Лічыцца, што Андрэйкі — апошняя магчымасць «павесяліцца» перад Адвэнтам, які прадугледжвае ўстрыманне ад гучных забаваў. У парафіях Найсвяцейшага Сэрца Езуса ў Наваполацку і Езуса Міласэрнага ў Віцебску моладзь гэтай магчымасцю якраз і скарысталася. 

 

На заканчэнне літургічнага года і ва ўспамін святога апостала Андрэя 30 лістапада моладзь з парафіі Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса ў Наваполацку сабралася ў кляштары сясцёр змёртвыхпаўстанак, каб святкаваць Андрэйкі.

 

Пачыналася спатканне моладзі адарацыяй Найсвяцейшага Сакрамэнту, падчас якога ў цішыні сваіх думак прысутныя даверылі Богу свае намеры і памкненні. 

Пасля адарацыі хлопцы і дзяўчаты перамясціліся ў залу для адпачынку.

 

«Не было ніводнай гульні, звязанай з варажбой: хрысціяне не займаюцца такімі рэчамі, — піша нам с. Магдалена Дзевульска СR. — Моладзь спрабавала сябе ў старажытных беларускіх танцах, а таксама ў гульнях».

 

Напярэдадні Адвэнту (1 снежня) прайшлі Андрэйкі і ў парафіі Езуса Міласэрнага ў Віцебску. Спачатку на сустрэчы сабраліся дзеці, пасля да іх далучылася і моладзь — кожны хацеў як мага лепш «адпачыць» перад распачаццем Адвэнту.

 

«Адметна тое, што пачаткам радаснага чакання Збаўцы для моладзі сталі Нешпары першай нядзелі Адвэнту, якімі яны супольна маліліся, — піша кс. Валерый Марціноўскі. — Вось так паступова традыцыйная малітва Касцёла адраджаецца і на ўсходзе Беларусі».

 

Упершыню Андрэйкі пачалі святкаваць у краінах Паўднёвай і Заходняй Еўропы ў ХІІ ст. На беларускія землі свята прыйшло ў XV-XVI ст.

 (JLS)