Гамілія арцыбіскупа Тадэвуша Кандрусевіча да дзяцей у VI Велікодную нядзелю

Мінская архікатэдра, 9 мая 2010 г. Каб быць вечна шчаслівымі Дарагія дзеці, ад усяго сэрца віншую вас, бо ўсе мы перажываем месяц май. А гэта азначае, што ўжо хутка скончыцца навучальны год і наступяць канікулы. Ці вы любіце іх? Упэўнены, што так, бо гэта час адпачынку перад новым навучальным годам. Аднак сёння мы не будзем казаць пра канікулы. Хто ведае, які перыяд мы цяпер перажываем? Правільна, — Велікодны. Гэта час, калі мы святкуем Змёртвыхпаўстанне Езуса Хрыста. Езус прыйшоў у гэты свет, каб збавіць чалавецтва, каб адчыніць пасля граху нашых першых бацькоў брамы раю. Аднак, збавіўшы чалавецтва, Езус павінен быў вярнуцца ў дом свайго нябеснага Айца. У наступны чацвер мы будзем адзначаць свята Унебаўшэсця Пана, аб чым і нагадвае сённяшняе Евангелле. А цяпер я хачу спытаць у вас: ці пераязжджала вашая сям’я калі-небудзь з аднаго месца жыхарства на іншае? Напэўна, такое здаралася з многімі. Бо ў наш час, калі гарады хутка разбудоўваюцца, людзі даволі часта змяняюць месца жыхарства. Усе добра ведаюць, што пераезд на новае месца жыхарства  —  гэта нялёгкая справа: трэба пакінуць сяброў, перавесці многа рэчаў і пачаць абжывацца ў новых абставінах. Адзін хлопчык так распавядае пра змену месца свайго жыхарства. Яго бацькі павінны былі пераехаць у другі горад, каб тата мог распачаць новую працу. Тата з мамай паехалі раней, каб падрыхтаваць і абсталяваць новае памяшканне. Хлопчык жа павінен быў застацца, бо пераезд адбываўся падчас навучальнага года. Ён застаўся са сваёй цёцяй, якая вельмі клапацілася пра яго, а бацькі кожны дзень тэлефанавалі сыну, каб той змог лягчэй перанесці расстане. Яны распавядалі яму, як выглядае іх новы дом, у якім яму абавязкова вельмі спадабаецца. Такія паводзіны бацькоў былі знакам любові і апекі над іх сынам. Гэта гісторыя падобна да таго, што зрабіў для нас Езус. У сённяшнім Евангеллі Ён кажа апосталам, што адыдзе да дому свайго нябеснага Айца, але не пакіне іх адных, бо папросіць Айца паслаць Святога Духа, які будзе ім дапамагаць ва ўсім. Езус таксама паабяцаў, што вернецца напрыканцы часу, каб узяць людзей у вечнае шчасце, у неба, у новы дом. Такім чынам, пасля Унебаўшэсця Езуса мы не засталіся адны, бо Дух Святы вядзе нас той дарогай, якую вызначыў Езус. А гэта дарога  —   любоў да Божага слова, аб чым таксама нагадвае сённяшняе Евангелле, гэта жыццё паводле яго навучання. Усё гэта азначае, што мы павінны жыць паводле Божых і касцёльных загадаў. Дарагія дзеці, спадзяюся, што вы ўсе іх добра ведаеце, бо вывучаеце на уроках катэхезы. Адна гісторыя распавядае, як маленькая дзяўчынка ўпершыню ехала цягніком. Нягледзячы на тое, што з ёю былі бацькі, яна вельмі баялася. Настала ноч, і маці паклала яе спаць на верхнюю лаўку, кажучы, што тут будзе спакайней, бо Бог, які будзе клапаціцца пра яе, стане бліжэй. Аднак праз некаторы час дзяўчынка спыталася ў маці, ці побач яна. Мама адказала: «Так, я тут». Дзяўчынка замаўчала, але праз пэўны час зноў спыталася: «Тата, ты тут»? На што тата таксама адказаў станоўча. І так паўтаралася некалькі разоў. Сусед, які ехаў у тым жа купэ, хацеў ужо спаць і таму, раззлаваны, сказаў:  «Так, тут усе: і твая маці, і твой тата, і твой брацік, і твая цёця, усе, усе». Дзяўчынка ўсміхнулася і сказала: «Мама, гэта быў голас Бога» — і заснула. Дзецям добра, калі з імі побач тата і мама. Мы ўсе з’яўляемся дзецьмі Божымі, і добра, калі мы жывём паводле навучання Бога, бо тады Ён сапраўды з намі. Таму сёння звяртаюся да вас з вялікай просьбай: заўсёды будзьце добрымі, жывіце паводле Божага закону, любіце Бога і бліжняга, слухайцеся сваіх бацькоў, настаўнікаў у школе, старэйшых. Тады будзеце ўпэўнены, што Езус возьме вас да дому нябеснага Айца, каб там бачыць Бога тварам у твар, як мы бачым кожнага іншага чалавека, і быць вечна шчаслівымі. Амэн.

Адноўлена 10.05.2010 11:45