| Гамілія біскупа Антонія Дзям’янкі з нагоды ўрачыстага закрыцця Брамаў Міласэрнасці ў Пінскай дыяцэзіі |
|
Хрыстус адзіны Пан часу і гісторыі дзеяў. Ён адчыняе і ніхто не можа зачыніць. Ён замыкае і ніхто не можа адчыніць. Умілаваныя браты і сёстры! Падобныя словы прамаўляе Святы Айцец падчас цырымоніі адкрыцця і закрыцця святых брамаў у вялікіх (папскіх) базыліках у Рыме. Гэтыя словы гучаць перад надыходзячай урачыстасцю Хрыста Валадара Сусвету і звяртаюць нашую ўвагу на асобу Збаўцы. Яны прыгадваюць усё, аб чым кажа Хрыстус і што кажа Бог праз факт уцелаўлення і таямніцы адкупленя. Святы Ян вельмі лаканічна свармуляваў, кім ёсць Бог: «Бог ёсць Любоў» (1 Ян 4, 16). Юбілейны Год Міласэрнасці даў нам магчымасць увайсці ў глыбіню гэтай праўды. Той, хто з’яўляецца валадаром часу і гісторыі, той, у чыіх руках знаходзіцца мінулае, сучаснасць і будучыня свету і чалавека, з’яўляецца Міласэрным Богам. Ён — Бог, які дзеля нас і дзеля нашага збаўлення стаў чалавекам. За нас памёр на крыжы. Дзеля нас з Яго прабітага боку выцякла кроў і вада. «О кроў і вада, якая выцякла з Найсвяцейшага Сэрца Езуса як крыніца міласэрнасці для нас, давяраем Табе». Урэшце, у хвіліне ўваскрасення Ён паказаў нам, у чым сэнс жыцця. Уся асоба Езуса, усё, пра што яна гаворыць — гэта спеў пра Божую Міласэрнасць. На працягу года мы глядзелі на лагатып Вялікага Юбілею, які на сучасны лад прадстаўляе вобраз Міласэрнага Айца або вяртанне марнатраўнага сына з вядомай карціны Рэмбранта. У нас перад вачыма — жэст чуласці да чалавека, які вяртаецца здалёк і адварочваецца ад граху, які ў свой час аддаліў яго ад Айца. Гэта праўда дае нам радасць. Мы створаны для таго, каб быць добрымі. Бог зробіць усё, каб мы былі добрымі. У адпаведны час і розным чынам Ён прыгадвае нам, што мы створаныя на яго вобраз і падабенства і менавіта таму з’яўляемся добрымі. Калі праз грэх мы становімся на баку зла, Бог чакае нашага навяртання. Ён чакае цярпліва і заўсёды сустракае нас з радасцю. Мае дарагія, ці ж тое самае не адбываецца ў сакрамэнце пакаяння і паяднання? Ці ж не з’яўляецца гэта вынікам прыняцця Эўхарыстыі? «Міласэрныя, як Айцец» — гэта дэвіз, заклік і запрашэнне Юбілейнага году. Мы не можам затрымаць гэтую праўду толькі для сябе. Будзем дзяліцца з іншымі радасцю, што вынікае з яе. Гэтага патрабуе свет, патрабуе сучасны чалавек. Таму будзем міласэрныя, як Айцец. Год ласкі, які завяршаецца, ставіць перад намі канкрэтныя заданні. Яны бяруць пачатак у закліку, які адначасова служыць дэвізам святога часу: «Будзьце міласэрнымі!» Але што значыць быць міласэрнымі? Як быць міласэрным? Святы Айцец на генеральнай аудыенцыі ў сераду 9 лістапада нагадаў вернікам пра ўчынкі міласэрнасці, параўноўваючы іх з дарогаю да дасягнення паставы міласэрнасці. Давайце мы таксама сёння ўзгадаем іх, бо гэта і для нас дарога і запрашэнне быць міласэрнымі, як Бог. Гэтыя ўчынкі дзеляцца на дзве групы. Учынкі адносна цела бліжняга паказваюць на клопаты і нядолю чалавека. На працягу вякоў яны адныя і тыя ж. І такімі ж самымі застаюцца спосабы дапамогі:
Апроч нядолі, якую церпіць цела, бываюць яшчэ большыя пакуты душы. І тут мы знойдзем раду:
Мае дарагія, якая канкрэтная і простая праграма! Ці ж мы не бачым вакол сябе гэтых праблем? Міласэрнасць — гэта імя Бога. Міласэрнасць з нашага боку — гэта сведчанне пра тое, што Бог ёсць. А колькі бедных людзей, не знайшоўшы дапамогі і разумення, засумнявалася ў існаванні Бога! І наадварот, колькі ж бедных знаходзіць радасць і прагу да жыцця дзякуючы сведчанню чалавечай дабрыні! Падобна таму, як у першай палове ХХ стагоддзя свету неабходна было аб’яўленне Божай Міласэрнасці, так і сучаснаму свету патрэбна сведчанне людзей, якія паверылі ў Міласэрнага Бога і прынялі запрашэнне быць міласэрнымі. Давайце ж і мы з радасцю і даверам адважымся прыняць гэта заданне. Падсілкаваныя моцай Юбілейнага Года, ідзём наперад у час і будучыню, якая належыць Міласэрнаму Богу. Давайце будзем сведкамі Міласэрнасці. біскуп Пінскі |
| Адноўлена 13.11.2016 20:11 |
для друку