Гамілія кс. Андрэя Драгуна падчас Першай святой Камуніі ў Глыбокім

5 чэрвеня 2011 г. Каханыя дзеці! Вітаю вас ад усяго сэрца, вітаю вашых дарагіх бацькоў і хросных. Вітаю вашых гасцей і ўсіх прысутных у Касцёле.   Пан Езус хутка прыйдзе ў вашыя сэрцы, Ён стукае ў вашы дзверы. Я сёння стаю перад вамі, як некалі стаяў Анёл перад пастушкамі, каб абвясціць вам вялікую радасць аб нараджэнні Езуса ў Бэтлееме. Вось я таксама абвяшчаю вам вялікую радасць, што падчас гэтай святой Імшы ў вашых сэрцах народзіцца Хрыстус. Вы сёння такія прыгожыя, з вамі прыйшлі вашы бацькі і госці, дзядулі і бабулі, хросныя і родныя. Вы сёння самыя прыгожыя у Касцёле, у белым адзенні — значыць чыстыя, як анёлкі перад тронам Бога. На вашых тварыках ззяюць усмешкі, вашы вочкі прыгожыя, а сардэчкі чыстыя. Учора сам Пан Езус праз святара ў канфесіянале прабачыў вам грахі і адарыў вас сваім благаслаўленнем. Вы так доўга чакалі сённяшняга дня — дня вашай Першай святой Камуніі. Вы так часта прыходзілі на святую Імшу, падыходзілі да святара, і ён рабіў вам крыжык, каб вас благаславіць, а сёння вы падыдзеце да святара, каб ён даў вам святую Камунію. Сёння, калі святар пойдзе адчыняць табэрнакулюм — домік Пана Езуса, то дзверкі гэтага доміка ў першую чаргу адчыняцца для вас. І Пан Езус першы ўбачыць вашы прыгожыя сэрцы. Сёння ваш радасны дзень, дзень, які вы заўсёды будзеце памятаць. Кожны з прысутных, ксёндз пробашч, сёстры законныя, вашы мамы і таты, усе госці, памятаюць сваю Першую Камунію. Аб гэтым будзе вам нагадваць праз усё жыццё пасведчанне, якое будзеце захоўваць у сваім пакоі, і абраз над вашым ложкам. Вы, напэўна, памятаеце з нашых заняткаў па рэлігіі, што аднойчы Пан Езус сказаў сваім вучням: «Гэта ёсць Цела Маё. Бярыце і ешце… Гэта чыніце на Маю памяць». Яго Цела з’яўляецца сапраўднай ежай, а Кроў — сапраўдным пітвом, бо Ён сам так сказаў. Праз некалькі хвілін вы прымеце Пана Езуса ў сваё сэрца пад відам хлеба, гэта будзе той самы Пан Езус, пра якога вы чулі на занятках рэлігіі. Той самы, з Бэтлеема. Той самы, які жыў 2000 гадоў таму. Той самы, які сядзеў з апосталамі на Апошняй Вячэры. Той самы, які вучыў і аздараўляў. Гэтаму Пану Езусу моляцца людзі не толькі ў нашым Касцёле, але і ва ўсім свеце. Езус увесь час тут, у святыні: паглядзіце, каля Яго доміка дзень і ноч гарыць чырвоная лямпачка, значыць, Ён у сваім доміку — у табэрнакулюме. Вы таксама сёння ўсе свеціцеся дабрынёю і радасцю. Для Яго вы падрыхтавалі свае сэрцы, радасныя і светлыя.   Цяпер звяртаюся да вас, каханыя бацькі і хросныя. Вы маеце права і абавязак выхаваць сваіх дзяцей згодна з вашым перакананнем. Не дазвольце, каб вашых дзяцей выхоўвала школа, двор, іншыя інстытуцыі. Яны могуць перадаць вашым дзецям веды, але ніколі не дадуць прыклад веры і сведчання бацькоўскага клопату і любові. Не паддавайцеся спакусе стварыць вашым дзецям лепшыя ўмовы жыцця за кошт страчанага сумеснага часу і ўвагі, прысвечанай дзецям. Час і ўважлівасць да дзяцей — гэта найлепшы ўклад у выхаванне. Калі жадаеце захаваць вашых дзяцей ад дэмаралізацыі і духоўнай пустаты, якія прапаноўвае сённяшні свет праз розныя асяроддзі, а нават школьныя праграмы, то дайце дзецям яшчэ больш любові, клопату, ахіляйце іх цяплом вашых рук, вашай любові, велічынёй вашай душы. Дайце ім прыклад хрысціянскага жыцця! Вы сёння глядзіце на сваіх дзяцей з вялікім хваляваннем. Слёзы радасці зіхацяць у вашых вачах. Вашым дзецям Бог даў ласку падрыхтавацца да Святой Камуніі. Адкрыю вам таямніцу: калі вашы дзеці вытрываюць у вашай веры, вы застанецеся самымі шчаслівымі бацькамі да канца жыцця. Дзякую вам, таты, мамы, бабулі, што вы першыя былі для сваіх дзяцей катэхетамі і вучылі іх малітвам і праўдам веры. На адной магіле я прачытаў такі надпіс: «Тут пахаваныя мае бацькі, якія далі мне хлеб жыцця і навучылі любіць Бога». Так, сапраўды, акрамя хлеба, трэба даць чалавеку Бога. Таму няхай вам благаславіць Бог у выхаванні вашых дзяцей, каб вы заўсёды вялі іх да нашай глыбоцкай святыні, каб спажывалі хлеб жыцця.   Каханыя дзеці! З нагоды сённяшняй урачыстасці вы атрымаеце розныя падарункі. Я таксама дам вам падарунак. Паслухайце. У адной сям’і працавала жанчына, якая вельмі любіла дзяцей. Праз нейкі час яна павінна была пакінуць гэтых дзяцей і вярнуцца ў сваю сям’ю, якая таксама чакала яе прысутнасці і дапамогі. На развітанне бацька гэтай сям’і сказаў ёй: «Жадаю вам падарыць штосьці незвычайнае, перш чым мы разлучымся. Вось ключ ад нашага дома. Для вас дзверы нашай кватэры заўсёды адчыненыя. Мы будзем заўсёды вас чакаць. Мае дзеці вас вельмі любяць». Каханыя дзеткі, я сёння даю кожнай дзяўчынцы і кожнаму хлопчыку ключ да табэрнакулюма. Пан Езус будзе заўсёды вас чакаць у касцёле. Я жадаю толькі аднаго: каб вы часта Яго прымалі ў сваё сэрца, каб размаўлялі з Ім на малітве і адчувалі Яго прысутнасць у вашых сэрцах. Ен жадае быць разам з Вамі дома, у школе, у лагеры, у пясочніцы, на вуліцы — усюды.   Каханыя дзеткі, я жадаю вам, каб вы заўсёды былі побач з Езусам, так, як сёння. Я давяраю вас Маці Божай у нашым цудоўным абразе. Няхай Маці Божая Глыбоцкая заўсёды вядзе вас шчасліва праз жыццё. Памятайце аб нашай святыні і тых, хто вучыў вас любіць Бога.

Адноўлена 06.06.2011 16:27