Пальмовая нядзеля ў Гродне, 20 сакавіка, была сапраўдным абуджэннем для католікаў гэтага горада. З самага ранку да святыняў ішлі натоўпы вернікаў з галінкамі ў руках. Асабліва ў цэнтры горада касцёлы нават не змяшчалі ўсіх прысутных.
Гэта была маніфестацыя веры і бачны знак таго, што Касцёл на Гродзеншчыне вельмі жывы, а народ імкнецца да святыні.
Моладзь — надзея Касцёла
Па традыцыі ў Пальмовую нядзелю біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч запрашае ў Гродна моладзь, каб разам перажыць Дзень моладзі. Так было і ў гэтым годзе. На запрашэнне гродзенскага ардынарыя адгукнулася шмат маладых людзей, якія прыбылі з усіх парафій горада.
Нягледзячы на зімовае надвор’е, прыбыла таксама моладзь з аддаленай Ліды, Геранён, Малой Бераставіцы, Сапоцкіна і іншых месцаў, каб аднавіць у сабе запал, засведчыць, што Панам іх жыцця з’яўляецца Езус Хрыстус, і разам прамовіць: «Гасанна Сыну Давіда!»
Моладзь прынесла пальмовыя галінкі — сімвал жыцця, якое адраджаецца. Маладыя вернікі некаторых парафій прыйшлі з прыгожымі велічнымі пальмамі, якія доўгі час стваралі і аздаблялі ў сваіх парафіяльных супольнасцях. Прыносіць гэтыя вялікія пальмы ў гродзенскую катэдру на Пальмовую нядзелю стала традыцыяй. Гледзячы на іх, можна захапляцца фантазіяй і талентамі моладзі.
Асвячэнне пальмаў здзейсніў біскуп Аляксандр Кашкевіч на бэрнардынскім узгорку. Пасля працэсія вырушыла са спевам да катэдральнага касцёла св. Францішка Ксаверыя. Падчас шляху моладзь спявала, выказваючы так сваю веру і прыналежнасць да вялікай сям’і — Каталіцкага Касцёла.
Працэсія паказала, што і ў наш час ёсць шмат маладых людзей, якія не хаваюцца са сваёй верай у кутку, а адважна, ідучы па жыцці, хочуць яго перажываць разам з Богам.
Імшу ў катэдральным касцёле ўзначаліў біскуп Аляксандр Кашкевіч. Святыня не змагла змясціць усіх вернікаў, і многія стаялі звонку.
У гаміліі біскуп падкрэсліў, што Пальмовая нядзеля, або Нядзеля Мукі Пана, з’яўляецца пачаткам Вялікага тыдня, у які ўваходзіць Касцёл і падчас якога католікі будуць цэлебраваць найважнейшую таямніцу сваёй веры — пасхальную таямніцу мукі, смерці і ўваскрасення Езуса Хрыста.
Пальмовая нядзеля — запрашэнне для кожнага
«Сёння ў літургіі мы ўзгадваем ўезд Езуса ў Ерузалем. Гэта там, у святым месцы, такім дарагім Езусу, разыгрываецца найвялікшая драма ў гісторыі чалавецтва: чалавек адкідвае Бога. Гэтая крывавая драма, жудасная ў сваёй жорсткасці, будзе адначасова найвялікшым дабром, найцудоўнейшым дарам Бога для чалавека, бо скончыцца не крыжам і смерцю, а ўваскрасеннем і жыццём», — адзначыў біскуп.
Іерарх дадаў, што Пальмовая нядзеля — запрашэнне, скіраванае да кожнага, каб нанова адкрыць таямніцу любові Бога:
«Пальмовая нядзеля Мукі Пана і наступныя дні Вялікага тыдня — запрашэнне, каб мы нанова адкрывалі для сябе таямніцу любові Бога да чалавека, значыць да кожнага з нас. Гэтая любоў Бога з’яўляецца любоўю міласэрнай, бо слабы і грэшны чалавек мае патрэбу менавіта ў такой любові. Пана Бога мы называем Айцом Міласэрнасці, бо Ён так моцна нас палюбіў, што не пашкадаваў уласнага Сына, каб мы мелі жыццё дзякуючы Яму».
Таксама гродзенскі ардынарый заахвоціў удзельнікаў Імшы падумаць над тым, як мы адказваем на любоў Хрыста:
«Спытаемся сёння ў сябе: як мы адказваем Хрысту на Яго любоў? Можа, часам мы больш падобныя да Пятра, які запэўніваў Езуса, што застанецца Яму верны назаўсёды, а праз нядоўгі час адмовіўся ад Яго.
Можа, часам мы, падобна Пілату, выносім няправільныя, несправядлівыя прысуды на нашых бліжніх, асуджаем іх у словах або ў думках, забываючы, што ў кожным чалавеку трэба бачыць Хрыста.
Можа, часам мы падобныя да натоўпу, які патрабаваў укрыжавання Езуса — тады, калі паводзім сябе так, быццам бы Езуса ў нашым жыцці не было, і ў шумным хаосе штодзённасці робім выгляд — перад іншымі і перад самімі сабой — што не чуем Яго далікатнага голасу».
Біскуп падзякаваў моладзі Гродзенскай дыяцэзіі за яе запал і жаданне ўзрастання ў веры, і папрасіў праз усё жыццё заставацца вернымі Хрысту. Таксама іерарх пажадаў, каб Вялікі тыдзень быў часам асабістай сустрэчы з Езусам, які ёсць любоў і міласэрнасць.
Пасля Імшы маладыя людзі яшчэ некаторы час праслаўлялі Бога рэлігійнымі песнямі.
Пальмовая нядзеля ў Гродне паказала, што Касцёл на Гродзеншчыне — жывая супольнасць, якая расце і развіваецца. Гэты дзень стаў своеасаблівым абуджэннем мясцовых католікаў са сну.
Магчыма, большасць з іх прыходзіць у гэты дзень у святыню з патрэбы сэрца, усведамляючы важнасць Бога ў сваім жыцці, хоць, можа, ёсць і падобныя да ерузалемскага натоўпу, які спачатку крычаў: «Гасанна!», а праз нейкі час — «Укрыжуй Яго!»
Хацелася б, каб наш Касцёл узрастаў і развіваўся і каб кожны мог зразумець, што крыніцай усялякага шчасця з’яўляецца Езус Хрыстус, які на крыжы аддаў сваё жыццё за кожнага, бо так моцна палюбіў чалавека.
Кс. Юрый Марціновіч