Горад над Нёманам асабліва блізкі Мітрапаліту Мінска-Магілёўскаму арцыбіскупу Тадэвушу Кандрусевічу, бо тут ён прабываў са сваімі бацькамі, сталеў і фармаваўся ў напрамку да святарства, а напрыканцы 80-х гадоў быў пробашчам дзвюх гродзенскіх парафій.

6 студзеня, ва ўрачыстасць Аб’яўлення Пана, арцыбіскуп маліўся разам з жыхарамі Гродна. Апоўдні іерарх узначаліў святую Імшу ў катэдральным касцёле св. Францішка Ксаверыя.

Нагодай да малітвы стаў юбілей 70-годдзя Мітрапаліта, які адзначаўся ў першыя дні студзеня. Таму падчас Эўхарыстыі арцыпастыр дзякаваў Богу за сем дзесяцігоддзяў жыцця, падчас якога Божы Провід дазволіў яму выконваць святарскія і біскупскія абавязкі ў Літве, Беларусі, Расіі і ізноў у Беларусі.

На пачатку Імшы шаноўнага госця прывітаў біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч, які адзначыў, што Мітрапаліт нарадзіўся на гродзенскай зямлі, у 1988-1989 гг. быў пробашчам парафій Маці Божай Анёльскай (былы францішканскі касцёл) і Св. Францішка Ксаверыя (катэдра). Біскуп дадаў, што для жыхароў горада сустрэча з Мітрапалітам Кандрусевічам — заўсёды вялікая і вельмі важная падзея.

Аб тым, што візіт арцыпастыра з’яўляецца сапраўды вельмі важным для гродзенцаў, сведчыла напоўненая вернікамі катэдра. Людзі прыйшлі памаліцца разам за юбіляра, каб ён яшчэ доўгія гады служыў Касцёлу ў Беларусі.

Гродзенская катэдра моцна паўплывала на фармацыю

У гаміліі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч нагадаў, што гродзенскі катэдральны касцёл мае вельмі багатую гісторыю. Фарны касцёл у гады яго маладосцi быў без святара, але вера людзей i намаганнi ўтрымаць касцёл i бараніць яго былi для будучага іерарха вялiкім урокам i моцна паўплывалi на яго фармацыю. Мітрапаліт заклiкаў вернiкаў не забывацца гэтай гераiчнай гiсторыi парафii i быць свeдкамi Хрыста ў наш час.

Кажучы пра ўрачыстасць Аб’яўлення Пана, якая інакш называецца «Тры Каралі», арцыпастыр  адзначыў: «Гісторыя трох каралёў нагадвае нам пра тое, што Бог змяніў звычайны бег гісторыі. Тры вучоныя і багатыя чалавекі пераадолелі далёкі і небяспечны шлях, каб толькі паклаціцца Дзіцяці, якое нарадзілася ў беднай сям’і, на якую ніхто не звяртаў увагі і падобных якой было мноства. Падобна ім бедныя пастухі таксама дасягнулі такой жа годнасці. А ў той жа час Ірад, які, як трэба было б спадзявацца, павінен быў быць першым у бэтлеемскім гроце, застаўся ў цемры».

«Няхай жа сённяшняе свята ўспрымаецца намі як не толькі вядомае прыгожымі традыцыямі, але і стане перадусім святам закліку прачнуцца і следаваць за Бэтлеемскай зоркай, якая свеціць у цемры секулярнага свету, каб адшукаць дарогу да Збаўцы», — пажадаў Мітрапаліт.

Віншаванні юбіляру выказалі вернікі катэдральнай парафіі: ад малодшых, якія падарылі іерарху сем шарыкаў – адзін шарык як сімвал дзесяці пражытых гадоў — да старэйшых. Усе яны пажадалі арцыбіскупу таго запалу, з якім ён да гэтага часу выконвае свае пастырскія абавязкі, з’яўляючыся для многіх годным прыкладам служэння і абвяшчэння Божага слова ў моцы Духа Святога.

«Гэтая парафія фарміравала мяне»

Вечарам таго ж дня Мітрапаліт узначаліў святую Імшу ў гродзенскай парафіi Маці Божай Анёльскай, дзе пэўны час быў пробашчам. Падчас Эўхарыстыі іерарх сказаў, што яго жыццё было цесна звязана з гэтай парафiяй. «Калi я быў малы, то моцна хварэў i з мамай быў у шпiталi ў былым францішканскiм кляштары. Мама прынесла мяне і паклала на алтар Маці Божай, сказаўшы: “Ён такi хворы, Ты, Марыя, апякуйся iм, бо ўрачы нiчога не могуць зрабіць”. I я ачуняў. Заўсёды ўдзячны маме i Марыi», — прызнаўся арцыпастыр.

Таксама да гэтай парафіі будучы Мітрапаліт належаў, калі прабываў у Гродне, стаўшы святаром. «Гэтая парафія фармiравала мяне. З яе я паехаў у шырокi свет i да яе заўсёды вяртаюся», — сказаў іерарх.

Арцыбіскуп пажадаў вернiкам гэтай парафіяльнай супольнасці даверыцца Марыi i святому Антонiю, каб заставацца сапраўднымi хрысцiянамi i свeдкамi Хрыста, якiмi былi Тры Каралi.

Кс. Юрый Марціновіч