Ён не глядзеў на асобу,
А быў заўсёды сабой,
І праўдай, шчырасцю словаў
Ствараў у душах спакой.

І не шукаў Ён прыняцця
І пахвалы ад людзей,
А сілай Духа узносіў
Для Бога славу вышэй.

Вучыў у простасці сэрцаў
Шукаць да Бога шляхі,
Трымацца праўды і верыць,
І быць сабою заўжды.

Спагаду і міласэрнасць,
Любоў да бліжніх вышэй
Закона кніжнікаў ставіў,
Быў да народа бліжэй.

І на Галгоце прыняў Ён
Твае грахі на сябе,
Каб верыў шчыра, спазнаў ты,
Што Хтосьці любіць цябе!

Ён знішчыў смерць і у сэрцы
Святло надзеі прынёс,
Каб ты ў грахах не загінуў —
Ён для цябе ўваскрос!

Рэдакцыя Catholic.by