Чацвер — васемнаццаты звычайны тыдзень | Друк |
Год І

ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ

Ліч 20, 1–13

Пацякло мноства вады

Чытанне кнігі Лічбаў.

У тыя дні:

Сыны Ізраэля і ўвесь сход прыйшлі на пустыню Сін у першым месяцы, і народ заставаўся ў Кадэшы. І там памерла Мірыям, і была там пахавана.

І не было там вады для супольнасці, таму яны сабраліся супраць Майсея і Аарона. Людзі сварыліся з Майсеем, кажучы: Няхай бы мы таксама памерлі, калі паміралі браты нашы перад абліччам Пана. Навошта вы прывялі сход Пана ў пустыню, каб мы памерлі разам з жывёламі нашымі? Навошта вы прымусілі нас пакінуць Егіпет, каб прыйсці ў гэтае нягоднае месца, дзе нельга сеяць, дзе не растуць ні смоквы, ні вінаград, ні яблыкі гранату, тут няма нават вады для піцця?

Пакінуўшы супольнасць, Майсей з Ааронам адышлі да ўваходу ў шацёр спаткання і ўпалі ніцма на зямлю, і з’явілася над імі слава Пана. І Пан прамовіў да Майсея, кажучы: Вазьмі жазло і збяры супольнасць, ты і Аарон, брат твой, і ў іх прысутнасці скажыце скале, і яна выдасць з сябе ваду. Так ты здабудзеш ім ваду і дасі піць сходу і жывёлам іхнім.

І ўзяў Майсей жазло перад абліччам Пана, як Ён загадаў яму. І сабраў Майсей з Ааронам народ перад скалою, і сказаў ім: Слухайце, бунтаўнікі! Ці мы здабудзем для вас ваду са скалы гэтай? Тады Майсей узняў сваю руку і двойчы ўдарыў у скалу жазлом. І пацякло мноства вады, і напілася ўся супольнасць і жывёла іхняя.

А Пан сказаў Майсею і Аарону: За тое, што вы не паверылі ў Мяне, каб асвяціць Мяне ў вачах сыноў Ізраэля, не вы ўвядзеце гэтую супольнасць ў святую зямлю, якую дам ім. Гэта воды Мэрыбы, дзе сыны Ізраэля спрачаліся з Панам, і Ён паказаў сярод іх сваю святасць.

Гэта слова Божае.

аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ

Пс 95 (94), 1–2. 6–7а. 7b–9  (Р.: пар. 7b-8а)

Рэфрэн: На голас Пана сэрц не закрывайце.

1. Прыйдзіце, заспяваем Пану, *
усклікнем Богу, скале нашага збаўлення.
2. Станем з падзякаю перад абліччам Ягоным, *
у песнях усклікнем Яму.

Рэфрэн:

6. Прыйдзіце, паклонімся і ўпадзём, *
укленчым перад Панам, які нас стварыў.
7. Бо Ён — наш Бог, *
а мы — народ Ягонай пашы і авечкі Ягонай рукі.

Рэфрэн:

О, каб вы паслухалі сёння Ягоны голас: †
8. Не рабіце жорсткімі сэрцы вашыя, як у Мэрыбе, *
як на пустыні ў дзень Масы,
9. дзе Мяне спакушалі айцы вашыя, *
выпрабоўвалі Мяне, хоць і бачылі справы мае.

Рэфрэн:
а

Год ІІ

ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ

Ер 31, 31–34

Устанаўлю новы запавет і грахоў не буду ўспамінаць

Чытанне кнігі прарока Ераміі.

Вось надыходзяць дні, — кажа Пан, — калі ўстанаўлю з домам Ізраэля і з домам Юды новы запавет. Не паводле запавету, які Я ўстанавіў з іх продкамі ў дзень, калі ўзяў іх за руку, каб вывесці з зямлі егіпецкай. Той запавет Мой яны парушылі, хоць Я быў іх Валадаром, — кажа Пан.

Але вось запавет, які ўстанаўлю з домам Ізраэля пасля гэтых дзён, — кажа Пан. Укладу закон Мой у нутро іхняе і напішу яго на іхніх сэрцах, і буду ім Богам, а яны будуць Маім народам. І больш не будуць вучыць яны бліжняга свайго ці брата, кажучы: Пазнайце Пана! Бо ўсе, ад найменшага да найбольшага з іх, пазнаюць Мяне, — кажа Пан, — таму што дарую ім правіны і грахоў іхніх больш не буду ўспамінаць.

Гэта слова Божае.

аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ

Пс 51 (50), 12–13. 14–15. 18–19 (Р.: 12а)

Рэфрэн: Чыстае сэрца ствары ўва мне, Божа.

12. Чыстае сэрца ствары ўва мне, Божа, *
і аднаві ўва мне трывалы дух.
13. Не адкінь мяне ад свайго аблічча *
і не пазбаў мяне Духа Твайго Святога.

Рэфрэн:

14. Вярні мне радасць збаўлення Твайго *
і ўмацуй мяне духам прыхільным.
15. Навучы няправых шляхам Тваім, *
і бязбожнікі да Цябе вернуцца.

Рэфрэн:

18. Бо Ты не прагнеш ахвяры, *
усеспаленне, хоць бы даў я, Табе не спадабаецца.
19. Ахвяра для Бога — дух пакорны,
сэрцам зламаным і пакорным Ты, Божа, не пагарджаеш.

Рэфрэн:

а

СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ

Мц 16, 18
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.

Ты — Пётр (скала), і на гэтай скале
Я пабудую Касцёл Мой,
і брамы пякельныя не перамогуць яго.

Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
аЕВАНГЕЛЛЕ
Мц 16, 13–23

Ты — Пётр, і дам табе ключы Валадарства Нябеснага

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Прыйшоў Езус у межы Цэзарэі Філіпавай і пытаўся ў вучняў сваіх, кажучы: Кім людзі лічаць Сына Чалавечага? Яны ж сказалі: Адны — Янам Хрысціцелем, другія ж — Іллёю, а іншыя — Ераміяй ці адным з прарокаў.

Ён кажа ім: А вы кім лічыце Мяне? Сымон Пётр адказаў: Ты — Хрыстус, Сын Бога Жывога. Тады Езус сказаў яму ў адказ: Шчаслівы ты, Сымоне, сын Ёнавы, бо не цела і кроў адкрылі табе гэта, але Айцец Мой, які ў нябёсах. I Я кажу табе, што ты — Пётр (скала), і на гэтай скале Я пабудую Касцёл Мой, і брамы пякельныя не перамогуць яго. І дам табе ключы Валадарства Нябеснага, і што звяжаш на зямлі, тое будзе звязана ў небе, а што развяжаш на зямлі, тое будзе развязана ў небе. Тады загадаў вучням сваім, каб нікому не казалі, што Ён ёсць Хрыстом.

З таго часу пачаў Езус адкрываць вучням сваім, што Ён павінен ісці ў Ерузалем, і шмат выцерпець ад старэйшын, першасвятароў і кніжнікаў, і быць забітым, і на трэці дзень уваскрэснуць. Адвёўшы Яго ўбок, Пётр пачаў дакараць Яго, кажучы: Пашкадуй сябе, Пане, няхай не здарыцца з Табой гэтага. Ён жа, павярнуўшыся, сказаў Пятру: Адыдзі ад Мяне, сатана! Ты спакуса для Мяне, бо думаеш не аб тым, што Божае, але аб тым, што чалавечае.

Гэта слова Пана.


Пераклад здзейснены Секцыяй па перакладзе літургічных тэкстаў і афіцыйных дакументаў Касцёла пры ККББ

Адноўлена 29.07.2010 17:00
 
© 2003-2024 Catholic.by