Уявім сабе такую сітуацыю — хлопец і дзяўчына доўга сустракаюцца, кахаюць адно аднаго, мараць аб тым, каб стаць мужам і жонкай і быць разам усё жыццё. Як пражыць гэты час да шлюбу? Паводле пануючай сёння культуры — трэба жыць так, нібыта ты ўжо ў шлюбе.

Не паспелі адгрымець навальніцы першага года сямейнага жыцця, як на гарызонце з’яўляецца новы складаны перыяд: за плячыма маладых сужонкаў засталіся першыя тры гады сужэнства. Гэты крызіс звязаны, аднак, не столькі з колькасцю пражытых разам гадоў, колькі з адной вельмі важнай падзеяй — з’яўленнем у сям’і першага дзіцятка. Таму часам можна сустрэць і такую назву: «Крызіс першага дзіцяці».

Пытанне розніцы паміж вышэйназванымі пачуццямі заўсёды выклікае жывы інтарэс. Магчыма, менавіта таму можна знайсці вельмі шмат інфармацыі, якая ў тым ці іншым выглядзе тлумачыць гэтую розніцу — у форме кніг, артыкулаў псіхалагічнай і тэалагічнай тэматыкі, публіцыстычных прац і нават мастацкіх твораў — празаічных і вершаваных.