Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч

Гамілія ў парафіі Найсвяцейшага Сэрца Езуса
Хатава, 19 чэрвеня 2009 г.

Cёння Каталіцкі Касцёл адзначае ўрачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса. Як мы добра ведаем, месяц чэрвень прысвечаны малітвам да Сэрца Боскага Збаўцы, якія складаюцца з адпаведнай літаніі і малітвы прысвячэння чалавецтва Сэрцу Езуса. Аднак акрамя гэтага існуе яшчэ і асобная ўрачыстасць, прысвечаная Сэрцу нашага Збаўцы. Праз гэта Касцёл хоча не толькі ўшанаваць Сэрца, якое палюбіла чалавека да канца, але і паказаць яго значэнне як у справе збаўлення, так і ў любові Бога да чалавека.

Сэрца з’яўляецца знакам, сімвалам любові. Гэта добра ведаюць маладыя людзі, якія замест таго, каб напісаць слова «любоў», малююць сэрца. Сэрца — гэта таксама знак жыцця. Мы добра ведаем, што калі сэрца працуе, б’ецца, то чалавек жыве. Нездарма гаворыцца аб памерлым, што яго сэрца спынілася.

У гісторыі збаўлення сэрца таксама з’яўляецца знакам бязмежнай любові Бога да чалавека, знакам яго міласэрнасці. Пра гэта сведчыць як Стары, так і Новы Запавет. Езус Хрыстус — гэта ўцелаўлёны Бог з чалавечым сэрцам. А гэта значыць, што Ён не абыякавы да чалавечых спраў, турбот і праблем. Езус дапамагае патрабуючым не толькі ў справах зямных, але найперш — у духоўных: выганяе злых духаў, адпускае грахі, нават уваскрашае з памерлых.

Не ўсім гэта падабалася і многія фарысеі былі супраць Хрыста, крытыкавалі: чаму Ён размаўляе з грэшнікамі і адказвае на запрашэнні наведаць дамы іх. На што Езус адказваў, што ўрач патрэбны хвораму, а не здароваму. Хвораму не толькі хворы целам, але і душою.

Самай высокай формай Хрыстовай любові да чалавека стала Яго крыжовая смерць, калі ўцелаўлёны Бог аддаў сваё жыццё дзеля збаўлення чалавека. Нагадвае пра гэта і Святы Айцец Бэнэдыкт XVI у сваёй першай энцыкліцы «Бог ёсць любоў». Ён кажа, што, разважаючы над прабітым дзідаю бокам Езуса, мы прыходзім да абсалютнай праўды пра бязмежную любоў Бога да чалавека і Яго міласэрнасць, што праявіліся ў справе збаўлення і працягвае праяўляцца ў гісторыі Касцёла.

Таму наша сённяшняя сустрэча з абразом Езуса Міласэрнага і рэліквіямі благаслаўлёнага Міхала Сапоцькі павінна быць праяўленнем удзячнасці Богу і разуменнем таго, што заданне для кожнага з нас — любіць Бога і бліжняга.

Разважаючы над прабітым бокам Езуса Хрыста, кожны хрысціянін павінен знайсці шлях свайго жыцця і любові, — пра гэта кажа Папа Бэнэдыкт XVI. А таму неабходна, каб рэалізавалася тое, пра што мы просім на заканчэнне Літаніі да Найсвяцейшага Сэрца Езуса. А менавіта: «Езу ціхі і пакорны Сэрцам, учыні сэрцы нашыя да Твайго падобнымі».