Удзельнікі Нацыянальнай пілігрымкі на Святую Зямлю адстаялі двухгадзінную чаргу да месца нараджэння Хрыста, пабачылі Поле пастухоў і наведалі манастыр св. Феадосія, дзе была пахавана Еўфрасіння Полацкая.

Дзень за днём

Увесь дзень групы беларускіх пілігрымаў правялі ў межах Бэтлеема на палесцінскай тэрыторыі. Ранішняя святая Імша праходзіла ў касцёле св. Кацярыны (Александрыйскай) побач з базылікай Нараджэння Пана.

Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч нагадаў вернікам пра значэнне месца, у якім яны знаходзяцца, і заахвоціў да ўнутранай малітвы ў інтэнцыі Беларусі.

«Бэтлеем, нягледзячы на багатую гісторыю, не з’яўляецца музеем – тут нарадзіўся Езус, таму гэта жывое месца, — адзначыў іерарх. — Праблема ж сучаснага свету ў тым, што Езус прыходзіць да нас, але мы вельмі часта Яго не распазнаём».

Арцыбіскуп заклікаў засяродзіцца ў пошуку адказаў на пытанне: «ці сапраўды Езус нарадзіўся ў маім сэрцы?»

У чарзе за паклонам

Каля дзвюх гадзін трывалі беларускія пілігрымы ў чарзе да месца нараджэння Хрыста. Базыліка Нараджэння Пана – адна з дзвюх галоўных хрысціянскіх славутасцяў на Святой Зямлі разам са святыняй Гробу Пана.

Паток турыстаў і пілігрымаў тут значна большы, чым у іншых месцах, звязаных з жыццём і дзейнасцю Езуса на гэтых землях. З VI стагоддзя святыня амаль не змянялася і сёння занесена ў спіс культурнай спадчыны ЮНЕСКА.

Базыліка Нараджэння Пана лічыцца адной з найбольш старажытных хрысціянскіх святыняў і знаходзіцца сёння ва ўладанні трох Цэркваў: Ерузалемскай Праваслаўнай Царквы, Армянскай Апостальскай Царквы і Рыма-Каталіцкага Касцёла. Кожная з гэтых Цэркваў мае пры базыліцы свае манаскія супольнасці (у католікаў — францішкане).

Тут жа знаходзіцца і адна з самых незвычайных выяваў Марыі на абразах – абраз Маці Божай з Дзіцяткам Езусам, дзе Марыя ўсміхаецца.

Людзі стаяць гадзінамі, каб пакланіцца месцу нараджэння Хрыста, а калі падыходзіць іх чарга, маюць толькі пару секунд, каб зрабіць гэта.

Ёсць нават адмысловыя людзі, якія сочаць, каб ушанаванне было кароткім.

Манастыр Феадосія – беларускі след на Святой Зямлі

Наступнымі пунктамі праграмы для беларускіх вернікаў стаў Малочны грот, Поле пастухоў і праваслаўны манастыр св. Феадосія.

У гроце, дзе, як сведчыць паданне, перад уцёкам Святой Сям’і ад войскаў Ірада Марыя пакарміла Немаўля Езуса і адна з кропель матчынага малака трапіла на сцяну пячоры. Сцяна атрымала ружовы колер, і з таго часу тысячы жанчын здзяйсняюць сюды пілігрымкі, каб памаліцца аб плоднасці.

Поле пастухоў і аглядная пляцоўка з відам на Ерузалем і Бэтлеем не толькі нагадалі пра тых, хто першым прыйшоў пакланіцца Хрысту, але і дапамаглі пілігрымам уратавацца ад спёкі.

Праваслаўны манастыр св. Феадосія дапамог беларускім пілігрымам перанесціся на Радзіму. У манастыры да таго, як Бэтлеем захапілі мусульмане, была пахавана Еўфрасіння Полацкая. Аднак пасля захопу горада ў XII стагоддзі труна з парэшткамі святой была перанесена ў Феадосіеўскую пячору Кіева-Пячорскай Лаўры.

Каб любіць Беларусь, трэба… на Святой Зямлі пабываць

Першыя дні Нацыянальнай пілігрымкі ўжо мінулі, і яе ўдзельнікі актыўна дзеляцца сваімі ўражаннямі.

«Цяпер, калі я пабачыла апісаныя ў Бібліі месцы на свае вочы, я паверыла да такой ступені, што не расказаць», — прызнаецца адна з жанчын-удзельніц пілігрымкі.

«Яшчэ сваёй незвычайнасцю мяне вельмі ўразіла культура гэтага рэгіёна, — усхвалявана дадае жанчына. — Я зразумела, як моцна я люблю маю Беларусь – за чысціню, за парадак, за гасціннасць».

Архітэктар Ірына Дорахава, якая таксама прымае ўдзел у Нацыянальнай пілігрымцы, адзначае, што, нягледзячы на аднастайнасць архітэктуры ў Ізраілі, яна хацела б больш даведацца пра гэты рэгіён і яе архітэктараў.

«Усе пабудовы знешне дастаткова аднародныя. І калі прыжмурыць вочы, можа падацца, што ўсё паміж сабой зліваецца, — адзначае жанчына. — Але як архітэктар я з цікавасцю азнаёмілася б з праектамі дамоў на гэтай зямлі больш падрабязна».

Духоўнымі рэкалекцыямі называе Нацыянальную пілігрымку кс. прэлат Андрэй Стэцкевіч і адзначае, што раней ужо наведваў гэтыя мясціны: родная сястра святара – манахіня з Кангрэгацыі Місіянерак Любові – сёння працуе ў Бэтлееме. «Кожны раз, калі я наведваю гэтыя мясціны, маё ўспрыманне Святой Зямлі дапаўняецца, але гэта адны з самых цікавых рэкалекцый, якія толькі могуць быць», — кажа святар.

Наперадзе ў пілігрымаў яшчэ чатыры дні. Чым яшчэ іх уразіць Святая Зямля?

Ілья Лапато,
Фота Аляксандры Шчыглінскай