Ці ёсць час на малітву ў палітыкаў? Аб тым, як праходзяць набажэнствы ў нямецкім парламенце і хто прымае ў іх удзел — у новым выпуску «Хрысціянскага сёння».

 

Нямецкі парламент пры першым знаёмстве здзіўляе не толькі вонкавым выглядам будынкаў, але і сістэмай працы. Тут любы турыст у складзе экскурсійнай групы можа трапіць у пленум Бундэстага, ды й выпадкова сустрэць у калідоры каго-небудзь з міністраў…

 

 

Ёсць у Бундэстагу месцы і зусім не звязаныя з палітыкай. Сталовая, спартыўная зала і …зала для набажэнстваў. Да апошняй больш падрабязна і прыгледзімся.

 

Праца нямецкіх парламентарыяў залежыць ад канкрэтнага тыдня. У чымсьці гэта нагадвае ўніверсітэцкі расклад для студэнтаў: ёсць тыдні лекцыйныя, а ёсць — семінарскія. 

 

Падобна і тут: «лекцыйны» тыдзень больш лёгкі — дэпутат працуе ў сваёй выбарчай акрузе, а на «семінары» прыязджае ў Бундэстаг, бярэ ўдзел у парламенцкіх пасяджэннях, абмяркоўвае і галасуе за праекты законаў.

 

Самыя напружаныя «семінарскія» ў Бундэстагу — чацвер і пятніца. У гэтыя дні ў пленуме кіпяць сапраўдныя жарсці: даклады фракцый, дэбаты, галасаванні...

 

А яшчэ кожны чацвер і пятніцу падчас тыдня пасяджэнняў для дэпутатаў арганізуюцца спецыяльныя ранішнія набажэнствы. 

 

Набажэнства доўжыцца 900 секунд. Гэтыя 15 хвілін малітвы служаць добрым пачаткам перад напружаным днём. Набажэнства пачынаецца ў 8.40. Але і за паўгадзіны да пачатку ў пакоі ўжо можна пачуць арган: берлінскі арганіст Хрысціян Шліке паўтарае спевы для набажэнства.

 

На высокіх драўляных крэслах (у кожным шэрагу — па шэсць штук) ужо выкладзены ноты сённяшніх спеваў. Там жа ўказана, хто будзе «праводзіць» набажэнства, чым адметны гэты дзень у літургічным календары, а таксама парадак набажэнства.

 

 

 

Наперадзе запалена вялізная свечка, вонкава вельмі падобная на пасхал, а на ўваходзе можна перахрысціцца святой вадой. Калі б тут яшчэ стаялі спавядніцы, віселі абразы і, што самае галоўнае, быў бы прэзбітэрый з прыкрытай Гостыяй, можна было б падумаць, што гэты «пакой для набажэнстваў» — сапраўдная хрысціянская святыня.

 

Гэты пакой для набажэнстваў у Бундэстагу з’явіўся ў 1999 годзе. Прызначаны для экуменічных набажэнстваў і медытацый, сваю вядомасць ён атрымаў дзякуючы цікавым інсталяцыям мастака Гюнтара Уэкера. 

 

 

У іх мастак метафарычным спосабам паспрабаваў перадаць атмасферу хрысціянства: на васьмі вялікіх плітах змешчана вялікая колькасць цвікоў, фарбы, пяску і попелу. Усё гэта спалучана паміж сабой і вывешана на сценах пакоя. На некаторых плітах цвікі ўбіты ў форме крыжа. Гэты пакой называюць у Бундэстагу месцам «дыялогу паміж рэлігіямі».

 

 

Тым часам за дзесяць хвілін да пачатку набажэнства сюды прыходзіць і першы дэпутат. Ён вешае сушыцца свой плашч, адстаўляе ў кут парасон і, у ахапку з вялікім партфелем, праціскваецца паміж шэрагамі ў канец залы, дзе і займае сваё месца.  

 

Прымасціўшы партфель ля крэсла, мужчына некаторы час стаіць нерухома, заплюшчыўшы вочы, і засяроджана аб нечым думае. Затым ён робіць знак крыжа, бярэ з крэсла лісток з нотамі і бясшумна сядае.

 

Паступова прыходзяць і іншыя мужчыны і жанчыны. За хвіліну да пачатку ў зале збіраецца 12 чалавек — парламентарыі і супрацоўнікі Бундэстага. З больш чым 600 дэпутатаў і іх падначаленых на малітву прыйшло толькі 12.

 

 

Набажэнства пачынаецца са спеву. Пасля таго, як арган сціхае, у пакоі на нейкі час усталёўваецца цішыня. Роўна да таго моманту, як да трыбуны-«амбоны» падыходзіць адзін з дэпутатаў, які і будзе кіраваць набажэнствам. Сёння гэта Карл Швіверлінг з фракцыі хрысціян-дэмакратаў, былы сакратар дыяцэзіі Мюнстэра.

 

Прамоўца робіць знак крыжа і зачытвае прысутным чытанне з Евангелля. У гэты час я спрабую зрабіць некалькі здымкаў, але адна з тэхнічных супрацоўніц Бундэстага, адказная за парадак, робіць мне заўвагу: здымаць нельга.

 

«Людзі, якія прыходзяць сюды, спрабуюць сабрацца з думкамі перад важным днём. І кожны гук ад зробленага вамі здымка ім перашкаджае».

 

Я кладу камеру назад у чахол і займаю сваё месца. У гэты час Карл Швіверлінг пачынае сваю «гамілію» на аснове толькі што прачытанага чытання. Людзі ўважліва слухаюць — выступоўца спрабуе прывязаць словы з Евангелля да штодзённых сітуацый, з якімі сутыкаюцца ў Бундэстагу дэпутаты…

 

Напрыканцы — супольная малітва «Ойча наш». Кожны ведае малітву на памяць. У пэўны момант галасы прысутных зліваюцца, і кожнае вымаўленае слова далятае да вуха з падвойнай гучнасцю.

 

На гадзінніку 8.55. Малітва скончылася, і толькі адзінкі засталіся пасля «набажэнства» для асабістай малітвы, з засяроджанасцю ўглядаючыся ў крыж з цвікоў мастака Гюнтэра Уэкера на сцяне.

 

Праз хвіліну пакой апусцее. У Бундэстагу пачынаецца новы дзень — парламентарыі збіраюцца ў пленуме на абмеркаванне чарговага законапраекта.

 

 

Ад рэдакцыі: калі ў вас ёсць ідэі для праекта «Хрысціянскае сёння», пішыце на адрас Гэты e-mail адрас абаронены ад спаму-ботаў, для яго прагляду ў Вас павінен быць уключаны Javascript