Субота — дваццаць чацвёрты звычайны тыдзень | Друк |
Год І

ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ

1 Цім 6, 13–16

Захаваць запаведзь чыста і бездакорна

Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Цімафея.

Умілаваны:
Перад Богам, які дае жыццё ўсяму, і перад Езусам Хрыстом, які даў перад Понціем Пілатам добрае сведчанне, наказваю табе захоўваць запаведзь чыстай і беззаганнай аж да аб’яўлення Пана нашага Езуса Хрыста, якое ў свой час пакажа шчаслівы і адзіны Моцны, Кароль над каралямі і Пан над панамі,  адзіны несмяротны, які жыве ў недаступным святле, якога ніхто з людзей не бачыў і бачыць не можа. Яму пашана і вечная моц! Амэн.

Гэта слова Божае.

аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ

Пс 100 (99), 1–2. 3. 4. 5 (Р.: 2с)

Рэфрэн: Станьце перад абліччам Пана з радасным спевам.

1. Усклікай Пану, уся зямля. *
2. З радасцю служыце Пану.
Станьце перад Яго абліччам *
з радасным спевам.

Рэфрэн:

3. Ведайце, што Пан ёсць Богам, *
Ён стварыў нас, і мы Ягоныя.
Мы Яго народ *
і авечкі Ягонай паствы.

Рэфрэн:

4. Уваходзьце ў брамы Яго з падзякаю, †
на дзядзінцы Ягоныя з пахвалою, *
праслаўляйце і благаслаўляйце Яго імя.

Рэфрэн:

5. Бо Пан ёсць добры, *
навекі Ягоная міласэрнасць,
і вернасць Яго *
з пакалення ў пакаленне.

Рэфрэн:
а

Год ІІ

ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ

1 Кар 15, 35–37. 42–49

Сеецца ў тленні, устае ў нятленні

Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.

Браты:

Хто-небудзь скажа: Як мёртвыя ўваскрэснуць? У якім целе яны прыйдуць?

Неразумны! Тое, што ты сееш, не ажыве, перш чым не памрэ. Тое, што ты сееш, сееш не як будучае цела, але як голае зерне — напрыклад, пшаніцы ці чаго іншага.

Так і ўваскрашэнне мёртвых. Сеецца ў тленні, устае ў нятленні; сеецца ў пагардзе, устае ў славе; сеецца ў слабасці, устае ў моцы; сеецца цела зямное, устае духоўнае цела. Калі ёсць зямное цела, ёсць і духоўнае. Так і напісана: Першы чалавек Адам стаў жывой істотай, апошні Адам — жыватворным духам. Але не духоўнае першае, а зямное, потым духоўнае.

Першы чалавек — з пылу, зямны; другі Чалавек — з неба. Які быў зямны, такія і зямныя; які нябесны, такія і нябесныя. І як мы насілі вобраз зямнога, так будзем насіць вобраз нябеснага.  

Гэта слова Божае.

аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ

Пс 56 (55), 10. 11–12. 13–14 (Р.: пар. 14с)

Рэфрэн: Буду бачыць  Пана ў святле жывых.

10. У дзень, калі Цябе паклічу, *
ворагі мае адступяцца назад;
па гэтым пазнаю, *
што Бог за мяне.

Рэфрэн:

11. У Богу праслаўлю Яго слова, *
ў Пану праслаўлю Ягонае слова.
12. Спадзяюся на Бога і не баюся, *
што можа ўчыніць мне чалавек?

Рэфрэн:

13. Абяцанні, якія даў Табе, Божа, застаюцца на мне, *
Табе аддам ахвяру хвалы.
14. Бо Ты збавіў душу маю ад смерці і ногі ад падзення, *
каб хадзіў я перад абліччам Божым у святле жывых.

Рэфрэн:

а

СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ

пар. Лк 8, 15
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.

Благаслаўлёныя, хто ў добрым і чыстым сэрцы
захоўвае слова Божае
і прыносіць у цярплівасці плод.

Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
аЕВАНГЕЛЛЕ
Лк 8, 4–15

Што на добрай зямлі — гэта тыя, хто захоўвае слова і ў цярплівасці прыносіць плён

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Кaлі сабраўся вялікі натоўп i людзі з асобных гарадоў прыходзілі да Езуса, Ён расказаў прыпавесць:

Выйшaў сейбіт сеяць зерне свaё. Кaлі сеяў, aднo ўпaлa пры дaрoзе, i былo пaтaптaнa, i птушкi нябесныя паклявалі ягo. Другoе ўпaлa нa скaлу i, узышoўшы, засoхлa, бo не мелa вiльгaцi. Іншaе ж упaлa мiж церняў, i рaзaм вырасла, але церні зaглушылі ягo. A iншaе ўпaлa нa дoбрую зямлю i, калі ўзышло, прынесла плён у сто разоў большы.

Кажучы гэтa, Езус заклікаў: Хтo мaе вушы, кaб слухaць, няхaй слухaе.

I пытaліся ў Ягo вучнi Ягoныя, штo знaчыць гэтaя прыпавесць. Ён скaзaў iм: Вaм дaдзенa пазнаць тaямнiцу Валадарства Бoжaгa, а да астатніх Я гавару ў прыпавесцях, кaб гледзячы не бaчылі i слухaючы не рaзумелі.

Вось што азначае гэтая прыпавесць: Зерне — гэтa слoвa Бoжaе. Штo пры дaрoзе — гэтa тыя, хто слухaе, але пoтым прыхoдзiць д’ябaл i зaбiрaе слoвa з iхнягa сэрцa, кaб не паверылі і не збaвiліся. Штo нa скaле — гэтa тыя, хто пачуе і з рaдaсцю прымaе слoвa, аднак не мaе кaранёў. Яны верaць часова, a ў пару выпрабавання адыходзяць. Штo ўпaлa ў цернi — гэтa тыя, хто пачуў, аднак клопаты, бaгaцце i ўцехi жыцця паглынаюць іх, i яны не прынoсяць плёну. A штo нa дoбрай зямлі — гэтa тыя, хто, пaчуўшы слoвa, захоўвае яго ў дoбрым i чыстым сэрцы i прынoсіць у цярплівaсцi плён.

Гэта слова Пана.



Пераклад здзейснены Секцыяй па перакладзе літургічных тэкстаў і афіцыйных дакументаў Касцёла пры ККББ

Адноўлена 31.08.2010 13:07
 
© 2003-2024 Catholic.by