14 снежня — успамін св. Яна ад Крыжа, святара і доктара Касцёла | Друк |

ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ
1 Кар 2, 1–10а

Абвяшчаем мудрасць Божую, схаваную ў таямніцы

Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.

Калі я прыйшоў да вас, браты, я не прыйшоў абвяшчаць вам сведчанне Божае ўзнёслым словам ці мудрасцю. Бо я вырашыў не ведаць нічога між вас, апроч Езуса Хрыста, і то ўкрыжаванага.

І я стаў перад вамі ў слабасці, і ў страху, і ў вялікім трымценні. А слова маё і прапаведаванне маё не ў пераканаўчых словах мудрасці, а ў праяўленні духа і сілы, каб вера вашая абапіралася не на чалавечай мудрасці, а на моцы Божай.

Мы абвяшчаем мудрасць сярод дасканалых, і не мудрасць гэтага свету ці знікомых князёў гэтага свету. Але абвяшчаем мудрасць Божую, схаваную ў таямніцы, якую Бог прадвызначыў перад вякамі для славы нашай. Ніхто з князёў гэтага свету не спазнаў яе; бо, калі б пазналі, не ўкрыжавалі б Пана славы. Але, як напісана: Чаго вока не бачыла, і вуха не чула і што не ўваходзіла ў чалавечае сэрца, тое Бог падрыхтаваў тым, хто любіць Яго.
Нам жа Бог адкрыў праз Духа.

Гэта слова Божае.

аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ

         Пс 37 (36), 3–4. 5–6. 30–31 (Р.: 30а)

Рэфрэн: Вусны справядлівага кажуць мудрасць.

3. Спадзявайся на Пана і чыні дабро; *
жыві на зямлі і захоўвай вернасць.
4. Радуйся ў Пану, *
і Ён споўніць жаданні твайго сэрца.

Рэфрэн:

5. Даручы Пану шлях свой, *
спадзявайся на Яго, і Ён сам будзе дзейнічаць.
6. Ён выведзе, як святло, тваю справядлівасць, *
і праўду тваю, як поўдзень.

Рэфрэн:

30. Вусны справядлівага кажуць мудрасць, *
і язык ягоны абвяшчае правасуддзе.
31. Закон Божы ў ягоным сэрцы, *
і не захістаюцца яго крокі.

Рэфрэн:
а СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ


Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
Мц 5, 3
Шчаслівыя ўбогія духам,
бо іх ёсць Валадарства Нябеснае.

Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
аЕВАНГЕЛЛЕ
Лк 14, 25–33

Ніхто з вас, калі не пакіне ўсяго, што мае, не можа быць вучнем Маім

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Шмат людзей ішло за Езусам. Звярнуўшыся, Ён сказаў ім: Калі хто прыходзіць да Мяне і не зненавідзеў бацькі свайго, і маці, і жонкі, і дзяцей, і братоў, і сясцёр, і нават жыцця свайго, той не можа быць вучнем Маім. Хто не нясе крыжа свайго і не ідзе за Мною, не можа быць Маім вучнем.

Бо хто з вас, калі захоча пабудаваць вежу, спачатку не сядзе і не падлічыць выдаткаў, ці мае на будову. Калі ж закладзе падмурак і не зможа закончыць, усе, хто ўбачыць, пачнуць смяяцца з яго, кажучы: Гэты чалавек пачаў будаваць і не змог скончыць.

Або які кароль, ідучы на вайну супраць іншага караля, не сядзе і не параіцца спачатку, ці моцны ён, каб ісці з дзесяццю тысячамі супраць таго, хто ідзе на яго з дваццаццю тысячамі? Калі не, то пакуль той яшчэ далёка, ён пашле да яго пасланцоў прасіць міру.

Гэтак ніхто з вас, калі не пакіне ўсяго, што мае, не можа быць Маім вучнем.

Гэта слова Пана.


Пераклад здзейснены Секцыяй па перакладзе літургічных тэкстаў і афіцыйных дакументаў Касцёла пры ККББ

Адноўлена 25.01.2010 18:21
 
© 2003-2024 Catholic.by