Гамілія арцыбіскупа Ліонскага кардынала Філіпа Барбарэна падчас Імшы у мінскай архікатэдры 9.06.2009 г.

Перад тым, як чытаць Пасланне да Карынцянаў, вы павінны памятаць, што святы Павел пісаў яго для супольнасці, якая перажывала шмат цяжкасцяў. Гэтае Пасланне асабліва цікава для нас у гэты год, які Святы Айцец абвясціў Годам святога Апостала Паўла, каб лепш спазнаць яго Пісанні і яго вучэнне. Дзеля таго, каб дапамагчы прадстаўнікам супольнасці ў Карынце перамагчы ўласныя цяжкасці і існуючыя ў ёй падзелы, святы Павел заклікае іх сузіраць аблічча Хрыста. Перад тым, як пачаць іх навучаць, ён абвяшчае, што хоча быць іх слугою, слугою радасці. Каб паказаць, што ён — гэта «так», гэта згода ў Хрысце, ён гаворыць, што Хрыстус — гэта таксама суцэльнае «так». Такім чынам, гэта з’яўляецца выклікам і для кожнага з нас: прыйсці да гэтага «так» усім нашым жыццём. Гэта «так» нашага хросту, гэта «так» нашай кансэкрацыі, гэта «так» нашага сужэнства, гэта «так» кожнай нашай чыннасці ў жыцці. Шмат разоў мы бачым у Евангеллі, калі Хрыстус гаворыць сваё «так». Ён, адчуваючы, што напоўнены Духам Святым, гаворыць: Так, Ойча, я бачу, што ты паслаў мяне ў гэты свет. Адказваючы Хрысту «так», мы кіруемся да Божага Валадарства. Менавіта жыццё Хрыста асвятляе, напаўняе і ўмацоўвае нашае жыццё. І менавіта гэта тлумачыцца ў тэксце сённяшняга Евангелля. Учора ў Евангеллі вы чулі цудоўны прыклад, у якім прагучалі дзевяць благаслаўленняў. Такім чынам Хрыстус паказвае нам шлях да шчасця. За васьмю благаслаўленнямі ідзе дзевятае, у якім Ён перадае нам сваё цярпенне: Шчаслівыя вы, калі вас будуць пераследаваць за Мяне, бо так вы атрымаеце Валадарства. Сённяшняе чытанне з Евангелля — гэта нібы дзесятае благаслаўленне. Такім чынам Хрыстус паказвае нам, кім мы павінны быць, паколькі Ён выбраў нас сваімі вучнямі: вы — соль зямлі, вы — святло свету. Соль ніякім чынам не змяняе сутнасці страваў, але цалкам перамяняе яе смак. Наша задача не змяняць або трансфармаваць гэты свет поводле нейкіх нашых меркаванняў, але напаўняць яго радасцю і змяняць яго смак. Святло, якое льецца ў гэтую катэдру, ніякім чынам не ўплывае ні на месцазнаходжанне алтара, ні на колькасць удзельнікаў сённяшняй сустрэчы. Святло нічога не змяняе ў гэтым свеце, але дапамагае нам бачыць яго. Хрыстус, гаворачы, што мы павінны быць святлом свету, кажа нам, што такім чынам мы павінны ўздзейнічаць Ягонаю ласкаю на сэрцы іншых людзей. І вось сутнасць нашага хрысціянскага паклікання: мы павінны быць служыцелямі ласкі і з’яўляцца смакам гэтага свету. Гэта пакліканне, пра якое кажа сам святы Апостал Павел, як служыцель вашай радасці. Для мяне гэта асацыіруецца з пэўнымі словамі нашага Святога Айца Бэнэдыкта XVI. Падчас сваёй першай Імшы ў катэдры святога Пятра ў Рыме ён сказаў, што пакліканне ўсяго Касцёла ў тым, каб быць слугою Хрыстовай радасці ў гэтым свеце. Амэн.

Адноўлена 22.07.2009 15:29