22 чэрвеня 2012 г., Іванава
Браты і сёстры, мы прыйшлі, каб развітацца з памерлым ксяндзом Тадэвушам. Для парафіянаў ён быў пробашчам, для святароў — калегай, для прадстаўнікоў законнай супольнасці арыяністаў, прысутных на Імшы, — братам. Гаворым аб ім у мінулым часе — быў. Бо яго зямное жыццё закончылася. І калі б нам давялося спаткацца з ім на зямным шляху, гэта выклікала б у нас страх і непакой. Такі закон смерці — памерлыя не вяртаюцца да жыцця з жывымі. Яны адышлі ў іншае вымярэнне быцця. Молімся словамі Бібліі: жыццё вернікаў Тваіх, о Пане, змяняецца, але не заканчваецца. Nоn omnis moriar — я не памру да канца. Такое перакананне меў старажытны мысліцель, які жыў яшчэ да нараджэння Езуса Хрыста. Да сястры пры магіле брата Лазара Езус кажа: «Уваскрэсне брат твой». І адразу пытаецца ў яе: «Ці верыш у гэта?».