Для Альфонса Лігуоры Эўхарыстыя была самым чулым знакам любові, бо Езус знішчае сябе, каб стаць пасілкам, каб паяднацца з намі: «Найлепшым месцам для Бога ёсць сэрца чалавека». І таму: «Будзем упэўненыя, што не зробім Езусу нічога больш прыемнага чым тое, калі прымем Яго ў Эўхарыстыі. Больш за Святую Камунію, для нас няма ў свеце ніякага іншага дабрадзейства».

Да Эўхарыстыі вяла ўся апостальская дзейнасць заснаванай у 1732 годзе кангрэгацыі Найсвяцейшага Адкупіцеля, якую звычайна называюць супольнасцю рэдэмптарыстаў, ад лацінскага слова «Redemptor» — «Адкупіцель».

Святы Альфонс Лігуоры заснаваў гэтую новую манаскую супольнасць, каб абвяшчаць «вялікае адкупленне» тым людзям, якія, жывучы ў маленькіх гарадах і вёсках, былі не толькі матэрыяльна беднымі, але і духоўна занядбанымі. Дзякуючы місіям і рэкалекцыям ён хацеў прывесці простых людзей да адкрыцця бязмежна любячага іх Сына Божага, які для іх стаўся чалавекам, прыняў муку на крыжы, стаў пасілкам і ў Найсвяцейшым Сакрамэнце пасяліўся сярод сваіх братоў. Ён пастаянна паўтараў, што споведзь і Святая Камунія з’яўляюцца крыніцаю ўсялякага дабра, сунімаюць неўпарадкаваныя жаданні, даюць сілу супрацьстаяць спакусам. Заснавальнік падкрэсліваў праўду, якая вынікае з сутнасці адкуплення, аб паўсюдным пакліканні людзей да збаўлення і асвячэння, што магчыма рэалізаваць у любым становішчы. На думку св. Альфонса, малітва з’яўляецца неабходнаю ўмоваю збаўлення і асвячэння. Праяваю жыцця малітвы ёсць сакрамэнтальнае жыццё, перш за ўсё ўдзел у святой Імшы і частая Святая Камунія.

Імкнучыся захаваць вернасць свайму заснавальніку, якога Касцёл узнёс да хвалы алтара і абвясціў святым, доктарам Касцёла, апекуном спаведнікаў і маралістаў, рэдэмптарысты прапаведуюць «вялікае адкупленне» праз місіі і рэкалекцыі ў 77 краінах свету, у тым ліку таксама і на Беларусі.

Духоўнасць кангрэгацыі выключна хрыстацэнтрычная, таму што рэдэмптарысты аддаюць асаблівую пашану таямніцы Уцелаўлення, Мукі і Смерці Хрыста, а таксама Эўхарыстыі. Гэтыя тры асноўныя элементы духоўнасці св. Альфонса — Уцелаўленне, Муку і Эўхарыстыю — нельга аддзяліць адно ад аднаго, бо сам святы разглядаў іх разам і тлумачыў, што Езус, нарадзіўшыся ў Назарэце, ужо з самага пачатку быў як бы ўдзельнікам пазнейшых падзеяў, што адбыліся на Кальварыі. Хрыстус у святой Імшы нагадвае нам пра сваю любоў, якую Ён прынёс праз смерць на дрэве крыжа. Але Эўхарыстыя — гэта не толькі мінулае, сухі ўспамін гістарычных падзеяў. Гэта пастаянна жывая, дзейсная сучаснасць. Святы Альфонс Лігуоры так гаворыць у адной са сваіх працаў: «Ахвяра святой Імшы не менш важная, чым ахвяра Крыжа. Гэта тая самая ахвяра і той самы святар, які асвячае яе з Крыжа. Ахвяра алтара — гэта прадаўжэнне Крыжа».

Сярод святых і благаслаўлёных рэдэмптарыстаў ёсць вялікая група славянаў. Першае месца займае святы Клеменс Марыя Хофбаўэр, які ўступіў у кангрэгацыю рэдэмптарыстаў яшчэ пры жыцці заснавальніка і шмат гадоў са сваімі субратамі знаходзіўся на місіі ў маленькім касцёле св. Бэнона ў Варшаве, дзе кожны дзень натоўпы людзей збіраліся на Эўхарыстыю, якая цэлебравалася надзвычай урачыста. Сярод святых рэдэмптарыстаў славянскага паходжання — таксама біскуп Філадэльфіі Ян Нойман. У 2001 г. Ян Павел ІІ далучыў да шэрагу благаслаўлёных мучанікаў чатыроў рэдэмптарыстаў з Украіны і адного са Славакіі, якія засведчылі сваю вернасць Езусу ў камуністычны перыяд. Ідзе таксама беатыфікацыйны працэс трох польскіх рэдэмптарыстаў.

Рэдэмптарысты, мэта якіх «наследаваць Збаўцу Езуса Хрыста, абвяшчаючы Божае слова ўбогім, так як Ён гэта пра сябе сказаў: „Паслаў Мяне абвяшчаць Евангелле ўбогім“», «...вядуць навернутых людзей да поўнага ўдзелу ў Адкупленні» асабліва праз сакрамэнт паяднання і Эўхарыстыю.