29 мая пасля амаль 80-гадовага перапынку на вуліцах сталіцы Палесся адбылася працэсія Божага Цела з нагоды ўрачыстасці Найсвяцейшага Цела і Крыві Хрыста. Працэсія стала для Пінска сапраўды гістарычнай падзеяй.

Працэсія прайшла ад катэдральнага касцёла Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі да новапабудаванага касцёла св. Бэнэдыкта.

Апошняя такая працэсія адбылася ў горадзе ў 1939 годзе. У наступныя дзесяцігоддзі акупацыя, вайна, шаленства атэізму рабілі немагчымым падобнае выражэнне людской веры. Але вера жыла, захоўвалася ў сэрцах хрысціян, якія перадавалі яе дзецям і ўнукам, чакаючы часу, калі зноў стане магчымым яе публічнае вызнаванне. Гэты момант настаў у 1991 годзе.

Шмат гадоў пасля аднаўлення Касцёла ў Беларусі працэсія праходзіла вакол комплекса духоўнай семінарыі і катэдральнага касцёла, адзінай дзейнічаючай каталіцкай святыні Пінска. Толькі пасля пабудовы ў 2015 годзе новага касцёла пад тытулам св. Бэнэдыкта з’явілася ідэя прайсці ў працэсіі ад адной святыні да другой, як выраз сведчання веры ў прысутнасць Хрыста ў Эўхарыстыі і як просьба да Бога аб благаслаўленні горада і ўсіх яго жыхароў.

Святую Імшу на пачатак працэсіі ўзначаліў біскуп Пінскі Антоні Дзям’янка. У гаміліі іерарх раскрыў ролю і значэнне Найсвяцейшага Дару Цела і Крыві Пана, якія Ён пакінуў свайму Касцёлу. Адразу пасля Эўхарыстыі з брамаў касцёла вырушыла ўрачыстая працэсія. Біскуп, святары, дыякан, семінарысты, шматлікія вернікі — дзеці і дарослыя — з радасцю абвяшчалі сваім удзелам у працэсіі і радасным спевам, што на Беларусі ёсць Бог. Працэсія стала моцным і яркім сведчаннем веры супольнасці ў прысутнасць Хрыста ў Найсвяцейшым Сакрамэнце.

На шляху працэсіі былі падрыхтаваны традыцыйныя чатыры алтары. Тры з іх былі ўстаноўлены вернікамі парафій Пінска. Чацвёрты алтар быў падрыхтаваны супольнасцю Міждыяцэзіяльнай вышэйшай духоўнай семінарыі імя св. Тамаша Аквінскага, выхавацелі і семінарысты якой таксама прынялі актыўны ўдзел у падрыхтоўцы і шляху працэсіі. Каля кожнага алтара біскуп удзяляў благаслаўленне Найсвяцейшым Сакрамэнтам на чатыры бакі свету, просячы, каб Бог благаславіў горад, яго жыхароў, іх дамы і месцы працы.

Апошнім пунктам шляху стаў касцёл св. Бэнэдыкта. Пасля благаслаўлення і словаў радасці і падзякі кожны ўдзельнік меў магчымасць праславіць Збаўцу за гэты вялікі дар.

Андрэй Багдановіч
Фота Уладзіслава Козела