Гамілія Мітрапаліта Тадэвуша Кандрусевіча ў парафіі Святой Тройцы (Краснае) | Друк |

Уся гісторыя чалавецтва — гэта гісторыя Божай міласэрнасці, якая ў найвышэйшай ступені праявілася ў Езусе Хрысце, асабліва ў Яго крыжовай смерці, якая і далей праяўляецца ў гісторыі Касцёла.

Евангелле кажа, што Хрыстус прыйшоў да Апосталаў, калі дзверы Вячэрніка былі зачынены. Доўгія дзесяцігоддзі дзверы нашых вячэрнікаў — гэта значыць нашых касцёлаў — таксама былі зачынены. Аднак Езус прыходзіў, прыходзіў у гэты касцёл у Красным, прыходзіў у іншыя нешматлікія касцёлы і праз нешматлікіх святароў, прыходзіў праз нашых дзядоў і бацькоў, якія былі сапраўднымі сведкамі веры і жадалі перадаць яе маладому пакаленню.

Дзякуй Богу, мы дачакаліся свабоды веравызнання. Аднак сучаснаму свету ўласцівы нейкі дзіўны парадокс. Для многіх людзей, асабліва маладых, дзверы касцёлаў застаюцца зачыненымі. Не, перад імі іх ніхто не зачыняе. Наадварот, адной з адметнасцяў Каталіцкага Касцёла з’яўляецца тое, што яго дзверы адчынены ва ўсю шыр, і ў яго можа зайсці кожны — святы і грэшнік. Дзверы зачыненыя таму, што людзі самі іх зачыняюць, бо не жадаюць жыць паводле Евангелля і навучання Касцёла. Балючым з’яўляецца той факт, што часта людзі лічаць маральныя нормы пэўным абмежаваннем свабоды і правоў сучаснага чалавека, і таму, на іх думку, гэтыя нормы з’яўляюцца непатрэбнымі. Чалавек павінен жыць так, як яму падабаецца. І калі ён нікому не робіць зла, гэта значыць, што ён жыве добра.

Аднак чалавек жыве ў супольнасці. Таму ён аказвае пэўны ўплыў на яе і пакідае сваё сведчанне. Толькі якое? Калі чалавек жыве не ў адпаведнасці з маральнымі нормамі, яго жыццё з’яўляецца антысведчаннем.

Дзе і ў каго шукаць дапамогі? Адказ дае сам Хрыстус, які сцвярджае, што адзіная надзея сучаснага свету — гэта Божая міласэрнасць. Ад нас залежыць, прымем мы яе ці не. Памятаем евангельскую гісторыю пра марнатраўнага сына. Ён прыйшоў да дому айца, прыйшоў з пакаяннем. А мог і не прыйсці. Прыйшоў, і бацька дараваў яму нявернасць. У адваротным жа выпадку, калі б марнатраўны сын не прыйшоў, ён не атрымаў бы ласкі даравання правінаў. Перэгрынацыя абраза Езуса Міласэрнага з’яўляецца вельмі добрай нагодай, каб прыняць Езуса Міласэрнага, кінуцца ў Яго абдымкі, каб Ён здзейсніў цуд перамены нашага жыцця.

Адноўлена 22.07.2009 16:33
 
© 2003-2024 Catholic.by