Абагаўляю цябе, духмянае сена, бо не знаходжу ў табе
пыхі спелага калосся.
Абагаўляю цябе, духмянае сена, бо ты прытуліла
Дзіця босае.

К. Вайтыла

У гэтыя дні жадаем быць адзін для аднаго як простае сена ў яслях Нованароджанага Збаўцы, якое чым можа, тым і служыць Немаўляці. Яно аддае няшмат, у параўнанні з багатымі на зерне каласамі, але затое аддае сябе цалкам — усю сваю сутнасць.

Будзьма атуляць адзін аднаго ў гэтыя дні спагадаю і разуменнем,
Несучы надзею і радасць,
Не зважаючы на невыгоды,
Не зважаючы на сумнівы,
Якія і даюцца нам, каб зразумець,
Што вартасць жыцця, пра якое нагадвае Езус сваім нараджэннем,
Вышэйшая за ўсё,
І яго прыгажосць і веліч не залежыць ад выгодаў,
але ад таго, наколькі людзі ўмеюць любіць,
аддаючы сябе цалкам,
 атуляючы адзін аднаго,
як простае сена ў яслях.

Са святамі!
Лагоднасці і простасці!

З усмешкаю рэдакцыя catholic.by