|
Барадзінічы (Барадзенічы) — парафія Св. Юзафа |
 | Фота У. Багданава
|
Адрас:
в. Барадзенічы (касцёл)
Браслаўскі р-н 211969Віцебская вобл.
Рэспубліка БеларусьТэл.: +375 (2153) 3 6055 фРасклад набажэнстваў (магчымы змены) - Св. Імша ў нядзелю — 10.00
- Св. Імша ў будні — 18.00 (не заўжды), па буднях на святы — 18.00
Адпусты: урачыстасць св. Юзафа – 19 сакавіка; урачыстасць св. Роха – 16 жніўня
ыЗ гісторыі парафіі
У Барадзінічах існуе парафія пад тытулам святога Юзафа. Касцёл пабудаваны ў ХІХ ст. фундатарам Лапацінскім. У галоўны фасад касцёла ўмаравана пліта з надпісам на латыні і лічбамі “1836”), якія відаць, датычыць асвяшчэнне касцёла. Гістарычныя дакументы, якія датычаць будаўніцтва, былі знішчаныя ў часы савецкай улады, але са слоў мясцовых жыхароў старэйшага пакалення вядома, што да будаўніцтва мелі дачыненне таксама заможныя людзі гэтай мясцовасці.
У 1939–1949 гг. пробашчам парафіі быў кс. Юзаф Інгелевіч. Наступныя два гады парафіяй кіраваў прыезджы святар, прозвішча якога невядома. Пазней, да 1989 г., касцёл стаяў зачынены. У 1989 г. была адпраўлена першая св. Імша на вуліцы, бо ў святыні на той час яшчэ мясціўся склад.
Касцёл пабудаваны з каменя. Акрамя прыгожага галоўнага алтара, у ім ёсць два бочныя алтары: св. Антонія і св. Юзафа. У галоўным алтары месціцца абраз НПМ, Маці Міласэрнасці.
|
|
Ула — парафія Святой Троіцы |
 | | Фота А. Дыбоўскага |
Адрас:
вул. Ленінская, 1 а.г. Ула
Бешанковіцкі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211375
aРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- Св. Імша ў нядзелю — 13.00
Адпусты: урачыстасць Найсвяцейшай Тройцы
ыЗ гісторыі парафіі
У Лепельскім павеце, над Дзвіною, пры ўпадзенні ў яе ракі Улы, у старажытнасці знаходзілася мястэчка, якое па назве рэчкі называлася Ула. Гісторыя тутэйшай парафіі пачалася з XVII ст. У 1699 г. тут на месцы зруйнаванага сярэднявечнага замка, каралеўскі сакратар Яўстахі Лукомскі і Браніслаў Прысецкі пабудавалі драўляны касцёл пад тытулам Святога Духа і перадалі яго айцам дамініканцам (рэзідэнцыі дамініканцаў з Чашнікаў), даючы на ўтрыманне айцоў маёнтак. На жаль, у 1782 г. адзін з нашчадкаў фундатара Прысецкага адабраў у дамініканцаў маёнтак і яны былі вымушаны пакінуць Улу. У 1800 г. новы ўладальнік Улы Ігнацы Рэут аднавіў фундацыю і заснаваў у мястэчку парафію. У 1853–1864 гг. дзякуючы вялікім намаганням, нястомнай працы і невычарпальнай энергіі ксяндзоў Якусевіча і Матузы ўдалося пабудаваць сучасную святыню: паўстаў мураваны касцёл, помнік архітэктуры позняга класіцызму.
Гэта парафія, заселеная амаль выключна католікамі, мела вельмі нязручнае становішча: касцёл знаходзіўся на паўвостраве, адсечаны рэкамі ад усёй парафіі, дзе калісьці налічвалася 4860 вернікаў (яна была адной з самых шматлюдных). У 1812 г. тут працавалі 3 вікарыі, якімі на працягу доўгага часу былі кс. бэрнардынцы. Гэтыя людзі аддана любілі касцёл і людзей, энергічна змагаліся з п’янствам, звярталіся да людскіх сэрцаў на беларускай мове, прыгожа спявалі. Іх называлі нават Божымі апосталамі. Але пастаянныя змены святароў фатальна адбіліся на стане парафіі, дзе раней было і некалькі уніяцкіх цэркваў, у тым ліку пабудаваных дамініканамі.
Касцёл у прыгожым неакласіцыстычным стылі, з дзвюма нізкімі вежамі, у 1914 г. быў цалкам адрамантаваны і абгароджаны. Галоўны алтар славіўся старажытнымі абразамі, напрыклад, абразом Маці Божай у срэбных шатах і вельмі старажытным абразом св. Антонія.
Парафіяльны касцёл ужо ў 1935 г. быў адабраны ўладамі і прызначаны пад склад збожжа. Пасля яго перарабілі пад клуб, а ў 60-я гады мінулага стагоддзя спалілі.
У 90-я гады наступілі змены. 19 ліпеня 1992 г. быў прыняты статут парафіі Найсвяцейшай Тройцы, і да яе тэрыторыі далучыліся вёскі не толькі з Бешанковіцкага, але і з Шумілінскага раёна. Парафіяне атрымалі і руіны касцёла. Дзякуючы намаганням тагачаснага пробашча кс. Мечыслава Янцышына і вернікаў у 1999 г. касцёл быў адбудаваны, 18 верасня адбылася яго кансэкрацыя, здзейсненая кс. кардыналам Казімірам Свёнткам, Мітрапалітам Мінска-Магілёўскім. Крыху раней кс. Мечыславам Янчышыным была пабудавана капліца ў вёсцы Мікалаева, дзе цяпер ужо зарэгістравана парафія.
На жаль, вернікі Улы не маюць пастаяннага святара, сюды прыязджае пробашч з Бешанковічаў. Падчас візітацыі вернікі выказалі надзею на тое, што па магчымасці, кс. біскуп прызначыць сюды пастаяннага пробашча.
|
|
Новалукомль — парафія Святой Марыі Магдалены |
|
 Адрас:
вул. Камунальная, 2
г. Новалукомль
Чашніцкі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211162
Тэл./факс: (8–02133)63200
яРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- Св. Імша ў нядзелю — 09.00 (па-польску), 12.00 (па-беларуску)
- Св. Імша ў будні зімой: пн, ср, пт — 18.00, аўт, чц, сб — 08.00
- Св. Імша ў будні летам: пн, ср, пт — 19.00, аўт, чц, сб — 08.00
Адпусты: успамін св. Марыі Магдалены – 22 ліпеня
ыЗ гісторыі парафіі
Парафія ў Новалукомлі, новым горадзе, заснаваным у 1966 г. дзякуючы будаўніцтву цеплаэлектрастанцыі, бярэ свой пачатак з населенага пункта Лукомль, які існаваў здаўна. У XVII ст. князь Ян Лукомскі ў мястэчку пад назвай Лукомль пабудаваў францішканскі кляштар, пры якім была ўтворана парафія. У той жа час на гэтай тэрыторыі пачала дзейнічаць і праваслаўная царква. Пасля таго, як у 1793 г. Польшча страціла незалежнасць, для католікаў пачаўся вельмі цяжкі перыяд. У 1832 г. кляштар быў зачынены, а ў 1868 г. з Лукомля выгналі святара і скасавалі парафію. Праваслаўныя святары заставаліся тут яшчэ на працягу амаль 100 гадоў, але і іх пацяснілі камуністычныя ўлады. Каталіцкі касцёл меў тытул Святога Духа, праваслаўная царква – тытул св. Марыі Магдалены. У 1997 г., калі зноў паўстала каталіцкая парафія, па дакументах яна была названа імем св. Марыі Магдалены, што павінна было сімвалізаваць агульны шлях да веры католікаў і праваслаўных.
Мястэчка Лукомль разраслося, а калі ў 2-й палове мінулага стагоддзя тут пачалі будаваць электрастанцыю, горад, пабудаваны над прыгожым Лукомскім возерам, атрымаў назву Новалукомль. У ім налічваецца 15 тысяч жыхароў, 180 км аддаляюць яго ад Мінска, 120 км – ад Віцебска і 120 км – ад Полацка. Насельніцтва горада вельмі разнастайнае па нацыянальнасцях і веравызнаннях.
Увосені 1996 г. тут была адпраўлена першая святая Імша ў прыватнай кватэры, што і паклала пачатак фармавання новай парафіі. Дзякуючы намаганням кс. пралата Мечыслава Янцышына 3.03.1998 г. яна была зарэгістравана пад тытулам св. Марыі Магдалены, абслугоўваў парафію ксёндз з Лепеля.
Пасля ўтварэння Віцебскай дыяцэзіі ўвосень 2000 г. у парафію быў прызначаны першы пробашч – кс. пралат Мечыслаў Янцышын. У 2001 г. у цэнтры горада католікі выкупілі старую кацельню з прылягаючай тэрыторыяй, а ў 2003 г. яе пачалі перабудоўваць у касцёл і плябанію. На сённяшні дзень будаўніцтва касцёла скончана, у ім адбываюцца набажэнствы.
|
|
Лепель — парафія Святога Казіміра |
 | | Фота Дз. Салаша |
Адрас:
вул. Герцэна, 1 г. Лепель
Лепельскі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211174
Тэл./факс: (8–02132)41340
фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- Св. Імша ў нядзелю — 11.00, 16.00
- Св. Імша ў будні: пн, ср, пт — 18.00; аўт, чр, сб — 09.00
Адпусты: урачыстасць святога Казіміра – 4 сакавіка
фЗ гісторыі парафіі
Першыя звесткі аб парафіі паходзяць з 1604 г., калі Леў Сапега аддаў гэта мястэчка віленскім законніцам бэрнардынкам, якія працавалі пры касцёле св. Міхала. У 1604 г. ён фундаваў і багата абсталяваў касцёл, які нагадваў вялікі карабель. Гэта быў адзін з першых трох касцёлаў на Полацкай зямлі. Святыня гарэла два разы, і пасля апошняга пажару ў 1833 г. набажэнствы адбываліся ў драўляным касцёле, перабудаваным з плябаніі. У 1857–1876 гг. быў пабудаваны мураваны касцёл пад тытулам св. Казіміра – помнік архітэктуры позняга класіцызму ў раманскім стылі, які да нашых дзён упрыгожвае цэнтр горада. Фундатарам касцёла быў мясцовы шляхціц Мальчэўскі. У лепельскай парафіі ў часы будаўніцтва святыні налічвалася 2976 католікаў, 400 з якіх пражывалі ў горадзе.
Касцёл належыць да тыпу базылікальных святыняў, дзвюхвежавы, з цікавай унутранай кампазіцыяй. У галоўным барочным алтары змяшчаліся фігуры святых Пятра і Паўла і дэкаратыўныя вазы. Да найбольш вядомых абразоў належалі «Узвышэнне Святога Крыжа» і абраз святога Казіміра. З левага і правага боку знаходзіліся прыгожыя бочныя алтары ў стылі барока. Ва ўсходняй частцы святыні мясціліся хоры.
На пачатку свайго існавання парафія св. Казіміра мела яшчэ некалькі капліцаў і касцёлаў у іншых паселішчах. Звычайна яны знаходзіліся ў багатых шляхецкіх маёнтках. У маёнтку Пышна ў 1780 г. намаганнямі шляхціца Шчытаў Кашчыца, які служыў тады пры каралеўскім двары, быў пабудаваны касцёл. У маёнтках Межычы і Лусішчы ў 1909 г. былі пабудаваныя і асвечаныя кс. Паўлам Карповічам драўляныя касцёлы, але ніводны з іх не захаваўся да нашых дзён.
Касцёл св. Казіміра зноў пачаў дзейнічаць у 90-я гг. мінулага стагоддзя. З 1993 г. ў касцёле адбываюцца рэгулярныя набажэнствы, а ў 1995 г. касцёл нанава асвяцілі.
Выгляд касцёла цяпер вельмі змяніўся, ён атынкаваны і пабелены як звонку, так і ўнутры. Змяніліся і касцёльныя вежы. Старыя роспісы на сценах замаляваныя. У галоўным алтары змешчаны абразы Пана Езуса і св. Казіміра, у левым бочным алтары – абраз Маці Божай Вастрабрамскай. Алтары і лаўкі ў касцёле зроблены з дрэва і ўпрыгожаны разьбою.
На тэрыторыі парафіі знаходзіцца вёска Весялова, дзе была зарэгістравана парафія.
|
|
Чашнікі — парафія Перамянення Пана |
|
Адрас:
вул. Ленінская, 34 г. Чашнікі
Чашніцкі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211149
Тэл.: (8–02133) 36232; (8–029) 5129930 (маб.)
Вэб-сайт: http://chashniki.eu/
ыРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- Св. Імша ў нядзелю — 10.30
- Св. Імша ў будні — 18.00
Адпусты: свята Перамянення Пана – 6 жніўня; урачыстасць св. Юзафа – 19 сакавіка
вЗ гісторыі парафіі
У Чашніках калісьці быў прыгожы дамініканскі касцёл, пастаўлены на ўзгорку, фундаваны ў 1674 г. Дамінікам Служкам, літоўскім харунжым. Гэты касцёл пад тытулам Перамянення Пана быў перабудаваны ў 1786 г. у стылі барока і з’яўляўся адным з найпрыгажэйшых дамініканскіх касцёлаў на Беларусі. Побач знаходзіўся кляштар дамініканцаў, асабліва слынны і вядомы сваёй багатай бібліятэкай.
У 1830 г. у кляштары былі прыёр, трое айцоў дамініканаў і 8 чалавек абслугі. Разам з дамініканамі ў Чашніках працавалі сёстры марыявіткі, якія мелі кляштар, дзе настаяцельніцай з'яўлялася сястра Эмілія Дзяўшовіч. У 1842 г. парафію абслугоўвалі дыяцэзіяльныя святары, а ў 1868 г. касцёл перарабілі пад царкву. Кляштар сясцёр марыявітак існаваў кароткі час, ужо ў 1845 годзе ён быў ліквідаваны. Да чашніцкай парафіі, дзе ў ХІХ ст. налічвалася каля 1500 чалавек (у 1840 г. – 748, у 1845 г. – 1476 парафіянаў), была далучана філія касцёла ў фальварку Цяпіна, а таксама капліцы ў Замошшы, Іванску, Луцішцы, Межніцы, Павуллі і Шэлкаўшчыне, а таксама драўляная капліца на чашніцкіх парафіяльных могілках. Апошняя хутка была знішчана і як каталіцкая святыня нідзе не згадваецца.
У Чашніках найбольш урачыста адзначаецца свята Маці Божай Шкаплернай – 16 ліпеня і Усіх Святых – 1 лістапада.
Калі ў 1868 г. касцёл зачынілі, католікі ў Чашніках засталіся без святыні, хоць і доўга змагаліся за яе. Парафію далучылі да Бешанковічаў. Касцёл, перададзены праваслаўным вернікам, у часы савецкай улады быў знішчаны: прыгожы будынак у стылі барока зраўнялі з зямлёю. Цяпер на гэтым месцы знаходзіцца школа.
|
|
Блізніца — парафія Божага Провіду |
 | | Фота Дз. Салаша |
Адрас:
вул. Азёрная, 44
в. Блізніца
Полацкі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211293фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- Св. Імша ў нядзелю — 09.00
Адпусты: урачыстасць Божага Провіду – VI нядзеля пасля ўрачыстасці Найсвяцейшай Тройцы
фЗ гісторыі парафіі
21.06.2001 г. тут была зарэгістравана парафія пад тытулам Божага Провіду. На цяперашні час намаганнямі кс. Міхала Станчука пабудавана новая святыня, кансэкраваная 27.06.2004 г. Яго Эксцэленцыяй біскупам Генрыкам Тамасікам з Седліцаў.
|
|
Бешанковічы — парафія святых Пятра і Паўла |
 | | Фота А. Дыбоўскага |
Адрас:
вул. Энгельса, 11
г. Бешанковічы
Бешанковіцкі р-н Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211361
Тэл.: (8–02131) 41187
Інтэрнэт-старонка: http://maja-parafija.livejournal.com
фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- Св. Імша ў нядзелю — 09.30, у суботу — 09.30
- Св. Імша ў пн, ср, пт — 18.00; аўт, чц, сб — 09.30.
Адпусты: урачыстасць святых апосталаў Пятра і Паўла – 29 чэрвеня
вЗ гісторыі парафіі
Гісторыя парфіі паходзіць з далёкага мінулага. Для яе ўтварэння і развіцця шмат зрабіў канцлер Леў Сапега, калі ў 1630 г. Бешанковічы сталі яго ўласнасцю. У 1650 г. Казімір Леон Сапега пабудаваў тут каталіцкі касцёл. Ужо тады колькасць парафіянаў складала 1300 чалавек. У 1876 г. на месцы старога драўлянага касцёла, пабудаванага кс. Ляскоўскім, на сродкі кс. Кярсноўскага быў пабудаваны драўляны дзвюхвежавы касцёл пад тытулам св. Казіміра Каралевіча і св. Арханёла Рафала. Шмат для касцёла ў Бешанковічах зрабіў кс. Цыбулевіч. Святыня мела чатыры алтары з абразамі Езуса Укрыжаванага, Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Антонія, якія ўтрымліваліся ў добрым стане.
На жаль, з цягам часу ад святыні засталіся толькі падмурак і невялікія фрагменты сценаў, а на іх паўсталі іншыя, свецкія, збудаванні.
Пасля знішчэння камуністычнымі ўладамі ў 60-х гадах апошняга касцёла ў
Бешанковічах, парафія на гэтых землях была зарэгістраваная толькі ў
2000 годзе. Набажэнствы з гэтага часу праходзілі ў звычайнай вясковай
хаце, дастасаванай да літургічных патрэбаў.
1 ліпеня 2011 г. быў
зацверджаны праект касцёла, і распачалося будаўніцтва, дзякуючы
шматлікім ахвярадаўцам і дабрадзеям. 2 кастрычніка 2011 года ў бешанковіцкай парафіі Святых Пятра і Паўла быў
урачыста асвячоны і ўмураваны вуглавы камень новай святыні. Урачыстасць
узначаліў біскуп Віцебскі Уладзіслаў Блін.
|
|
Удзела — парафія Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі |
 | | Фота Дз. Салаша |
Адрас:
вул. Савецкая 52
а.г. Удзела
Глыбоцкі р-н Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211806
Тэл.: (8–02156) 31516
aРасклад набажэнстваў (магчымы змены) - Св. Імша ў нядзелю і святы — 11.00 (Пятроўшчына – 13.30)
- Св. Імша ў будні — 18.00 (красавік — верасень), 17.00 — (кастрычнік— сакавік). Усе набажэнствы адбываюцца пасля святой Імшы
Адпусты: успамін св. Антонія – 13 чэрвеня; успамін Маці Божай Анёльскай – 2 жніўня; успамін св. Францішка – 4 кастрычніка; урачыстасць Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі – 8 снежня
ыЗ гісторыі парафіі
Удзельская парафія Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі існуе з 1727 г. У 1642–1851 гг. тут працавалі айцы францішкане. Мураваны касцёл закладзены ў 1766 г., кансэкраваны ў 1791 г. у гонар Беззаганнага Зачацця Дзевы Марыі. У 1837 г. касцёл істотна перабудаваны ў стылі позняга класіцызму). Пасля касацыі кляштара царскімі ўладамі ў 1851–1948 гг. парафію абслугоўвалі дыяцэзіяльныя святары. У 1948–1989 гг. касцёл быў зроблены складам, у плябаніі размяшчаліся школа і кватэры для настаўнікаў. Дзякуючы намаганням парафіянаў касцёл у 1989 г. быў аддадзены вернікам. Святыня і плябанія былі адрамантаваныя пад кіраўніцтвам кс. пралата Юзафа Булькі.
У 1989–2000 гг. душпастырам у парафіі быў кс. пралат Юзаф Булька, пробашч з Мосара. У той час двое маладых людзей паступілі ў семінарыю і прынялі святарскія пасвячэнні, а цяпер яны працуюць у Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі. Акрамя таго, новымі пакліканнямі з парафіі ўзбагаціліся сёстры эўхарысткі і сёстры францішканкі Сям’і Марыі.
На тэрыторыі парафіі знаходзіцца філіяльны цэнтр у Пятроўшчыне, які быў перададзены ўладамі калгаса «Перамога». Пасля рамонту яго прыстасавалі пад рэкалекцыйны дом, дзе праходзяць рэкалекцыі для дзяцей і моладзі і размяшчаецца летні лагер.
У 2000 г. у Удзела вярнуліся францішканцы.
Душпастырства вядзецца ў трох асяроддзях: Удзела, Пятроўшчына і Бабічы. У Удзеле штодзённа адбываецца святая Імша, іншыя набажэнствы, катэхеза, споведзь.
У Пятроўшчыне святая Імша адпраўляецца кожную нядзелю і пятніцу, вядзецца катэхеза дзяцей, споведзь, праводзяцца іншыя набажэнствы.
У Бабічах святая Імша адпраўляецца ў прыватным доме кожную нядзелю, праводзіцца катэхеза дзяцей.
Парафія мае бібліятэку, катэхетычную залу, плануецца арганізацыя залы для паказу рэлігійных фільмаў. У Удзеле ёсць цікавая батлейка, пабудаваная на ўзор непакалянаўскай, ёсць магчымасць наведаць касцёльныя сутарэнні.
|
|
Празарокі — парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі |
 | | Фота А. Дыбоўскага |
Адрас:
вул. Цэнтральная, 26
в. Празарокі Глыбоцкі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211817
Тэл.: (8–02156)36428
вРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- Св. Імша ў нядзелю — 13.30 (11.00 – капліца ў Ламашах)
- Св. Імша ў будні — 16.00
Адпусты: урачыстасць Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі – 15 жніўня; успамін св. Антонія – 13 чэрвеня; успамін Маці Божай Анёльскай – 2 жніўня
sЗ гісторыі парафіі
Першы каталіцкі касцёл у Празароках быў пабудаваны ў 1698 г. па фундушы полацкага падкаморага Юстына Шчыра. Парафія і касцёл у Празароках ужо ў той час мелі тытул Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі. Касцёл і прыбудаваны да яго францішканскі кляштар былі драўлянымі. На пачатку XVIII ст. усе пабудовы згарэлі, а ў 1721 г. смаленскі падхарунжы Павел Корсак зафундаваў новы касцёл і кляштар у Празароках. У 1797 годзе парафія была перададзена францішканам. Пасля ліквідацыі кляштара ў 1832 г. парафіяй апекаваліся дыяцэзіяльныя святары.
14 жніўня 1892 г. у мястэчку здарыўся пажар, які знішчыў касцёл і ўсе касцёльныя пабудовы – званіцу і два дамы плябаніі. У лістападзе гэтага ж года быў атрыманы дазвол віленскага губернатара на адбудову ў Празароках плябаніі і пабудовы часовага «даху» для адпраўлення святой Імшы. У 1896 г. з Вільні прыйшоў дазвол на будаўніцтва новага касцёла.
Парафія была ўтворана 4 сакавіка 1897 г., а 12 жніўня 1899 г. біскуп Звяровіч асвяціў вуглавы камень пад будову касцёла. Касцёл будаваўся пад кіраўніцтвам тагачаснага пробашча кс. Дамініка Друктэйна ў 1899–1907 гг. Кансэкрацыя адбылася 14 кастрычніка 1907 г. Касцёл з’яўляецца помнікам архітэктуры неараманскага стылю. Быў парафіяльным да 1950 г., калі ўлады адабралі святыню і прызначылі яе пад збожжасховішча. Кс. пробашч Варшаў быў арыштаваны і зняволены. Калі касцёл стаў уласнасцю калгаса, усё было знішчана. Толькі праз 39 гадоў, у 1989 г., святыню аддалі празароцкім парафіянам. Рамонт знішчанага і даведзенага да непрыдатнага стану касцёла распачаў кс. пробашч Люцыян Паўлік, які на працягу года рэканструяваў і аднавіў будынак. У 1990 г. касцёл быў асвечаны. Праз год яго пробашчам стаў кс. Яўгеній Гук, з 1991 да 1994 г. – кс. Роберт Крывіцкі, а пасля яго – зноў кс. Люцыян Паўлік. У 1996 г. кс. кардынал Казімір Свёнтэк менаваў пробашчам парафіі ў Празароках ксяндза Казіміра Акушку, пасля душпастырства было даверана кс. Марату Казлоўскаму. Празароцкая святыня – гэта прыгожы аднанававы будынак з дзвюма вежамі, шырокім трансептам з прэзбітэрыем і дзвюма закрыстыямі.
|
|
Падсвілле — парафія Найсвяцейшага Сэрца Езуса |
|
Адрас:
вул. Вакзальная, 16
в. Падсвілле Глыбоцкі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211797
Тэл.: (8–02156) 35584
aРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
- св. Імша ў нядзелю — 09.00, у суботу — 09.00;
- св. Імша ў будні — 18.00, у зімні час — 17.00 акрамя серады і суботы
Адпусты: урачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Езуса
dЗ гісторыі парафіі
Першы, драўляны, касцёл у Падсвіллі быў пабудаваны ў 1930 г. Святую Імшу адпраўляў прыязджаючы сюды кс. Міхал Бобрык з Бабрушчыны. У 1937 г. у Падсвіллі была ўтворана парафія Найсвяцейшага Сэрца Езуса.
Душпастырам у той час быў кс. Сладзінскі, а з 1940 г. тут працаваў кс. Макрэцкі. У 1946 г. касцёл зачынілі і зрабілі з яго спачатку клуб, пасля – збожжасховішча, а потым – склад для ільнофабрыкі.
Католікі ездзілі ў касцёл у Задарожжа альбо Глыбокае. У 1984 г. святыня была зруйнаваная ўшчэнт.
Да таго часу, як у Падсвіллі распачалося будаўніцтва святыні, вернікі паставілі крыж на адной з вуліц і маліліся каля яго. Пасля ўлады выдзелілі пакой у дзіцячым садку, але там было надта цесна. Тады купілі будынак, у якім калісьці была крама, і зрабілі капліцу. У 2000 г. пачалося будаўніцтва касцёла. У 2004 г. новую святыню накрылі дахам і ў ёй пачаліся ўнутраныя работы. 30 ліпеня 2011 г. адбылося асвячэнне святыні.
Католікаў у Падсвіллі і наваколлі — каля тысячы, практыкуючых — каля 300 чалавек.
На мясцовых каталіцкіх могілках пахаваны, магчыма, апошні ўдзельнік паўстання 1863-1864 гг. Міхал Фалькоўскі (1839-1930).
|
|
|
