«Новым пачаткам» і «шляхам, які вядзе да бяспечнай мэты — Пасхі Уваскрасення» назваў Вялікі пост папа Францішак. У сваім адмысловым пасланні на гэты літургічны перыяд, апублікаваным 7 лютага ў Ватыкане, Пантыфік нагадаў пра «святыя сродкі», прапанаваныя Касцёлам: пост, малітву і міласціну, а таксама Божае слова, якое ляжыць у аснове ўсяго.

Свае разважанні Пантыфік базуе на прыпавесці пра багатага чалавека і Лазара (Лк 16, 19–31). У гэтым апавяданні Бог прадстае не як хтосьці ананімны, а як той, хто мае выразныя рысы, аблічча, з кім трэба спалучыць сваю асабістую гісторыю. Гэта прыпавесць вучыць нас, што іншы чалавек — гэта дар; для яго трэба адчыніць дзверы нашага сэрца. І Вялікі пост — самы спрыяльны час для гэтага. Пантыфік заклікаў «сур’ёзна паставіцца да таго, што Евангелле кажа пра багацея».Прыпавесць бязлітасна падкрэслівае супярэчнасць, у якой знаходзіцца багаты чалавек.

Святое Пісанне нават не называе яго імя, у адрозненне ад беднага Лазара. У празмерным багацці гэтага чалавека прасочваецца сапсутасць грахом, заўважыў папа Францішак і назваў тры яе этапы: любоў да грошай, марная слава і пыха.

Срэбралюбства з’яўляецца асноўнай прычынай карупцыі і крыніцай зайздрасці, канфліктаў і падазрэнняў. Замест таго, каб быць інструментам для дабра, «грошы могуць падвергнуць нас і ўвесь свет эгаістычнай логіцы, якая не пакідае месца для любові і становіцца перашкодай на шляху да міру».

Прагнасць багатага чалавека робіць яго марным і пустым. Яго сутнасць — у знешнім выглядзе, у дэманстрацыі іншым, што ён можа сабе дазволіць. Папа назваў марную славу «маскай унутранай пустаты».

Але «самым нізкім узроўнем маральнага заняпаду» папа Францішак лічыць пыху. Багацей імітуе паводзіны Бога, забываючыся, што з’яўляецца смяротным чалавекам. «Для чалавека дэмаралізаванага прагнасцю багацця не існуе нічога, акрамя свайго ўласнага “я”; гэта свайго роду слепата: багаты чалавек не бачыць галоднага бедняка, які ляжыць побач. Гледзячы на гэтага чалавека, мы можам зразумець, чаму Евангелле так ясна асуджае любоў да грошай», — падсумаваў Святы Айцец.

І толькі сярод нягодаў таго свету багацей заўважыў Лазара і хацеў, каб той палегчыў яго пакуты, што было ўжо немагчымым. «На тым свеце вяртаецца справядлівасць і жыццёвыя пакуты ўраўнаважваюцца дабром», — заўважыў Папа. Прыпавесць працягваецца паведамленнем для ўсіх хрысціян. Калі багаты чалавек просіць Абрагама паслаць Лазара на гэты свет, каб той папярэдзіў яшчэ жывых братоў. Праайцец адказвае: «У іх ёсць Майсей і прарокі, няхай слухаюцца іх» (Лк 16, 29); «калі Майсея і прарокаў не слухаюцца, то, калі хто і ўваскрэсне з мёртвых, не павераць» (Лк 16, 31).

Такім чынам, рэальнай праблемай багатага чалавека і крыніцай яго няшчасця, як падкрэсліў Францішак, з’яўляецца ігнараванне Божага слова.

Менавіта гэта прывяло яго да нелюбові да Бога і пагардлівага стаўлення да людзей. «Божае слова — гэта жывая сіла, здольная выклікаць навяртанне чалавечага сэрца і пераарыентаванне чалавека на Бога. Следствам закрыцця сэрца на дар прамаўляючага Бога з’яўляецца закрытасць сэрца на дар брата», — заўважыў Папа.

Ён нагадаў, што Вялікі пост з’яўляецца спрыяльным часам для духоўнага абнаўлення «ў сустрэчы з жывым Хрыстом у Яго слове, у сакрамэнтах і ў бліжнім». Пантыфік заклікаў у сваім пасланні да ўдзелу ў вялікапосных ініцыятывах, якія прапануюць многія касцёльныя арганізацыі ў розных частках свету. Гэта, на думку Святога Айца, дапаможа развіццю культуры сустрэчы ў адзінай чалавечай сям’і.

Паводле Беларускай рэдакцыі Ватыканскага радыё
(VGr)