Пятніца — IІ Тыдзень Вялікага посту |
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Быц 37, 3–4. 12–13а. 17b–28 Вось ідзе той, які бачыць сны. Хадземце цяпер і заб’ём яго Чытанне кнігі Быцця. Ізраэль любіў Юзафа больш за ўсіх сваіх сыноў, бо ён быў сынам, народжаным у ягонай старасці. І зрабіў яму доўгую рознакаляровую вопратку. Браты ж ягоныя ўбачылі, што бацька іхні любіць яго больш за ўсіх братоў ягоных, і ўзненавідзелі яго так, што не маглі нават спакойна размаўляць з ім. І пайшлі браты ягоныя пасвіць статкі бацькі свайго ў Сіхем. Ізраэль жа сказаў Юзафу: Ці не пасвяць браты твае ў Сіхеме? Ідзі, я пасылаю цябе да іх. І пайшоў Юзаф за сваімі братамі, і знайшоў іх у Датаіне. Яны ўбачылі яго здалёк і, перш чым ён наблізіўся да іх, змовіліся забіць яго. Яны гаварылі адзін аднаму: Вось ідзе той, які бачыць сны. Хадземце цяпер і заб’ём яго, і кінем яго ў якую-небудзь яму, і скажам: Дзікі звер з’еў яго. Тады паглядзім, што будзе з ягонымі снамі. Калі пачуў гэта Рубэн, выратаваў яго з рук іхніх, кажучы: Не будзем губіць жыцця ягонага. І сказаў ім Рубэн: Не пралівайце крыві, але кіньце яго ў гэту яму, што ў пустыні, і не падымайце на яго сваіх рук. А сказаў гэта, таму што хацеў выратаваць яго з рук іхніх і вярнуць ягонаму бацьку. Калі ж Юзаф прыйшоў да сваіх братоў, яны знялі з Юзафа шаты, рознакаляровую вопратку, якая была на ім. Пасля схапілі яго і кінулі ў яму. Яма ж была пустая, і ў ёй не было вады. Пасля селі з’есці хлеба. І падняўшы вочы свае, убачылі караван ізмаэлітаў, якія ішлі з Гілеаду, і вярблюдаў іхніх, якія неслі жывіцу, бальзам і ладан. Ішлі яны ў Егіпет. Тады сказаў Юда братам сваім: Якая карысць нам, калі мы заб’ём брата свайго і схаваем ягоную кроў? Хадземце, прададзім яго ізмаэлітам і не будзем падымаць на яго сваіх рук, бо гэта брат наш і наша цела. І браты паслухаліся яго. Калі мадыянскія купцы праходзілі побач, яны выцягнулі Юзафа з ямы і прадалі яго ізмаэлітам за дваццаць срэбранікаў, а тыя павялі Юзафа ў Егіпет. Гэта слова Божае. аРЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ Пс 105 (104), 16–17. 18–19. 20–21 (Р.: 5а) Рэфрэн: Памятайце пра цуды, якія ўчыніў Пан. 16. Пан выклікаў голад на зямлі * Рэфрэн: 18. Кайданамі сціснулі ягоныя ногі, * Рэфрэн: 20. Паслаў кароль — і адпусцілі яго, * СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ Акламацыя: Хвала Табе, слова Божае. Так палюбіў Бог свет, што аддаў Сына свайго Адзінароднага, Ян 3, 16 каб кожны, хто верыць у Яго, меў жыццё вечнае. Акламацыя: Хвала Табе, слова Божае. аЕВАНГЕЛЛЕ Мц 21, 33–43. 45–46 Гэта спадкаемца. Хадземце, заб’ём яго + Чытанне святога Евангелля паводле Лукі. У той час: Езус сказаў першасвятарам і старэйшынам народа: Паслухайце іншую прыпавесць: Быў адзін гаспадар дому, які пасадзіў вінаграднік, абнёс яго агароджаю, вычасаў у ім давіла, пабудаваў вежу і, аддаўшы яго вінаградарам, адышоў. Калі ж наблізіўся час збіраць ураджай, ён паслаў слугаў сваіх да вінаградараў, каб забраць плады свае. А вінаградары, схапіўшы слугаў ягоных, аднаго пабілі, другога забілі, а іншага закідалі камянямі. Ён зноў паслаў яшчэ больш слугаў, і з імі ўчынілі тое самае. Урэшце ён паслаў да іх свайго сына, кажучы: Пасаромеюцца сына майго. Але вінаградары, убачыўшы сына ягонага, сказалі адзін аднаму: Гэта спадкаемца. Хадземце, заб’ём яго і завалодаем спадчынай ягонай. І, схапіўшы яго, выкінулі з вінаградніку і забілі. Калі ж прыйдзе гаспадар вінаградніку, што зробіць ён з гэтымі вінаградарамі? Кажуць Яму: Злодзеяў гэтых пакарае ліхою смерцю, а вінагараднік аддасць іншым вінаградарам, якія будуць аддаваць яму плады ў адпаведны час. Езус кажа ім: Няўжо ж вы ніколі не чыталі ў Пісаннях: Той камень, які адкінулі будаўнікі, стаўся галавою вугла; праз Пана гэта сталася і дзіўнае ў вачах нашых. Таму кажу вам, што адымецца ў вас Валадарства Божае і дадзена будзе народу, які прынясе плады яго. Калі першасвятары і фарысеі пачулі Ягоныя прыпавесці, зразумелі, што Ён гаворыць пра іх. І намагаліся схапіць Яго, але баяліся людзей, бо тыя лічылі Яго прарокам.
Гэта слова Пана. |
Адноўлена 09.02.2010 15:02 |