Вера ў змёртвыхпаўстанне моцаю пакутнікаў

Чытанне Другой кнігі Макабэяў.

У тыя дні:

Здарылася, што  сем братоў разам з маці былі схоплены, і катавалі іх бізунамі і рамянямі, бо кароль хацеў прымусіць іх пакаштаваць свініны, забароненай Законам.

Але найбольшага здзіўлення і добрай памяці заслужыла маці, якая на працягу аднаго дня бачыла смерць семярых сыноў, і мужна перанесла гэта дзякуючы сваёй надзеі на Пана. Яна заахвочвала кожнага з іх на роднай мове. Поўная высакародных думак, падмацоўвала свае жаночыя разважанні мужчынскай адвагай і так казала ім: Не ведаю, як вы апынуліся ў маім улонні, не я таксама дала вам дыханне і жыццё, і не я склала ўсе члены вашыя. Таму Стварыцель свету, які сфармаваў нараджэнне чалавека і вынайшаў нараджэнне ўсяго, у міласэрнасці сваёй зноў верне вам і дыханне, і жыццё, таму што цяпер вы пагарджаеце сабою дзеля Ягоных законаў.

Антыёх жа, падазраючы пагарду, падумаў, што яго зневажаюць. Калі малодшы брат яшчэ жыў, кароль не толькі звярнуўся да яго з заахвочаннем, але, прысягаючы, запэўніваў, што зробіць яго шчаслівым і багатым, учыніць сябрам і даручыць важныя справы, калі ён толькі адвернецца ад бацькоўскіх законаў. Паколькі юнак наогул не звяртаў на яго ўвагі, кароль паклікаў маці, пераконваючы яе параіць хлопцу ўратавацца.

Пасля доўгіх угавораў яна згадзілася пераканаць сына. Аднак, схіліўшыся над ім, сказала на роднай мове, насміхаючыся з жорсткага тырана: Сыне, злітуйся нада мною! Я насіла цябе ва ўлонні дзевяць месяцаў, карміла цябе малаком тры гады і даглядала, з клопатам гадуючы цябе да гэтага ўзросту. Прашу цябе, дзіця, паглядзі на неба і на зямлю і, убачыўшы ўсё, што на іх, зразумей, што Бог з небыцця стварыў іх, і чалавечы род узнік такім самым чынам. Не бойся кáта гэтага, але будзь годным братоў і прымі смерць, каб у час міласэрнасці я знайшла цябе разам з братамі тваімі.

Калі яна яшчэ гаварыла, юнак сказаў: Чаго чакаеце? Я не паслухаюся каралеўскага загаду, я паслухмяны загаду, які быў дадзены айцам нашым праз Майсея. А ты, які выклікаў усе няшчасці габрэяў, напэўна не ўцячэш ад рукі Божай. 

Гэта слова Божае.

аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ

Рэфрэн: Буду насычацца Тваім абліччам, Пане.

2. Выслухай, Пане, маю справядлівасць, *
пачуй маю просьбу,
прымі маю малітву *
з вуснаў неілжывых.

Рэфрэн:

5. Умацуй мае крокі на Тваіх шляхах, *
каб не пахіснуліся мае ногі.
6. Я клічу Цябе, бо Ты выслухаеш мяне, Божа; *
схілі вуха Тваё да мяне, пачуй мае словы.

Рэфрэн:

8. Сцеражы мяне, як зрэнку вока, *
у цені Тваіх крылаў схавай мяне.
16. Я ў справядлівасці ўбачу Тваё аблічча, *
калі прачнуся, буду насычацца Тваім вобразам.

Рэфрэн:
а

Год ІІ

ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ

Святы, святы, святы Пан Бог Усемагутны, які быў, ёсць і прыходзіць

Чытанне кнігі Апакаліпсіса святога апостала Яна.

Я, Ян, паглядзеў, і вось дзверы адчыненыя ў небе, і ранейшы голас, які чуў я, як бы гук трубы, што гаварыў са мною, сказаў: Узыдзі сюды, і пакажу табе, што павінна адбыцца пасля гэтага. Я адразу напоўніўся духам. І вось трон стаяў на небе, а на троне нехта сядзеў. Той, які сядзеў, з выгляду быў падобны да каменя яшмы і сердаліку, і вясёлка была вакол трона, з выгляду падобная да смарагду.

І навокал трона было дваццаць чатыры троны. А на тронах сядзелі дваццаць чатыры старцы, апранутыя ў белыя шаты. І на галовах іхніх – залатыя вянкі. І з трона сыходзілі маланкі, і галасы, і грымоты. І сем светачаў вогненных, якія ёсць сямю Божымі духамі, гарэла перад тронам.

І перад тронам, было быццам мора шкляное, падобнае да крышталю. А пасярэдзіне трона і навокал трона былі чатыры жывыя істоты, поўныя вачэй спераду і ззаду. Першая жывая істота была падобная да льва, а другая жывая істота — падобная да вала, трэцяя жывая істота мела аблічча, як у чалавека, а чацвёртая жывая істота была падобная да арла, які ляціць. І кожная з чатырох жывых істот мела па шэсць крылаў, а вакол і ўсярэдзіне яны поўныя вачэй. І не маюць спакою ні ўдзень, ні ўначы, кажучы: Святы, святы, святы Пан Бог Усемагутны, які быў, ёсць і прыходзіць.

І калі жывыя істоты аддаюць славу, і пашану, і падзяку таму, хто сядзіць на троне, хто жыве на вякі вечныя, тады дваццаць чатыры старцы падаюць перад тым, хто сядзіць на троне, і пакланяюцца таму, хто жыве на вякі вечныя, і кідаюць вянкі свае перад тронам, кажучы: Ты, Пане і наш Божа, годны прыняць славу, і пашану, і сілу, бо Ты стварыў усё, і з Тваёй волі існуе і створана.

Гэта слова Божае.

аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ

Рэфрэн: Святы, святы, святы Пан Бог Усемагутны.

1. Хваліце Бога ў Яго святыні, *
хваліце Яго на небасхіле моцы Ягонай.
2. Хваліце Яго за Яго магутныя справы, *
хваліце Яго за бязмежную Яго веліч.

Рэфрэн:

3. Хваліце Яго гукам трубы, *
хваліце Яго на гарфе і гуслях.
4. Хваліце Яго бубнам і танцам, *
хваліце Яго на струнах і флейце.

Рэфрэн:

5. Хваліце Яго на мілагучных цымбалах, *
хваліце Яго на цымбалах звонкіх.
6. Усё, што дыхае, *
няхай хваліць Пана.

Рэфрэн:

СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ

Чаму ж ты не пусціў срэбра майго ў абарот

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Езус расказаў прыпавесць, бо Ён быў блізка да Ерузалема, а яны думалі, што зараз з’явіцца Божае Валадарства.

Таму сказаў: Пэўны чалавек шляхетнага паходжання адпраўляўся ў далёкую краіну, каб стаць каралём і вярнуцца. Паклікаўшы дзесяць сваіх слугаў, даў ім дзесяць мінаў і сказаў ім: Зарабляйце, пакуль не вярнуся. Але грамадзяне ненавідзелі яго і адправілі следам за ім пасланцоў, сказаўшы: Не хочам, каб валадарыў над намі.

Калі ж ён стаў каралём і вярнуўся, сказаў паклікаць да сябе тых слуг, якім даў срэбра, каб даведацца, што яны зарабілі. Прыйшоў першы і сказаў: Гаспадáру, твая міна прынесла дзесяць мінаў. І сказаў яму: Выдатна, добры слуга; за тое, што ты ў малым быў верны, валадар над дзесяццю гарадамі.

Прыйшоў і другі, кажучы: Гаспадáру, твая міна прынесла пяць мінаў. І сказаў гэтаму: І ты валадар над пяццю гарадамі. Прыйшоў і іншы, кажучы: Гаспадáру, вось твая міна, якую я трымаў, загарнуўшы ў хустку, бо я баяўся цябе, таму што ты чалавек жорсткі: бярэш чаго не клаў, і жнеш чаго не сеяў. Гаспадáр сказаў яму: Паводле вуснаў тваіх суджу цябе, кепскі слуга. Ты ведаў, што я чалавек жорсткі, бяру чаго не клаў, і жну, чаго не сеяў, чаму ж ты не пусціў срэбра майго ў абарот, каб я прыйшоў і забраў яго з прыбыткам?

І сказаў тым, хто стаяў побач: Забярыце ў яго міну і аддайце таму, хто мае дзесяць мінаў. І сказалі яму: Гаспадáру, ён ужо мае дзесяць мінаў. Кажу вам, што кожнаму, хто мае, дадзена будзе; а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што мае. А тых ворагаў маіх, якія не хацелі, каб я валадарыў над імі, прывядзіце сюды і забіце іх перада мною.

Сказаўшы гэта, Езус пайшоў далей, падымаючыся ў Ерузалем.

Гэта слова Пана.


Пераклад здзейснены Секцыяй па перакладзе літургічных тэкстаў і афіцыйных дакументаў Касцёла пры ККББ