Гамілія Мітрапаліта Тадэвуша Кандрусевіча на ўрачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Езуса

Мінская архікатэдра. 3 чэрвеня 2016 г. Глыбокапаважаныя браты і сёстры! 1. Сёння Каталіцкі Касцёл адзначае ўрачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Езуса. Пачаткі культу Сэрца Езуса сягаюць у Сярэднія вякі. Старажытныя хрысціянскія аўтары пісалі, што з прабітага боку Езуса нарадзіўся Касцёл і сакрамэнты, асабліва Эўхарыстыя — сакрамэнт любові. Ад XVII стагоддзя гэты культ пашыраецца ў выніку аб’яўленняў Езуса св. Маргарыце Марыі Алякок. Папа Клеменс XIII у 1765 г. яго зацвердзіў для Польскага Каралеўства, а бл. Папа Пій у 1856 г. распаўсюдзіў на Паўсюдны Касцёл. Папа Пій XII у 1956 г. абнародаваў прысвечаную  Найсвяцейшаму Сэрцу Езуса энцыкліку «Haurietisaquas». Падчас аб’яўленняў св. Маргарыце Марыі Алякок Езус паабяцаў шматлікія ласкі тым, хто будзе шанаваць Яго сэрца. Адна з іх заключаецца ў тым, што чалавек, які 9 месяцаў запар у першыя пятніцы прымае св. Камунію і ўшаноўвае Сэрца Езуса, не памрэ без прымірэння з Богам. Адна гісторыя распавядае пра тое, як на месца аварыі цягніка прыйшоў святар і хадзіў каля яго, кажучы параненым і паміраючым людзям, што ён святар і той хто хоча, можа паспавядацца. Адзін чалавек адбыў споведзь і папрасіў святара звязацца з яго сям’ёй і сказаць, што Езус датрымаў свайго абяцання. Менавіта як узнагароду за дзевяць першых пятніцаў, ён не памёр не паяднаны з Богам. 2. Сённяшняя ўрачыстасць выражае праўду, аб якой св. Апостал Ян кажа, што Бог ёсць любоў. Сэрца з’яўляецца сімвалам любові. Закаханыя асобы замест таго, каб пісаць словы: я цябе кахаю, — пішуць проста свае імёны і паміж імі малююць сэрца, якое з’яўляецца сімвалам любові. Усе літургічныя тэксты сённяшняй урачыстасці звяртаюць увагу на Божую любоў, найдасканалейшым сімвалам якой з’яўляецца Сэрца Езуса. Евангелле распавядае пра статак авечак і пастыра. Калі пастыр заўважае, што на ноч не вярнулася адна авечка, то ён ідзе і шукае яе. Знайшоўшы, бярэ на свае плечы і з радасцю нясе дамоў. Мала таго, ён радуецца з іншымі, бо авечка, якая згубілася, знайшлася. Авечка — сацыяльная хатняя жывёла і, толькі будучы ў супольнасці, яна адчувае сябе шчаслівай і бяспечнай. 3. Падобна і з чалавекам. Ён сацыяльнае Божае тварэнне і толькі ў супольнасці з іншымі бяспечны і шчаслівы. Пастыр з сённяшняга Евангелля — гэта Езус, Які любіць кожнага. Заблукалая авечка — гэта грэшны чалавек. Езус не пакідае яго аднаго, але шукае, каб яму дапамагчы. Ён таксама кажа, што ў небе будзе большая радасць з аднаго грэшніка, які навернецца, чым са 100 справядлівых. Усё гэта нагадвае аб бязмежнай Божай міласэрнасці, аб тым, што ніхто не выключаны з Божай любові, за выключэннем тых, хто сам не хоча яе дасведчыць. 4. Такое вучэнне Хрыста і прыклад Яго жыцця, калі Ён ішоў да грэшнікаў, размаўляў з імі, адпускаў ім грахі, прымаў з імі ежу і г.д., не падабалася фарысеям. Яны трымаліся здалёк ад грэшнікаў. Не пазычалі ім грошай, не давяралі ім ніякіх спраў, не сябравалі і не адпраўляліся з імі ў падарожжа, не запрашалі ў госці і г.д. Таму фарысеі былі ўзбураны паставай Езуса адносна грэшнікаў, якія імкнуліся да Яго, бо Ён ім абвяшчаў Божую міласэрнасць. У гэтым сэнсе сённяшняе Евангелле вучыць нас аб тым, што Бог не радуецца таму, што грэшны чалавек можа загінуць, але жадае, каб ён вярнуўся ў супольнасць тых, якія жывуць з Богам. 5. Кожны з нас грэшнік і кожны патрабуе навяртання. Мы не адзін раз дасведчылі ласкі Божапй міласэрнасці і навяртання. Але як мы адносімся да нашых братоў і сясцёр, якія адыйшлі ад Бога? Ці спяшаемся з дапамогай? Найсвяцейшае Сэрца Езуса заклікае да гэтага. Трэба памятаць і аб тым, што сёлетняе свята Найсвяцейшага Сэрца Езуса мы адзначаем у Юбілейным Годзе Божай Міласэрнасці і ў Срэбраны юбілей заснавання Мінска-Магілёўскай мітраполіі. Святы Айцец Францішак ясна кажа, што адносна практыкі Божай міласэрнасці мы не павінны быць статычнымі. Мы не павінны думаць толькі пра сябе саміх, але думаць пра іншых. Дасведчыўшы яе ласкі, неабходна ёю дзяліцца з іншымі, быць яе носьбітамі, у сучасным свеце, поўным эгаізму. 6. Наша краіна доўгія дзесяцігоддзі з-за ганенняў на Касцёл была пазбаўлена нармальнай духоўнай апекі. 25 гадоў таму мы атрымалі ласку свабоды веравызнання. Гэта не што іншае, як знак бязмежнай Божай любові і яго міласэрнасці. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI вучыць, што на бязмежную любоў Сэрца Езуса, неабходна адказваць падобнай любоўю да іншых і нават да грэшнікаў. Ці мы гатовы да гэтага? Ці ўмеем прабачаць нашым грэшнікам, як аб гэтым молімся ў малітве «Ойча наш?» Мы павінны ненавідзець грэх, але не грэшніка. Успомнім словы Езуса з дрэва крыжа: «Ойча, даруй ім, бо не ведаюць што чыняць!» Як выражэнне нашай удзячнасці Богу за дар свабоды веравызнання і выражэнне любові да яго, сёння Каталіцкі Касцёл на Беларусі праводзіць Дзень пакаяння за нашы асабістыя грахі і грахі нашага народу. Колькі нашых асабістых грахоў абразілі Бога? Колькі святыняў было знішчана? Колькі святых месцаў зняважана? Колькі сем’яў разбіта? Колькі забойстваў ненароджанага жыцця? Колькі залежнасцяў ад алкаголю, наркаманіі, не згоднага з Божым правам сексуальнага жыцця і г.д.? Ці ўсведамляем мы сабе, што гэтыя анамаліі нашага жыцця супрацьстаяць бязмежнай любові і міласэрнасці Найсвяцейшага Сэрца Езуса.    Пане Езу, прымі нашае пакаянне. Дазволь, каб святло тваёй любові рассеяла цемру граху, якая нас агарнула, а ўсе, хто згубіўся, знайшліся і вярнуліся да цябе, як адзінай надзеі. Амэн.

Адноўлена 03.06.2016 15:31