Вынікі онлайн-канферэнцыі на тэму «Зняволенне злым духам. Экзарцызмы» |
З 30 кастрычніка па 7 лістапада на нашым сайце можна было пакінуць пытанні да онлайн-канферэнцыі, прысвечанай тэме «Зняволенне злым духам. Экзарцызмы». На пытанні наведвальнікаў Catholic.by адказваў экзарцыст Гродзенскай дыяцэзіі ксёндз Чэслаў Паўлюкевіч. Ксёндз Чэслаў Паўлюкевіч скончыў Вышэйшую духоўную семінарыю ў Гродне. Святарскае пасвячэнне атрымаў 30 мая 1998 года з рук біскупа Гродзенскага Аляксандра Кашкевіча. Працаваў у пабернардынскім касцёле ў Гродне, сёння — кусташ санктуарыя Езуса Журботнага ў Росі. У 2011 годзе быў прызначаны экзарцыстам. Кс. Чэслаў Паўлюкевіч: «Хачу падзякаваць за дасланыя пытанні. Вельмі рады, бо той, хто задае пытанні, шчаслівы. Аб гэтым кажа Езус: «Хто шукае, той знойдзе». Некаторыя пытанні закранаюць вельмі глыбокую тэматыку, на якую можна было б зрабіць канферэнцыю. Таму, думаю, некаторыя адказы народзяць яшчэ больш пытанняў. І гэта таксама цудоўна».
І крыху пра другую частку пытання адносна таго, як убачыць грэх. Адной з умоваў споведзі з’яўляецца рахунак сумлення, калі чалавек павінен звярнуцца да Святога Духа, просячы Яго асвяціць нас, каб мы маглі ўбачыць грэх. Падобна таму, як падыходзім да святла, каб упэўніцца, чыстае ў нас адзенне ці не. Таму заўсёды неабходна прасіць аб такім духоўным прасвятленні. Гэта пытанне, мне здаецца, можна было б пашырыць: ці можа чалавек памерці за смачным абедам, ці можа памерці за рулём аўтамабіля, ці можа памерці, калі глядзіць тэлевізар? Гэты спіс можна было б працягнуць. Чалавек можа памерці ў любы момант свайго жыцця. Толькі не ведаем, калі гэты момант наступіць: сёння, заўтра ці праз сто гадоў. Вядомы выпадкі, пра якія распавядаў экзарцыст а. Руфус Перэйра, калі ён маліўся над чалавекам і вызваленне адбылося на працягу некалькіх секунд. Але вядомы выпадкі, калі чалавек быў зняволены ўсё сваё жыццё, над ім маліліся, але вызваленне не адбывалася. Такім чынам, вызваленне можа адбыцца ўжо праз пару секунд малітвы, а магчыма, для гэта прыйдзецца маліцца дастаткова доўга. Калі кажам аб пракляццях і замовах, маючы на ўвазе магію, і звяртаемся да таго, хто ў Бібліі называецца нашым ворагам, то наступствы могуць быць толькі негатыўныя. Натуральна, што калі кажам пра ўзрастанне ў сваіх грахах, то асабліва падвержаны злому духу. Мы ведаем, што адзінай абаронай у гэтым з’яўляецца жыццё ў святасці. Калі жыву ў граху, то губляю абарону. Калі ж чалавек у мінулым свядома ці несвядома звяртаўся за дапамогай да тых, хто займаецца магіяй ці, гуляючыся, у дзяцінстве выклікаў духаў, давяраў сваё жыццё не Богу, а сузор’ям праз чытанне гараскопаў, то не трэба звяртацца да экзарцыста. Неабходна паспавядацца ў гэтым, прызнацца, што гэта быў грэх, а калі ж гэта было несвядома, то каб над вамі памаліўся святар. Кожны святар мае такое права і нават абавязак. Па другім пытанні. Калі ў адносінах да мяне былі зроблены пэўныя злыя ўчынкі, неабходна звярнуцца да святара, каб памаліўся аб вызваленні ад усяго, што кранулася мяне ў жыцці. Калі ж мы самі кагосьці пракліналі, то паспавядацца з гэтага і маліцца аб тым, каб Бог моцай Духа Святога знішчыў моц маіх праклёнаў, і прасіць аб благаслаўленні тых, каго я праклінаў. 19. Аляксей, 28 гадоў, Мінск У Каталіцкім Касцёле экзарцыстам можа быць толькі святар, якога прызначае біскуп. Патэнцыйна можа быць прызначаны кожны святар, але для кожнай дыяцэзіі гэтае рашэнне прымае біскуп-ардынарый. Другая частка пытання: «гэта дар ці гэтаму можна навучыцца?» Усё, што мы маем, а таксама любая малітва аб вызваленні чалавека (а экзарцызмы — гэта малітва чалавека аб вызваленні) — гэта велізарны дар ад Бога. Якім чынам маліцца, натуральна — мы гэтаму вучымся. Тое, што дзіця ў 3, 4 ці нават 20 гадоў не гаворыць, можа быць звязана з уздзеяннем злога духа. Гэтаму мы можам знайсці пацвярджэнне не толькі з практыкі, але таксама і з Бібліі, дзе да Езуса прывялі маладога чалавека, які быў глухі і нямы, і Езус тады сказаў: «Дух нематы і глухаты, выйдзі з яго!» І з гэтага моманту чалавек пачаў гаварыць. Аднак немата і глухата могуць быць таксама і хваробай. 21. Мікалай, 20 гадоў, Мінск Мы зноў вяртаемся да таго, што не трэба шукаць у такіх выпадках экзарцыста. Гэта вялікая памылка. Вельмі важна звярнуцца да простага святара. Важна, просячы аб Божай ласцы, знайсці прычыну, чаму дайшло да гэтага зневалення, да гэтага налогу самагвалту. Якая была прычына? Можа, з дзяцінства гэта былі нейкія малюнкі, фільмы, часопісы з парнаграфіяй. Магчыма праз свой інтарэс — свядома і не зусім свядома — я адкрыў дзверы для гэтага злога духа, які зараз трымае мяне на гэтай прывязі? Гэта могуць быць раненні, якія перажыў у сваім жыцці, у самым раннім узросце, якія прывялі мяне да гэтага асаблівага налогу. Перш за ўсё трэба маліцца аб вызваленні і аб аздараўленні. І многа людзей, звязаных таксама з гэтай залежнасцю, сведчылі пасля перажытых рэкалекцый тут, у Росі, што атрымалі гэтую Божую ласку вызвалення і аздараўлення. 22. Оксана, 25 гадоў, г.п. Вороново Я не магу вырашыць ніякай сітуацыі, а тым больш цяжкой сітуацыі, якая склалася ў Вашым жыцці або складваецца ў жыцці любога чалавека, які да мяне звяртаецца. Адзінае, што я магу зрабіць і што можа зрабіць кожны святар і кожны чалавек — гэта дапамагчы прыйсці да Таго, хто можа зрабіць усё, вырашыць любую Вашую праблему, нават самую складаную. Прыйсці да Таго, хто аддаў сваё жыццё за тое, каб кожны з нас быў шчаслівы — да Езуса. Звярніце ўвагу на тое, што гэта за блок узнік у Вашым жыцці, праз які Божая ласка яшчэ не можа дзейнічаць у Вас ці ў Вашай сям’і. Ужо паўгода кожную другую суботу месяца ў Росі праходзяць набажэнствы да Езуса Журботнага. У 18.00 адбываецца Імша, а пасля Імшы — адарацыя. Таму можна заўжды прыехаць і ўдзельнічаць ў гэтых практыках. Калі ёсць неабходнасць сустрэцца са мной індывідуальна, то трэба толькі ўзгадніць час. 23. Лена, 33 гадоў, Молодечно Ужо закраналася гэтае пытанне, якое датычыць еднасці сям’і. Рэч у тым, што за кожны грэх, які я здзяйсняю, я адказваю сам асабіста. Але грэх мае свае наступствы. Таму калі хтосьці ў маёй сям’і звяртаўся да людзей, якія займаліся магіяй, або здзяйсняў магію сам ці мае продкі, то наступствы іх учынкаў магу адчуваць як я, так і наступныя пакаленні нашай сям’і, а таксама людзі, якія жывуць і знаходзяцца побач са мной. Асаблівым чынам гэта таксама разглядаецца ў новай кнізе а. Джэймса, якая называецца «Вызваленне ад праклёнаў права». Гэта адна з першых каталіцкіх кніг на тэму аздараўлення ад наступстваў неправільнага жыцця продкаў, якое, калі Бог дазволіць, у наступным годзе выйдзе ў перакладзе на рускую мову. Такім чынам, што рабіць, калі меў месца зварот? Калі я ведаю канкрэтна пра звароты маіх бацькоў і калі бацькі яшчэ жывыя, то яны могуць адрачыся ад гэтых зваротаў, калі стануць у праўдзе, што звярталіся да людзей, якія здзяйснялі нейкія магічныя абрады. Калі ж бацькі ўжо памерлі, то дзеці або ўнукі могуць адрачыся ад тых зваротаў ад іх імені і папрасіць святара аб малітве вызвалення. Наша жыццё — гэта барацьба. І пакуль мы жывём тут, на зямлі, мы заўсёды будзем падуладныя ўздзеянню злоха духа, заўсёды ён будзе нас атакаваць. Асаблівым чынам ён будзе атакаваць тых, хто ідзе дарогай святасці, і асаблівым чынам тых, хто выходзіць з яго валадарства і пераходзіць да Божага Валадарства. Таму гэтыя атакі заўсёды былі, ёсць і будуць, пакуль мы жывём тут. Натуральна, тыя, хто адкрыта ўступае на барацьбу з уздзеяннем зла, асабліва схільныя да ўздзеяння злога духа. Таму адна з прычын, чаму экзарцыстам можа стаць толькі святар, — гэта сакрамэнт святарства, якіе дае асаблівую абарону для самога святара. Тая ж сітуацыя і са споведдзю, не толькі з практыкай экзарцызму. Кожная споведзь, калі чалавек выходзіць з валадарства граху, валадарства злога духа ў Валадарства Божае — для жыцця ў святасці, непрыемнае для Божых праціўнікаў. Любое дзеянне, накіраванае на тое, каб заставацца самому ці дапамагаць іншаму ў пераходзе да жыцця з Богам, схільна асаблівай нянавісці злога духа. Ці былі ў маім жыцці сітуацыі, калі злы дух хацеў адпомсціць? Былі. І калі мы гаворым пра стан уздзеяння цела — пачынаеш хварэць. Ці тыя ж уздзеянні на сферу матэрыяльнага жыцця, калі штосьці, што мне належала, ламалася і знішчалася. Але што гэта ў параўнанні з Божым Валадарствам? Нішто. Марыя, Вы пішаце, што Вашыя знаёмыя звярнуліся да варажбіткі, якая малілася. Тут трэба вызначыцца, ці гэты чалавек варажыў (калі гэта так, то пра гэта мы можам прачытаць ў Бібліі і Катэхізісе Каталіцкага Касцёла) — гэта чыннасць не Божая, гэта зварот не да Бога, а да таго, хто з’яўляецца нашым праціўнікам, нашым ворагам. Калі ж яна малілася, то гэта зварот да Бога. Таму пытанне: што яна рабіла? Калі варажыла — то гэта магія, і калі праз яе сям’я атрымала нейкае вызваленне, то праз некаторы час яны атрымаюць асаблівую моц знішчэння. Можа, зніклі гады, але можа разбурыцца іх сям’я, могуць разбурыцца іх адносіны ў сям’і, магчыма, здароўе. Усё, што заўгодна, калі гэта быў зварот праз магію. Калі ж чалавек свядома звяртаецца да асобы, якая здзяйсняе магію, якая варожыць, то гэта, натуральна, грэх. Цяжкі грэх. Што можна зрабіць інакш? Нам Касцёл дае ўсё. Калі я хачу асвяціць месца, то я магу асвяціць для гэтых мэтаў ваду. Не загаварыць, але асвяціць. Гэта робіцца некалькі разоў на працягу года ў Каталіцкім Касцёле. Можна асвяціць ваду заўсёды, прыйшоўшы да святара. У касцёле ёсць т.зв. сакрамэнталія — асвячоная вада, асвячоная соль, благаслаўлёны алей. Чаму мы не карыстаемся гэтымі дарамі Касцёла, якія ён нам дае? Ваду і соль — для асвячэння месца. Што трэба рабіць чалавеку, які звяртаўся да паслуг варажбітак? Калі гэта было свядома — спавядацца з гэтага. Нават калі было ўчынена неасэнсавана, то папрасіць малітву ў святара, у прысутнасці якога адрачыся ад усіх гэтых зваротаў, і каб святар мог памаліцца малітвай вызвалення, якія звязвае чалавека на духоўным узроўні (і не толькі на духоўным) або з тымі людзьмі, якія займаліся магіяй, або з тымі дэманамі, да якіх, магчыма, праз магію чалавек быў прывязаны. 26. Алена, 22 гадоў, Минск Неабходна верыць у Бога. Верыць — значыць, давяраць сваё жыццё Богу. Самае важнае — давяраць сваё жыццё не снам, не гараскопам, не прадказанням, не таму, што хтосьці сказаў мне, а давяраць жыццё Богу — гэта і ёсць наша вера. Як са Старога Запавету, так і з Новага Запавету мы ведаем, што былі сны, праз якія Бог мог звярнуцца да чалавека. Той жа святы Юзаф, да якога падчас сну Бог пасылае анёла. Такім чынам Бог падказваў, што Юзаф павінен быў зрабіць. Так і ў нашым жыцці: могуць быць якіясьці падказкі ад Бога. Але могуць быць і сны, звязаныя з нашым псіхічным і эмацыянальным станам, калі заўтра ў мяне экзамен, то я магу ўжо нешта сніць і перажываць — нават прысніць нешта кашмарнае. Сон (пра гэта таксама гаворыць медыцына) звязаны з нашым фізічным станам. Яшчэ калісьці ў дзяцінстве мне снілася, калі я проста лётаў. І пасля ў кнізе па медыцыне я прачытаў, што такія сны бываюць, калі чалавек расце. Бываюць сны іншай тэматыкі, калі чалавек перажывае фізічныя нагрузкі. Могуць быць звязаныя сны, калі чалавек пачынае хварэць, яму можа сніцца, што ён дзесьці пад вадой ці хтосьці яго душыць і яму не хапае паветра. Гэта проста звязана з фізіялогіяй і прастуднымі захворваннямі. І рэальна, калі ён спіць, то яму не хапае паветра. Ёсць рознага роду сны. Але паўтараю яшчэ раз, мы не ў сны павінны верыць, мы павінны верыць у Бога. Многія ведаюць, што ёсць тлумачальнікі сноў — гэта акультная літаратура — і яе неабходна выкінуць або спаліць, таму што ў нашым жыцці кіруюць не сны. Наша жыццё залежыць ад Бога. Алена, не кампетэнтны адказаць, што датычыць кінезіялогіі як метада карэкцыі здароўя. Мяркуючы па вызначэнні, кінезіялогія прадстаўляецца як навука пра рух, таму ў гэтым няма чагосьці, што звязана з недазволенасцю ці небяспекай. Памятаю, што ў школе мы рабілі зарадку, што таксама было кінезіялогіяй. Што датычыць акупунктуры — то гэта ўсходні від медыцыны. І больш падрабязна пра гэта піша ў кнізе Эрыка Джыбэлле, сакратар Міжнароднай асацыяцыі малітваў вызвалення і аздараўлення, якая прысвяціла многія гады вывучэнню ўсходняй медыцыны і яе ўздзеянняў, а таксама ўздзеянняў усходніх адзінаборстваў. І гэта вельмі коратка апісвае ў сваёй кнізе, перакладзенай на рускую мову. Па другой частцы пытання, што Яна Паўла ІІ падтрымлівалі падобнымі метадамі, мне нічога не вядома. Калі ласка, звяртацца можна ў Ватыкан. Я думаю, ён выбраў правільны шлях, калі пачаў шукаць жыццё ў касцёле, як у містычным целе Езуса, а таксама шукаць і атрымліваць адказы, што магло быць прычынай гэтага знішчэння, з якім ён сустрэўся. Таксама і тое, што адна з прычын — гэта праклён, з якімі ён сутыкнуўся ў сваім жыцці. Ён знайшоў правільны шлях, прыходзячы да свайго пробашча, пытаючыся ў яго, як паступаць далей. Думаю, святар, які адказвае за сваю парафію, укажа на той шлях вяртання ў дом Айца Нябеснага. Думаю, гэтаму будуць спрыяць духоўнае і фізічнае аздараўленне. 29. Елена, 49 гадоў, Калининград Гэта пытанне не ў маёй кампетэнцыі. 30. Лужэцкі, 30 год гадоў, Лужкі Што датычыць малітваў вызвалення, або т.зв. малітвы заступніцтва, то, як я ўжо казаў у адказах вышэй, за ёй можна звяртацца да кожнага святара. Святарства — гэта служэнне, якое дае не толькі правы, але і абавязкі. 31. Юля, 50 гадоў, Минск Што датычыць думкі або крыўды, якая пастаянна суправаджае, то тут можна знайсці лекі: маліцца аб вызваленні і маліцца аб аздараўленні. Калі я адчуваю крыўду, то неабходна прасіць Духа Святога, каб аздаравіў гэтую рану, якую мне нанёс іншы чалавек. А для таго, каб прыняць сілу аздараўлення, неабходна дараваць гэтаму чалавеку, што таксама з’яўляецца Божай ласкай. Пра гэта вельмі шмат кажа Езус. Што датычыць дзяцей, маленькіх і мілых, а ў падлеткавым узросце цяжкіх у зносінах, тут закранаецца дастаткова шырокая тэма выхавання чалавека. І яна можа быць таксама вельмі балючай тэмай. Таму што ў гэтай вобласці таксама шмат агрэхаў. Чым дрэва маладзейшае, тым яно больш падатлівае на выхаванне, таму падзеі самага ранняга дзяцінства маюць вельмі вялікае значэнне. Падзеі жыцця, якія суправаджалі яго, калі ён быў ва ўлонні маці, і пасля — у першыя гады пасля нараджэння. Тая інфармацыя, якая запісвалася ў падсвядомасці чалавека. А затым ужо свядомае выхаванне дзяцей, якое яны атрымлівалі ад людзей, з якімі сутыкаліся ў першыя гады жыцця: бацькі, браты і сёстры, дзіцячы садок, настаўнікі, аднакласнікі, сябры на вуліцы. Цяжкасці ў падлеткавым узросце ўзнікаюць тады, калі было шмат памылак у выхаванні ў дзіцячыя гады. 32. Алексей, 34 гадоў, Витебск Я не разумею, у якім значэнні тут ужыта слова «папускае». Мы чытаем у Новым Запавеце, што Езус прыйшоў, каб несці чалавеку вызваленне і аздараўленне. Божая воля ў тым, каб чалавек быў шчаслівы. Божая воля ў тым, каб чалавек не хварэў і не быў чымсьці звязаны, а тым больш апантаны. Таму заўжды неабходна пытацца ў Бога аб ласцы вызвалення і аздараўлення. Нават св. Павел, маючы праблему, просіць Бога аб вызваленні: «Забяры ад мяне гэты прыгнёт». І тады ён атрымлівае адказ ад Пана: хопіць табе Маёй ласкі. 33. Марына, 49 гадоў, Мінск За грэх адказвае той чалавек, які саграшыў. Аднак ёсць яшчэ наступствы граху. Мы ведаем, што ўжо даўно адбыўся выбух на Чарнобыльскай атамнай станцыі, і нехта быў вінаваты ў гэтым. Аднак наступствы гэтага выбуху адчулі многія людзі, якія зусім да гэтага не мелі дачынення. Аднак гэта кранула іх, бо яны жылі ў адной сям’і людзей на зямлі. І таму гэтая сям’я да нашых дзён зведвае наступствы выбуху, які адбыўся даўно. Падобна і з наступствамі граху. Таму святой справай, як кажа Біблія, з’яўляецца малітва за нашых продкаў. 34. Александр, 34 гадоў, Новогрудок Я не магу адказаць, колькі ў год праводзіцца экзарцызмаў у свеце і які плён яны маюць. Са сведчанняў экзарцыстаў падчас сустрэч, якія адбываюцца некалькі разоў на год, вядома, што малітва экзарцызму выкарыстоўваецца тады, калі ёсць неабходнасць. Безумоўна, ёсць таксама сведчанні аб вызваленні пасля гэтых малітваў. Статыстыкі не ведаю. 35. Валянцiна, 47 гадоў, Мiнск Адносна гэтага пытання я не кампетэнтны. Па гэтую інфармацыю можна звярнуцца ў Мітрапалітальную курыю ў Мінску. Што адносна мяне, то я маю права маліцца на тэрыторыі сваёй дыяцэзіі. Але да мяне на малітву экзарцызму могуць прыязджаць не толькі з Гродзенскай дыяцэзіі. 36. Беата, 56 гадоў, Гродно а) Гэтае пытанне мы ўжо закраналі вышэй (пытанне № 10). Прашу Беату памаліцца аб тым, каб быў зроблены пераклад кнігі «Аб вызваленні ад пракляццяў права» а. Джэймса Манджакала. Пакуль што гэтае выданне існуе толькі на англійскай, нямецкай і польскай мовах. Польская версія выйшла ў свет ў 2012 годзе. Таму, Беата, маліцеся, каб у хуткім часе гэтая кніга была перакладзена і на рускую мову. У гэтай кнізе закрануты вельмі важныя пытанні. б) Упершыню чую пра «Сны Святой Багародзіцы», таму не магу даць адказ. 37. Марина, 28 лет гадоў, Лида Дачка мая Марына, Вы закранулі адну з праблем, калі чалавек кіруецца тым, што называецца «дапамагло». Я заўсёды задаю пытанне: ці наш непрыяцель, злы дух, можа дапамагчы ў ацаленні з нейкай хваробы або ў вырашэнні нейкай цяжкай сітуацыі. І часта чую адказ: не, не можа. Аднак гэта няпраўда. Ён мае сілу. І ён можа карыстацца сваёй сілай так, як жадае. Таму таксама ёсць шмат-шмат сведчанняў тых людзей, якія, маючы розныя праблемы, звярталіся да пэўных людзей, якія здзяйснялі магічныя абрады, і праблемы вырашаліся. Аднак мы павінны памятаць адно: у злога духа няма любові. Сатана мае сілу, але не мае любові. А любоў — гэта ахвяра. Ён мае «бізнес»: я табе дапамагу, але ты павінен будзеш за гэта заплаціць. Перш за ўсё заплаціць сваім шчасцем. Такім чынам, у дадзеным выпадку, думаю, трэба маліцца за свякроў, каб яна стала ў праўдзе, каб магла ўсвядоміць, што яе дзеянні і дзеянні яе мамы былі няправільнымі. І маліцца за маму, каб яна адраклася ад гэтых дзеянняў. Каб аберагчы сваіх дзяцей, мужа і сваю сям’ю ад уздзеяння злога, трэба жыць у святасці, не ствараць шчыліні ці дзвярэй, праз якія можа ўвайсці зло ў вашую сям’ю. А таксама маліцца да Найсвяцейшай Крыві Езуса аб абароне для вашай сям’і. 38. Крысцiна, 27 гадоў гадоў, Мiнск Абавязкова, Крысціна, памалюся! 39. Наталья, 40 гадоў, Минск Я вельмі рады, што Вы маеце веруючага псіхатэрапеўта. Мы павінны памятаць, што чалавек — гэта не толькі псіхіка, што чалавек — гэта не толькі цела, і што чалавек — гэта не толькі дух. Як мы чытаем у Бібліі, а пра гэта цудоўна кажа св. Павел: чалавек — гэта дух, душа і цела. Таму ўплыў на наш стан можа аказваць сітуацыя, якая запомнілася, а можа і нейкі дух страху. Калі я некалі перажыў стрэс, спалох, а можа, мама перажыла, якая была цяжарная мною, то ў гэтым выпадку медыкаменты могуць аказваць вельмі нязначны ўплыў або ўвогуле не дапамагаць. У такім выпадку можа падзейнічаць лек, які чалавек атрымлівае падчас малітвы ацалення. Мне вядомы выпадкі, калі людзі, адчуваючы страх перад закрытай прасторай або страх перад цемрай, былі вызвалены ад яго раз і назаўсёды пасля малітвы ацалення. На асабістую сустрэчу са мною можна трапіць, а таксама можна паўдзельнічаць у набажэнстве з малітвай аб ацаленні і вызваленні, якія праходзяць у Росі або ў іншай парафіі. 40. Светлана Василевская, 26 гадоў, Санкт-Петербург Гэта новы абрад, пра які я даведаўся. Некаторыя абрады мы можам аднесці да традыцыі, аднак многія з іх звязаны з забабонамі або непасрэдна з абрадамі магічнымі. Да чаго могуць прывесці такія абрады? Думаю, да сувязі з тым, да каго мы праз такія абрады звяртаемся. Гэтыя дзеянні датычаць перш за ўсё тых, хто іх робіць. Думаю, такі абрад ужо ніяк не паўплывае на стан душы памерлага. Многія абрады спадарожнічаюць вяселлям і пахаванням. На пахаваннях — пераварочванне табурэтак ці лавак, абрады з труною ці з крышкай труны; на вяселле — абношванне чымсьці маладажонаў, пасыпанне, абыходжанне маладажонамі некалькі разоў вакол машын ці стала… Усё гэта забабоны, у якія мы верым. І гэта можа прынесці шчасце або шчаслівае сямейнае жыццё?! Гэта можа прынесці збаўленне для душы памерлага? Думаю, якраз наадварот. 41. Ольга, 31 год, Минск Лепш за ўсё, каб зло, якое накіравана ў Ваш адрас, не трапляла ў кантакт з Вамі, а вобразна кажучы — не трапляла ў Вас. Для таго, каб зло не трапляла, трэба мець абарону. У чым шукаць абарону? Толькі ў жыцці ў святасці. Езус навучае: маліся за таго, хто цябе праклінае, хто цябе зласловіць, благаслаўляй яго. Такім чынам мы знаходзім абарону не толькі для сябе, але і прымаем удзел у евангелізацыі: мы звяртаемся па дапамогу для таго чалавека, які знаходзіцца ў велізарнай праблеме, калі ён зласловіць і праклінае. Так мы чытаем у Бібліі: мы пакліканы збавіць не толькі сваю душу, але і іншых людзей. 42. Ирина, 49 лет гадоў, г. Минск Гэта звязана не толькі з духоўнасцю, але таксама з тым, пра што кажа медыцына. Розныя сітуацыі ў нашым жыцці пакідаюць нейкі след. Мы з прыемнасцю і з ахвотай узгадваем нейкія падзеі, якія былі для нас перажываннем радасці, перажываннем стану шчасця, аднак таксама мы можам з болем і з пачуццём прыгнечанасці ўспамінаць падзеі, пра якія, напрыклад, пішаце Вы — спалох, смерць, фізічныя траўмы. Часам нам могуць параіць проста як мага глыбей схаваць у нашай памяці ўсё тое, што мы памятаем з тых падзей. Вельмі часта ад такіх перажыванняў, якія нясуць боль, чалавек вызваляецца, калі атрымлівае ацаленне ад Езуса, ацаленне ласкай Божай. Таму мы прыходзім да малітвы аб ацаленні ад нейкіх падзей, якія нейкім чынам нанеслі нам рану. 43. Мiкалай, 32 гадоў, Негарэлае Цікавае пытанне. Цікавае, таму што кожныя рэкалекцыі харызматычныя. Калі мы кажам увогуле пра жыццё хрысціяніна, пра дзеянні хрысціяніна, яны ўжо па сваёй прыродзе харызматычныя, бо гэта дар, якім мы карыстаемся і якім мы дзелімся. За многія гады я сутыкнуўся са шматлікімі сведчаннямі людзей, якія ўдзельнічалі або ў рэкалекцыях а. Джэймса, або ў рэкалекцыях іншых святароў, падчас якіх яны перажылі цудоўную споведзь, успомнілі грахі, з якіх яшчэ не спавядаліся, як падчас рэкалекцый яны змаглі прабачыць тым людзям, якім доўгія гады не маглі прабачыць. А гэта звязана з тым, што яны скарысталі з таго дару, якім Бог іх адарыў. Таму кожныя рэкалекцыі, кожнае служэнне, Эўхарыстыя, кожны сакрамэнт — гэта ўсё харызматычнае. 44. Вероника, 22 гадоў, Лида Што датычыць Каталіцкага Касцёла, няма нейкіх забаронаў ці абмежаванняў, што можна маліцца толькі над католікам. Да айца Джэймса звяртаюцца не толькі хрысціяне, але і мусульмане, і тыя, хто вызнае індуізм. Айцец моліцца над імі, і яны атрымліваюць ацаленні і вызваленне. 45. Юлия, 29 гадоў, Минск Аб дары аздараўлення можна прасіць пры кожнай хваробе, таксама пры хваробе Альцгеймера. І рэлігійным метадам з’яўляецца малітва. 46. Алег, 24 гадоў, Мінск Дарагі Алег, я магу скіраваць Вас да кнігі Эрыкі Джыбэлле, якая ў хуткім часе з’явіцца ў кнігарні «Духоўная кніга» (вул. Багдановіча, 25). Яна выдана на рускай мове і там закранаюцца гэтыя пытанні. Ёсць такія віды барацьбы і медыцыны, якія нясуць за сабою не толькі філасофію, але і пэўную адкрытасць на ўздзеянне сіл. Гэтыя сілы можна называць па-рознаму — касмічныя сілы, сілы прыроды… Аднак мы ведаем, што падчас першароднага граху ва ўсім Сусвеце настаў падзел: або належаць Богу, або належаць непрыяцелю — сатане. Не існуе няйтральнай сілы. Або гэта сіла ад Бога — сіла Духа Святога, або гэта сіла, якая належыць д’яблу, — сіла злога духа. Залежыць, на якую сілу чалавек адкрываецца. Калі я не памыляюся, св. Павел пісаў: перш чым звяртацца ў сваім жыцці да кагосьці ці да чагосьці, выпрабоўвайце духа, а ў народзе кажуць: не ведаючы броду, не сунься ў воду. У некаторых пытаннях мы ўжо закранулі пытанне веры. Часам мы можам сустрэць такое яе разуменне: я думаю або нават я ўпэўнены, што Бог існуе, што ёсць вышэйшая сіла, вышэйшы розум. Але ж не гэта ёсць вера! Шмат людзей так памыляецца. Думаю, праблему веры Езус бачыў яшчэ некалькі дзесяцігоддзяў таму, у ХХ стагоддзі, калі святую с. Фаўстыну папрасіў змясціць на абразе надпіс: «Езу, давяраю Табе». Сёння пытанне веры вельмі актуальнае ў жыцці кожнага чалавека і для ўсяго Касцёла. Таму што гэты год у Каталіцкім Касцёле аб’яўлены Годам веры. І мы можам знайсці ключ да многіх праблем у нашым жыцці, калі адкажам сабе на пытанне: каму я давяраю, у каго я веру? У тонкай брашурцы, аўтрам якой з’яўляецца а. Руфус, і якую можна знайсці і ў Гродне, і ў Мінску, мы можам прачытаць апісанне сцэны, калі вучні вярнуліся з місій да Езуса і з запалам апавядалі пра тыя падзеі, сведкамі якіх яны сталі. І Езус задаў ім пытанне: кім Мяне лічаць у народзе? І яны адказвалі: для адных Ты — цаліцель, для іншых — настаўнік, для іншых — прарок. Тады Езус запытаў у іх: а вы за каго мяне лічыце? Настала цішыня. Айцец Руфус піша, што і зараз Езус задае гэтае пытанне кожнаму з нас: кім Я для цябе з’яўляюся? Далей айцец Руфус звяртае ўвагу на тое, што гэта вельмі важнае пытанне, бо адказ на гэтае пытанне можа змяніць маё жыццё. Кім для мяне з’яўляецца Езус? У гэтым таксама заключаецца мая вера. Хацелася б пажадаць, каб абвешчаны Год веры прынёс асаблівую ласку, каб мы маглі не толькі чуць пра любячага нас Бога, але маглі адчуць Яго любоў у сваім жыцці, адкрыцца на гэтую любоў і стаць сведкамі для іншых людзей. 47. Анастасия, 32 года гадоў, Минск Паважаная Анастасія, я вельмі рады, што Вы адрозніваеце, што належыць Богу, а што не. І Вашыя дзеянні былі правільнымі. Можа, Ваша бабуля рабіла гэта несвядома і таму неабходна маліцца за яе душу, выпрошваючы ў Бога ласку неба для яе. Што датычыць мамы, неабходна маліцца аб святле Духа Святога для яе, каб і яна магла ўбачыць і зразумець, што нясуць з сабою замовы, што гэта з’яўляецца магіяй і не з’яўляецца зваротам да Бога. Калі мама гэта зразумее, я думаю, яна зробіць тое, што зрабілі Вы ў 2009 годзе. Інакш кажучы, маліцца аб ласцы прасвятлення. 48. Юлия, 25 гадоў, Минск Мы ўжо ўзгадвалі пра розныя станы чалавека: гэта могуць быць псіхічныя расстройствы, што можа з’яўляцца хваробай псіхічнага або псіхалагічнага характару; а таксама гэта можа сумяшчацца з духоўнымі ўздзеяннямі. І таму, калі гэта хвароба, мы заўсёды можам прасіць Бога аб аздараўленні. Юлія, Вы пішаце, што малітва даецца вельмі цяжка. Гэта магчыма. Аднак Езус, які гаворыць пра наш жыццёвы шлях, таксама не прапаноўвае лёгкага жыццёвага шляху. Ён кажа, што гэтая дарога цяжкая. І брамы (нябесныя — Рэд.) вузкія. Але Езус кліча на гэты шлях. Вельмі важна, Юля, знайсці корань гэтых праблем. Калі пачаліся гэтыя праблемы? Калі пачалі прыходзіць гэтыя думкі? Што адбылося? Ці гэта з дзяцінства, ці гэта распачалося некалькі гадоў таму? Гэта вельмі моцна дапамагае канкрэтызаваць малітву.
Кс. Чэслаў Паўлюкевіч: «Паважаныя наведвальнікі партала Catholic.by, цешуся, што скіравалі да мяне свае пытанні. Думаю, яшчэ шмат пытанняў хацелася б задаць, але не было такой магчымасці. Думаю, што яшчэ шмат пытанняў узнікне пасля прачытання адказаў. Вяртаюся да думкі, што чалавек, калі задае пытанні і шукае, ужо з’яўляецца благаслаўлёным, шчаслівым. Хачу пажадаць, каб мы шукалі адказы ў правільных крыніцах — у Таго, хто даў нам жыццё, хто нас стварыў, хто ахвяраваў свайго Сына, каб кожны з нас быў шчаслівым». |