«Трэба даваць Хрыста там, дзе няма свабоды», — паўтараў Казімір Свёнтэк, колішні навучэнец баранавіцкага калегіума імя непахіснага змагара за незалежнасць Айчыны — Тадэвуша Рэйтана і, нарэшце, вялікі кардынал Беларусі.

Ці аказала ўплыў постаць Тадэвуша Рэйтана, змагара, вядомага сваім учынкам падчас Сейму 1773 года, на свядомасць будучага адраджэнца Касцёла ў Беларусі, так і не скажаш. Аднак дакладна можна сказаць, што агульныя рысы паміж гэтымі дзвюма постацямі беларускай гісторыі ёсць. Гэта рысы вялікай адвагі, нязломнасці і высакароднасці, побач з вераю і надзвычайным імкненнем да справядлівасці, нескаронасцю перад аніякімі ўладамі, акрамя моцы Найвялікшага Валадара…

Падчас урачыстасцяў, прысвечаных 100-годдзю нараджэння кардынала Казіміра Свёнтка, 25 кастрычніка ў катэдральным касцёле Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Пінску для ўдзельнікаў Міждыяцэзіяльнай пілігрымкі сем’яў выступіў пробашч парафіі Св. Пятра і Паўла, Апосталаў, у Лагішыне кс. Тадэвуш Шэшко FDP, які доўгі час супрацоўнічаў з кардыналам Свёнткам.

Ксёндз Тадэвуш Шэшко падчас свайго выступу распавядаў пра моманты з біяграфіі кардынала, некаторыя з якіх найбольш яскрава і фактурна маглі б паказаць прысутным асаблівасць асобы кардынала, яго духоўнасць і перакананні, якім ён ніколі не здраджваў.

«Тваёй абароне…» і «казанне вязня»

«1939 год. У чаканні смерці малады святар, ад якога патрабавалі аднаго — каб сказаў, што Бога няма, — маўчаў, толькі ў думках прагаворваючы адзіную малітву, якую змог узгадаць: «Тваёй абароне аддаемся, святая Багародзіца…», — распавёў кс. Тадэвуш Шэшко.

Таксама святар узгадаў пра «казанне вязня», якое меў кс. Казімір Свёнтэк пасля таго, як на нядоўгі час яму ўдалося атрымаць свабоду. Казанне, якое было зусім нешматслоўным, але змагло так шмат перадаць толькі праз выгляд і прысутнасць Казіміра Свёнтка. Некалькі слоў, якія ён сказаў, ён гаварыў не ў святарскім адзенні, але ў тым, у чым прыйшоў з турмы…

Якая яна — свабода Казіміра Свёнтка?