоўскі ўрачыста кансэкраваў езуіцкі касцёл у гонар Імя Езуса, Марыі і св. Барбары ў Мінску. Той марозны, як падаюць гістарычныя даведкі, дзень быў пазначаны цяплом прысутнасці Езуса ў новай святыні.

Росіца, святая Імша апоўначы з 6 на 7 жніўня 2010 г.

1.    Мяне пераследавалі і вас будуць пераследаваць, — у гэтых словах Езуса Хрыста крыецца праўда пра жыццё Касцёла і хрысціяніна.

31 ліпеня 2010 г.

1.    У Бібліі мы знаходзім Божыя запаведзі і пажаданні. У іх выражана Божая воля. Найбольш вядомым з’яўляецца Дэкалог ці Дзесяць Божых запаведзяў, якія Выбраны народ атрымаў ад Бога праз Майсея на гары Сінай. Мы ведаем аб іх са Старога Запавету. Аднак і ў Новым Запавеце Езус шмат разоў спасылаецца на іх, як, напрыклад, у васьмі благаслаўленнях, вядомых нам як Нагорная Пропаведзь (пар. Mц 5, 21. 27), або ў прыпавесці пра багатага маладога чалавека (пар. Mк 10, 19).

25 ліпеня 2010 г., Мінск

архікатэдральны касцёл Імя Найсвяцейшай Панны Марыі

Стукайце, і вам будзе адчынена

Глыбокапаважаныя браты і сёстры!

1.    Гэтыя словы сённяшняга Евангелля не пакідаюць чалавека без надзеі і заахвочваюць пакладаць яе ў Богу. Езус нагадвае пра тое, што калі нехта чагосьці настойліва дабіваецца, то ён таго і дасягне. Без станоўча акрэсленай мэты і імкнення да яе чалавек у жыцці нічога не дасягне. Галоўнай жа мэтай жыцця чалавека з’яўляецца дасягнуць шчаслівай вечнасці, да якой нас вядзе Касцёл. І таму нам трэба настойліва дабівацца гэтага, настойліва імкнуцца да дасягнення гэтай мэты, настойліва стукаць у дзверы Валадарства Божага.

2.    Што азначае стукаць у дзверы ў евангельскім сэнсе? Мы не ведаем, як выглядаюць дзверы Божага Валадарства і фізічна не можам стаяць перад імі. Але мы павінны ведаць, што такім стуканнем у дзверы Пана найперш з’яўляецца малітва. У народзе кажуць, што малітва прабівае нябёсы. Бог выслухоўвае малітву чалавека і выслухоўвае цэлыя народы. Каля 20 гадоў таму на Філіпінах была пагроза грамадзянскай вайны, і арцыбіскуп Манілы кардынал Джэймс Сін наказаў ва ўсіх сем’ях маліцца Ружанец у інтэнцыі міру. Такім чынам ён як быццам апаясаў Філіпіны малітвай Ружанца. І Бог уратаваў гэты край ад грамадзянскай вайны.

3.    Падчас пераследу веры ў нашай краіне вернікі таксама пакладалі сваю надзею ў малітве. Не было дастаткова касцёлаў, святароў, кансэкраваных асобаў, рэлігійнай літаратуры, мас-медыя і г.д., аднак вернікі трывалі ў малітве. Яны добра памяталі цуд у Кане Галілейскай, калі Езус перамяніў ваду ў віно. Таму яны, давяраючы заступніцтву Марыі, маліліся: «Пане Езу, мы не маем касцёлаў, не маем святароў, не маем законнікаў і законніц, не маем свабоды веравызнання. Учыні цуд, бо мы хочам Бога і хочам заставацца вернымі Яму». І Бог цудоўным чынам выслухаў іх малітвы. Сацыяльна-палітычныя перамены канца 80-х і пачатку 90-х гадоў мінулага стагоддзя прынеслі якасныя змены ў сферы веравызнання.

4.    21 год таму, 25 ліпеня 1989 г., Слуга Божы Ян Павел II прызначыў першага пасля многіх дзесяцігоддзяў біскупа ў Беларусі. Здзейснілася мара святароў, якія чакалі і не маглі дачакацца, калі нарэшце на Беларусі будзе свая іерархія. Здзейснілася мара і вернікаў, якія, можа, ніколі ў сваім жыцці не бачылі біскупа. Для іх біскуп быў нейкай нерэальнай марай.

Памятаю, калі ў 1988 г. Прымас Польшчы кардынал Юзаф Глемп наведаў Беларусь, то на Савецкай плошчы ў Гродне перад Фарным касцёлам яго некалькі гадзін чакалі каля 30 тысяч чалавек. Адзін мой знаёмы спытаўся ўстарога чалавека, які знаходзіўся побач: ці не цяжка так доўга чакаць? А той адказаў, што апошні раз бачыў біскупа яшчэ перад II Сусветнай вайной, і таму для яго вялікім шчасцем з’яўляецца нават цэлы дзень чакаць. «Для мяне біскуп — гэта знак Касцёла», — сказаў той чалавек.

5.    Такім чынам, гэты просты чалавек выказаў вельмі важную праўду, якую яшчэ св. Ігнацы Антыяхійскі выразіў словамі: «Ubi episcopus — ibi Eccsia», што азначае: «Дзе біскуп — там і Касцёл».

Хрыстус заснаваў Касцёл як сакрамэнт паўсюднага збаўлення. У Касцёле Ён устанавіў іерархію, каб ад Яго імя здзяйснялася справа збаўлення чалавека. Апосталы, паслухмяныя наказу Хрыста абвяшчаць Евангелле, пайшлі да розных народаў. Яны абвяшчалі Божае слова і з тых, хто прымаў сакрамэнт хросту, стваралі хрысціянскія супольнасці, засноўвалі мясцовы лакальны Касцёл. Першым такі Касцёл у Антыёхіі заснаваў св. Пётр Апостал. Менавіта ў Антыёхіі паслядоўнікаў Хрыста ўпершыню сталі называць хрысціянамі.

Калі паглядзім на прыклад Апостала народаў св. Паўла, то ўбачым, як многа мясцовых Касцёлаў ён заснаваў.

Вядомы Святым Духам і для выканання місіі Прымата ў Хрыстовым Касцёле, апостал Пётр ідзе да сталіцы Рымскай імперыі. Там ён засноўвае хрысціянскую супольнасць. Да яго далучаецца св. апостал Павел. Яны ўдваіх, як крывавыя падмуркі Касцёла, там, у Рыме, аддаюць сваё жыццё за Хрыста і Касцёл.

Гісторыя заснавання ўсіх мясцовых Касцёлаў ці дыяцэзій звязана з тым ці іншым біскупам. Так было на пачатку хрысціянства. Так ёсць і ў наш час. Калі Святы Айцец засноўвае новую дыяцэзію, то адразу прызначае ў ёй біскупа. Калі, як у выпадку многіх краін былога Савецкага Саюза, у тым ліку і Беларусі, пасля многіх дзесяцігоддзяў пераследу з’явілася магчымасць адраджэння мясцовага Касцёла, то Папа прызначаў біскупа. Нездарма ў Каталіцкім Касцёле дыяцэзія называецца дыяцэзіяй біскупа ардынарыя. Біскуп часта ўжывае выраз «мая дыяцэзія». Такім чынам, мясцовы Касцёл атаясамліваецца з біскупам.

6.    25 ліпеня 1989 г. я ўпершыню пераступіў парог нашай мінскай катэдры. Тады тут была спартыўная зала. Дзяжурная нават не хацела мяне пусціць, даволі сурова сказала: «Сюда нельзя!» Аднак потым дазволіла. Я ўвайшоў у падзелены на тры паверхі касцёл, заглянуў у залу і ўбачыў спартсменаў, якія трэніраваліся. Ціха памаліўся, ведаючы, што гэта мая катэдра, хоць ніхто не ведаў і не мог нават дапусціць у думках, што тут зноў будзе дом малітвы. Я тады маліўся: «Божа, учыні цуд, каб гэты святы будынак стаў духоўнай спартыўнай залай, каб тут вернікі трэніравалі свой дух, каб сустракаліся з Богам». І сапраўды, Божае Нараджэнне 1990 г. мы адзначалі ўжо на трэцім паверсе катэдры. Якая гэта была радасць! Сакральны будынак, які доўгі час прафанаваўся, нанава выконвае свае функцыі! Хоць шлях да канчатковага вяртання катэдры быў яшчэ далёкі, аднак пачатак быў зроблены.

Бог шчодра благаславіў час майго паўтарагадовага біскупскага служэння ў Беларусі ў 1989-1991 гг. Тады ўдалося вярнуць каля 100 раней канфіскаваных касцёлаў, заснаваць духоўную семінарыю ў Гродне, выдаць на беларускай мове 50 тысяч асобнікаў парадку святой Імшы і 95 тысяч Катэхізісаў. Быў вялікі недахоп святароў, і яны прыехалі з дапамогай з-за мяжы.

7.    Пасля 16 з паловай гадоў служэння ў Расіі, дзе трэба было падымаць Касцёл з сапраўдных руінаў, я ізноў з радасцю вярнуўся на сваю Радзіму, каб працягнуць справу адраджэння Касцёла. Я удзячны ўсім, хто адбудоўваў і працягвае адбудоўваць Касцёл на нашай зямлі, найперш Яго Эмінэнцыі кардыналу Казіміру Свёнтку, за здароўе якога мы молімся, бо ён знаходзіцца ў бальніцы.

Сёння, дзякуючы Богу за апеку і ласкі, якімі Ён адорвае мяне і наш Касцёл, разам з вамі, дарагія святары і кансэкраваныя асобы, члены касцёльных рухаў і вернікі, якім усім я бязмежна ўдзячны, імкнуся далей адраджаць і умацоўваць Касцёл у нашай бацькаўшчыне, найперш сваю Мінска-Магілёўскую архідыяцэзію.

Прашу вас маліцца за мяне, каб мог годна і з моцай Божай выконваць свае абавязкі. Прашу таксама асабліва маліцца аб пакліканнях да святарства і кансэкраванага жыцця. Без святароў біскуп не зможа рэалізаваць сваёй місіі. Біскуп разам са святарамі, кансэкраванымі асобамі і верным народам засноўвае мясцовы Касцёл. Таму, каб гэты Касцёл паспяхова развіваўся, мы ўсе павінны быць адзіным цэлым, найперш у малітве.

Няхай жа наша супольная малітва будзе нашым супольным стукам у дзверы Валадаства Божага. Няхай яна нас яднае і праб’е нябёсы ў вырашэнні праблем, якія сёння стаяць перад намі. Сярод гэтых праблем асаблівае месца займае тэндэнцыя ўвядзення прынцыпаў свецкага лібералізму ў рэлігійную практыку. Аднак трэба памятаць, што Езус сказаў: будзьце гарачымі або халоднымі. Сучасны свет патрабуе евангельскага радыкалізму, бо ніхто і нішто не можа змяніць Божага закону, які дадзены на хвалу Творцы нашага збаўлення. Божа, у 21-ю гадавіну сваёй біскупскай намінацыі, давяраючы сваё біскупскае служэнне Марыі, малю Цябе: адары мяне сваімі ласкамі і благаславі мяне, святароў, кансэкраваных асобаў, рухі і ўсіх вернікаў нашай Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі на далейшае служэнне на хвалу Богу і для збаўлення людзей!  Амэн.          

2 ліпеня 2010 г.
(Чытанні з урачыстасці Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі)

Глыбокапаважаныя святары, кансэкраваныя асобы, браты і сёстры!

1. Адам, дзе ты? Гэтымі словамі Бог звярнуўся да першага чалавека пасля таго, як ён зграшыў. У сённяшнім першым чытанні, якое ўзята з кнігі Быцця, распавядаецца, як Бог ішоў па раі і, не бачачы Адама, клікаў яго. Бог як любячы айцец шукаў свайго сына. Сын жа зграшыў і, убачыўшы Бога, схаваўся, бо адчуў сорам ад таго, што быў голы.

1 ліпеня 2010 г.
(чытанні з урачыстасці Звеставання Пана)

1. Глыбокапаважаныя браты і сёстры, усе, хто ўшаноўвае Будслаўскую Пані!
Як штогод мы збіраемся на традыцыйную будслаўскую ўрачыстасць, каб у цудоўным абразе Божай Маці Будслаўскай ушанаваць Марыю і праз яе ісці да Езуса.

27 чэрверя 2010 г., святая Імша на радыё з мінскай архікатэдры

Глыбокапаважаныя браты і сёстры, радыёслухачы і пілігрымы!

1. Гэтай святой Імшой распачынаецца сёлетняя пілігрымка ў беларускі Нацыянальны санктуарый у Будславе. Чарговы раз мы накіроўваем нашы крокі да нашай апякункі — Маці Божай Будслаўскай. Дэвіз сёлетняй урачыстасці ў Будславе «Марыя — выбраная дачка Бога Айца». Гэта адзін з трох год падрыхтоўкі да святкавання 400-годдзя прабывання цудоўнага абраза ў Будславе, якое адбудзецца ў 2012 г.

20 чэрвеня 2010 г.

Глыбокапаважаныя святары, кансэкраваныя асобы, браты і сёстры, удзельнікі сімпозіума, прысвечанага св. Зыгмунту Шчаснаму-Фялінскаму.

1. Перш за ўсё хачу выказаць падзяку пробашчу кс. Эрвіну Вячорку MSF за ініцыятыву арганізацыі гэтага сімпозіума. Святы Зыгмунт Шчасны-Фялінскі нарадзіўся ў 1822 г. на Валыні ва Украіне. Аднак клецкая зямля таксама цесна звязана з ім. Тут нарадзілася яго мама, якая была ахрышчана ў клецкім касцёле, і менавіта сюды ён прыязджаў падчас канікул у студэнцкія гады. Такім чынам, гэтая зямля і людзі, якія жывуць на ёй, таксама аказалі свой уплыў на фармацыю будучага святога. Усё гэта кажа пра тое, што і на нашай зямлі людзі могуць духоўна ўдасканальвацца і ўзрастаць у святасці.

Мінск, 10 чэрвеня 2010 г.

Прырода святарскага паклікання і служэння

Глыбокапаважаныя браты ў святарстве, асобы кансэкраваныя, дарагія вернікі!

1. Заўтра афіцыйна завяршаецца Год святарства. На яго распачацце мы правялі першую ўсебеларускую сустрэчу святароў, якая адбылася ў дзень успаміну св. Яна Віянэя, апекуна святароў, 4 жніўня 2009 г. у мінскім касцёле св. Сымона і св. Алены. Гэта было першае супольнае перажыванне святарства, бо ўвесь прэзбітэрат Каталіцкага Касцёла ў Беларусі маліўся разам.

Мінск, парафія Святога Яна Хрысціцеля, 10 чэрвеня 2010 г.

Быць верным пакліканню

Глыбокапаважаныя браты ў святарстве, кансэкраваныя асобы, браты і сёстры!

1. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI 19 чэрвеня 2009 г. ва ўрачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса распачаў Год святарства, які завяршаецца 11 чэрвеня 2010 г. таксама ва ўрачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса. Дэвізам Года святарства Папа абраў словы: «Вернасць Хрыста — вернасць святара», а апекуном усіх святароў свету абвясціў св. Яна Марыю Віянэя.

5 чэрвеня 2010 г.

З радасцю ўвайду ў дом Пана!

1. Глыбокапаважаныя браты і сёстры!
Гэтыя словы рэфрэна рэспансарыйнага псальма сёння набіраюць асаблівае значэнне, бо ў мікрараёне Лошыца г. Мінска асвячаецца новая капліца — месца публічнай цэлебрацыі Божага культу. Новыя мікрараёны сталіцы Беларусі растуць, як грыбы пасля дажджу. Іх будаўніцтва вядзецца ў адпаведнасці з патрабаваннямі сучаснай інфраструктуры. У мікрараёнах запланаваны школы, дамы культуры, спартыўныя аб’екты і г.д. Аднак чалавек — гэта не толькі цела, але яшчэ і душа, для нармальнага развіцця якой патрэбна свая інфраструктура. Ёй і з’яўляюцца дамы малітвы. Таму я з вялікай радасцю прыбыў сюды, каб асвяціць яшчэ адзін такі дом, каб ад сённяшняга дня лошыцкая парафія мела сваё месца малітвы. 

Касцёл св. Юзафа, 30 мая 2010 г.

Дарагія браты і сёстры!
1. Сёння Каталіцкі Касцёл адзначае ўрачыстасць Найсвяцейшай Тройцы — адну з самых вялікіх таямніц хрысціянскай веры. Калі мы спадзяёмся, што сённяшнія літургічныя чытанні дапамогуць нам зразумець яе лепш, то моцна памыляемся. Святое Пісанне — адна з галоўных крыніц нашай веры — нічога не гаворыць пра гэтую таямніцу. Слова «Тройца» не сустракаецца ў Святым Пісанні.

30 мая 2010 г.

Дарагія дзеці!
1. Пасля гадоў падрыхтоўкі, сур’ёзнага экзамену і першай споведзі сёння вы прымаеце Першую святую Камунію. Прымаеце яе ва ўрачыстасць Найсвяцейшай Тройцы, калі мы ўсхваляем аднаго Бога ў трох Асобах. Спадзяюся, што вы добра ведаеце гэтую праўду нашай веры, што ёсць адзін Бог у трох Асобах: Бог Айцец, Бог Сын і Бог Дух Святы. Бог Айцец у сваёй бязмежнай любові паслаў свайго адзінароднага Сына, каб Ён збавіў чалавецтва. Гэта адбылося дзякуючы Яго крыжовай смерці і ўваскрасенню. Пасля ўнебаўшэсця Езуса Хрыста Нябесны Айцец спаслаў Духа Святога, які ўжо 2 тысячы гадоў ажыўляе Касцёл і кіруе ім. Паміж трыма Боскімі Асобамі існуе незвычайная любоў і еднасць, да чаго і ўсе мы павінны імкнуцца.

Барысаў, 8 мая 2010 г.

Дарагія браты і сёстры!

1. У Езусе Хрысце няма абмежаванняў да дасканаласці, у Ім мы ўсе пакліканы да вялікіх спраў. Падчас адной з малітоўных сустрэч прагучала просьба аб ласцы быць Божай надзеяй свету. Гэтыя словы напачатку могуць быць незразумелымі. Аднак, калі мы добра ўдумаемся ў іх сэнс, то прызнаем іх слушнасць. У гісторыі чалавецтва было і ёсць многа людзей, якія пацвердзілі рэальнасць гэтых слоў. Ёсць многа маладых людзей, шчодрасць і імкненне якіх служыць іншым зачароўвае. Ёсць шмат сем’яў, у якіх узаемная любоў, павага, цярплівасць і апека над дзецьмі захапляюць. Ёсць самотныя людзі, пасвячэнне і ахвярнасць якіх падбадзёрваюць. Ёсць святары і кансэкраваныя асобы, вера і адданая пастырская дзейнасць якіх даюць людзям надзею, нават насуперак надзеі.