Пятніца — другі звычайны тыдзень |
Год І ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Гбр 8, 6–13 Пасрэднікам лепшага запавету Чытанне Паслання да Габрэяў. Браты: Цяпер жа Ён атрымаў настолькі вышэйшае служэнне, наколькі стаў пасрэднікам лепшага запавету, заснаванага на лепшых абяцаннях. Калі б першы запавет быў беззаганны, не шукалі б месца для другога. Бо як дакор ім гаворыцца: Вось надыходзяць дні, — кажа Пан, — і Я ўстанаўлю з домам Ізраэля і домам Юды новы запавет. Не такі запавет, які ўстанавіў Я з айцамі іхнімі ў дзень, калі ўзяў іх за руку, каб вывесці іх з егіпецкай зямлі, таму што яны не вытрывалі ў Маім запавеце, і Я перастаў клапаціцца пра іх, — кажа Пан. Вось той запавет, які заключу з домам Ізраэля пасля гэтых дзён, — кажа Пан, — Я ўкладу законы Мае ў розум іхні і на сэрцах іхніх напішу іх, і буду для іх Богам, а яны будуць для Мяне народам. І ніхто больш не будзе вучыць бліжняга свайго, і ніхто — свайго брата, кажучы: Пазнай Пана, — таму што ўсе яны, ад малога да вялікага, будуць ведаць Мяне. Таму што буду міласцівы да несправядлівасцяў іхніх і больш не буду ўспамінаць іхніх грахоў. Кажучы пра новы запавет, Ён абвяшчае састарэлым першы; а тое, што становіцца даўнім і старэе, блізкае да знішчэння. Гэта слова Божае. аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ Пс 85 (84), 8 і 10. 11–12. 13–14 (Р.: 11а) Рэфрэн: Міласэрнасць і вернасць сустрэнуцца разам. 8. Пакажы нам, Пане, сваю міласэрнасць Рэфрэн: 11. Міласэрнасць і вернасць сустрэнуцца разам, * Рэфрэн: 13. Пан адорыць нас шчасцем, * ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Сам 24, 3–21 Не ўзніму рукі сваёй на яго, бо ён памазанік Пана Чытанне Першай кнігі Самуэля. У тыя дні: Узяў Саўл тры тысячы выбраных мужоў з усяго Ізраэля і пайшоў шукаць Давіда і людзей ягоных на Скалах Горных Коз. І падышоў ён да авечых загонаў, што былі пры дарозе. Была там пячора, у якую ўвашоў Саўл, каб пакрыць сабе ногі, а Давід і ягоныя людзі сядзелі ў глыбіні пячоры. Людзі Давіда сказалі яму: Вось дзень, пра які Пан казаў табе: Я аддам табе ворага твайго, каб ты зрабіў яму, як будзе заўгодна ў вачах тваіх. Давід устаў і ціхенька адрэзаў край вопраткі Саўла. Пасля гэтага задрыжала сэрца Давіда, што ён адрэзаў край вопраткі Саўла. І сказаў ён людзям сваім: Няхай міласцівы будзе да мяне Бог, каб я не ўчыніў гэтага гаспадару майму, памазаніку Пана, каб я не ўзняў рукі сваёй на яго, таму што ён памазанік Пана. І стрымаў Давід людзей сваіх словамі, і не дазволіў ім паўстаць на Саўла. Тады падняўся Саўл з пячоры і вярнуўся на дарогу. Падняўся за ім і Давід і, выйшаўшы з пячоры, закрычаў за спінаю Саўла: Валадару, кароль мой! Саўл азірнуўся, а Давід схіліўся нізка да зямлі і пакланіўся Саўлу, кажучы: Навошта слухаеш ты словы людзей, якія кажуць: Давід задумаў ліхое супраць цябе? Вось сёння ўбачылі вочы твае, што ў пячоры Пан аддаў цябе ў рукі мае. І казалі мне забіць цябе, але я пашкадаваў цябе і сказаў: Не ўзніму рукі сваёй на валадара свайго, бо ён памазанік Пана. Айцец мой, ці ж не бачыш і не пазнаеш край вопраткі сваёй ў руках маіх? Калі я адразаў край вопраткі тваёй, я не хацеў забіваць цябе. Прыгледзься і зразумей, што няма ў руцэ маёй ні зла, ні злачынства, і не грашыў я супраць цябе. А ты шукаеш жыцця майго, каб забраць яго. Няхай Пан рассудзіць паміж мною і табою і няхай адпомсціць табе за мяне, але рукі маёй над табою не будзе. Як гаворыцца ў даўняй прымаўцы: Ад беззаконных выходзіць беззаконне, — таму не будзе рукі маёй на табе. Каго пераследуе кароль Ізраэля? За кім ты гонішся? За мёртвым сабакам, за адною блыхою? Няхай Пан будзе суддзёю, і рассудзіць паміж мною і табою, і ўбачыць, і вырашыць справу маю, і вырве мяне з рук тваіх. Калі Давід закончыў гэтую прамову да Саўла, сказаў Саўл: Ці гэта твой голас, Давідзе, сыне мой? Саўл ўзняў голас і заплакаў. І сказаў Давіду: Ты больш справядлівы, чым я, таму што ты рабіў мне дабро, а я адплачваў табе злом. Сёння ты паказаў мне, як добра ты абышоўся са мною, калі Пан аддаў мяне ў рукі твае, а ты не забіў мяне. Бо хто ж, знайшоўшы ворага свайго, адпусіў бы яго ў добры шлях? Але Пан узнагародзіць цябе за тое, што сёння ты зрабіў са мною. Цяпер я ведаю, ты сапраўды будзеш валадарыць і мець ў руцэ сваёй каралеўства Ізраэля. Гэта слова Божае. аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ Пс 57 (56), 2. 3-4. 6 і 11 (Р.: 2а) Рэфрэн: Змілуйся, Божа, змілуйся нада мною. 2. Змілуйся нада мною, Божа, змілуйся нада мною,* Рэфрэн: 3. Я паклічу Найвышыйшага Бога, * Рэфрэн: 6. Будзь праслаўлены вышэй за нябёсы, Божа, * Рэфрэн: СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ 2 Кар 5, 19 Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.Бог у Хрысце паяднаў з сабою свет, даючы нам слова паяднання. Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя. аЕВАНГЕЛЛЕ Мк 3, 13–19 Паклікаў да сябе тых, каго сам хацеў + Чытанне святога Евангелля паводле Марка. У той час: Езус узышоў на гару і паклікаў да сябе тых, каго сам хацеў, і яны прыйшлі да Яго. І выбраў Дванаццаць, якіх і назваў Апосталамі, каб яны былі з Ім, каб паслаць іх прапаведаваць і каб яны мелі ўладу выганяць злых духаў. Выбраў Ён Дванаццаць: Сымона, якому даў імя Пётр, Якуба, сына Зэбэдэя, і Яна, брата Якуба, і даў ім імёны Боанэргес, што азначае «сыны грому». І Андрэя, і Філіпа, і Барталамея, і Мацвея, і Тамаша, і Якуба, сына Алфея, і Тадэвуша, і Сымона Кананіта, і Юду Іскарыёта, які і выдаў Яго. Гэта слова Пана. |
Адноўлена 21.01.2010 11:51 |