Даклад а. Пятра Фраштэнгі OCD падчас сустрэчы, прысвечанай духоўнасці Кармэлю

Святая Тэрэза ад Дзіцятка Езус «Нягледзячы на маю маласць, я б хацела асвячаць душы, падобна прарокам і дактарам, маю пакліканне быць апосталам; я б хацела абысці свет, абвяшчаючы Тваё імя…» Мае дарагія сёстры і браты! Сёння распачынаем серыю канферэнцый, прысвечаных жыццю і духоўнасці св. Тэрэзы ад Дзіцятка Езус. Я добра ўсведамляю, што многія з вас шмат пра яе чулі, можа, многія з вас выбралі святую ў якасці апякункі. Але, напэўна, ёсць і тыя, хто менавіта сёння ўпершыню пачуе пра святую Тэрэзу ад Дзіцятка Езус, пра тое, што яна з’яўляецца апякункай каталіцкіх місій. Дык, кім жа, мае дарагія, была гэтая святая законніца, пра якую будзем разважаць? Марыя Францішка Тэрэза нарадзілася 2 студзеня 1873 г. і была дзевятым дзіцём у сям’і Мартэн. Калі дзяўчынка мела чатыры з паловай гады, памерла яе маці. «Другой» маці для Тэрэзы стала яе старэйшая сястра Паўліна. Прыступіла да Першай святой Камуніі. У 14 гадоў прыняла рашэнне ўступіць у кармэліцкі ордэн, дарэчы, як і дзве іншыя яе сястры. Гэтае рашэнне не было лёгкім для дзяўчыны, як не была лёгкай і рэалізацыя яе прагненняў. Аднак, урэшце, жаданне Тэрэзы здзейснілася, і 9 красавіка 1888 года яна паступіла ў Кармэль. Менавіта ў Кармэлі настаяцельніца просіць Тэрэзу, каб спачатку апісала сваё дзяцінства, а пазней, падчас цяжкай хваробы, распавяла ў пісьмовай форме пра сваё манаскае жыццё. Гэтыя нататкі, якія носяць назву «Гісторыя адной душы», яна закончыла ў ліпені, за некалькі месяцаў да сваёй смерці. Памірае 30 верасня 1897 г., ва ўзросце 24 гадоў. Нехта мог бы сказаць, што такая маладая асоба не можа нічога новага сказаць пра жыццё, бо яшчэ не паспела атрымаць жыццёвага вопыту. У адказ на гэта ўзгадваюцца словы Слугі Божага Яна Паўла ІІ, які ў 1997 годзе на плошчы Св. Пятра, абвясціў мільёнам людзей ва ўсім свеце, што «адбываецца нешта незвычайнае». «Хаця ты і не магла вучыцца ва ўніверсітэце, не магла скончыць нейкага сістэматычнага навучання… Аднак з сённяшняга дня ты будзеш называцца доктарам Касцёла», — казаў пра святую Ян Павел ІІ. Якой жа вялікай была тады наша радасць, калі здзейснілася тваё жаданне быць доктарам. Здзейснілася тваё прагненне паказваць чалавеку, як ісці да Хрыста і з Хрыстом; як любіць Яго і рабіць усё, каб Яго любілі; як ісці па жыцці, каб у абдымках Айца знайсці супакой і радасць ад быцця Божым дзіцём. Словы, напісаныя святой за некалькі месяцаў да смерці, з’яўляюцца найлепшым акрэсленнем яе паклікання: «Адчуваю, што мая місія хутка распачнецца; місія прыцягвання душаў да любові Бога так, як я Яго люблю, паказвання маёй маленькай дарогі». Як бачым, св. Тэрэза ад Дзіцятка Езус можа шмат сказаць нам пра жыццё. Кажа нам пра любоў да Бога, да Касцёла, падказвае, якім чынам мы сёння можам быць святымі, нягледзячы на нашу грахоўнасць і мізэрнасць. Падказвае нам тады, калі мы засмучаныя, разгубленыя, калі ўсё выпадае з рук, што ёсць надзея, што нельга паддавацца, але варта давяраць Пану Богу. Прыгледзімся, мае дарагія, колькі з нас адчувае падобныя сітуацыі ў жыцці. Колькі з нас спрабуе ўчыніць шлях святасці сваім шляхам, у той жа час паўтараючы, што гэта нам не ўдаецца, бо мы пастаянна падаем. Падумаем, колькі з нас, сабраных тут, або ў нашых дамах, у нашай Айчыне тых, хто ўжо згубіў усялякую надзею на лепшае заўтра. Колькі з нас шукае працы, сродкаў для ўтрымання сям’і, але не мае надзеі на змены. Менавіта да такіх людзей прыходзіць св. Тэрэза, каб паказаць сваім жыццём, што часам і яна сутыкалася з безнадзейнасцю, што і ёй часам было цяжка. Аднак св. Тэрэза хоча даць кожнаму святло надзеі, якое ёсць у Богу. Яна кажа, што адзіная надзея знаходзіцца ў даверы Богу, які з’яўляецца найлепшым Айцом. Нам неабходна даверыцца, бо часам мы бездапаможныя, быццам дзеці, і многага не разумеем. І, як дзеці, нічога не можам зрабіць. Менавіта тады святая падказвае нам: «Нават калі ў маім сэрцы бушуе бура, узношу да Цябе мой позірк, а ў Тваім любячым позірку чытаю: Дзіця, для цябе Я стварыў Неба». Менавіта гэты позірк, скіраваны ўверх, звыш усялякай слабасці, звыш магчымасцяў, з’яўляецца пярлінай Тэрэзы. Гэтым даверам, які «не разумее», што Бог не можа не быць добрым, яна перамагае ў кожнай сітуацыі. І св. Тэрэза кажа, што калі даверуся Богу, як дзіця сваім бацькам, сваёй маці і свайму тату, то таксама знайду выйсце з кожнай сітуацыі. Сёння Бог у св. Тэрэзе прыходзіць да нас, людзей ХХІ стагоддзя, загубленых, параненых, нярэдка занадта ўпэўненых у сабе, трываючых у безнадзейнасці адносна заўтрашняга дня. Дазволім жа ўвайсці Яму ў нашае жыццё праз словы св. Тэрэзы: «Мае дарагія, заахвочваю кожнага і кожную з вас да гэтага цудоўнага падарожжа праз жыццё св. Тэрэзы ад Дзіцятка Езус». «Мой Божа. Благаслаўлёная Тройца, прагну любіць Цябе і старацца, каб Цябе любілі, працаваць дзеля хвалы святога Касцёла, ратуючы душы, якія на зямлі, і выпрошваючы збаўленне тым, якія ў чыстцы… Адным словам, прагну быць святой: адчуваю, аднак, маю слабасць і прашу Цябе, мой Божа: Ты сам будзь маёю святасцю», — малілася святая Тэрэза. Святая Тэрэза ад Дзіцятка Езус і Найсвяцейшага Аблічча, падары нам гэтую хвіліну, каб разам з табой любіць Пана, каб праслаўляць з табой Пана ў гэты дзень, сённяшні, адзіны. Святая Тэрэза ад Дзіцятка Езус, маліся за нас!

Адноўлена 15.04.2011 17:26