Сямігадовая італьянка Антаніэта Мэо неўзабаве стане самай маладой благаслаўлёнай у гісторыі Касцёла. Яе адносяць да ліку найвялікшых містыкаў.

Працэс беатыфікацыі Антаніэты, якую таксама ласкава называюць Неналінаю, доўжыўся 30 гадоў: ён быў пачаты ў 1942 годзе, праз 5 гадоў пасля яе смерці. Аднак у тыя часы Касцёл не дапускаў беатыфікацыю дзяцей, якія не памерлі пакутніцкай смерцю. Сітуацыя, аднак, змянілася ў 1981 годзе, калі Кангрэгацыя па кананізацыі святых адмяніла гэтае абмежаванне.

Неналіна была жыццярадасным і актыўным дзіцём. Яе бацькі, глыбока веруючыя людзі, штодня ўдзельнічалі ў Эўхарыстыі. Першыя словы, якія навучылася пісаць дзяўчынка, былі імёны «Езус» і «Марыя». Дзяўчынка расла здаровай, нішто не прадказвала трагедыі.

Aднойчы яна разбіла ў садзе калена аб камень. Боль быў вельмі моцны і пранізлівы. Дзяўчынку сталі вадзіць па шпіталях. Дзіця неаднаразова аперыравалі. Медыцынскі кансіліум устанавіў, што цярпенне было выклікана не толькі ударам: Неналіна была хворая на рак. Дыягназ — остэагенная саркома — і гэта азначала адно: ампутацыю левай нагі.

Калі ўся сям'я была ў роспачы, яна захоўвала духоўны спакой. «Я аддала нагу Езусу», — казала дзяўчынка. Дзякуючы дбайнаму вядзення запісаў яе мамай, сёння вядомы гэты дэталёвы этап яе жыцця і барацьбы дзяўчынкі не толькі з хваробай, але і са спакусамі, роспаччу і страхам.

Незадоўга да смерці, пасля чарговай аперацыі, лежачы ў бінтах, Неналіна прадыктавала апошні ліст да Езуса: «Любы Езус Укрыжаваны, вельмі Цябе люблю. Хачу застацца з Табой на Кальварыі і з радасцю пакутую, таму што ведаю, што знаходжуся на Кальварыі. Любы Езус, дзякую Табе, што паслаў гэтую хваробу, таму што яна з’яўляецца сродкам, дзякуючы якому я магу патрапіць рай». Для Бога, Які быў укрыжаваны пасля нечалавечых пакут і Якому крычалі: «Сыдзі з крыжа!» (Мц 27,40 ) — гэта прызнанне маленькай дзяўчынкі павінна быць незвычайным падарункам, які могуць ахвяраваць Яму толькі святыя.

Падчас хваробы Антаніэта напісала каля 100 лістоў да Бога, якія тэолагі класіфікуюць як экстраардынарныя для дзіцяці такога ўзросту. У першы час яна сама дыктавала гэтыя нататкі сваёй маці, пазней стала пісаць вершы і нататкі самастойна, пакідаючы іх пры ўкрыжаванні. У многіх сваіх запісах яна апісвае «святыя бачанні».

Паводле niedziela.pl, nennolina.it (AYU)