Гарачы дзень у пакістанскай вёсцы. 40-гадовая жанчына пад невыносным сонцам збірае плады на чужым полі. Праца непадсільная, але Асія мусіць карміць пецярых дзяцей. Каб астудзіцца, яна п’е ваду з найбліжэйшай студні. Таксама частуе сваіх сябровак-мусульманак. Але Асія — хрысціянка, таму, на думку іншых жанчын, вада, з якой піла Асія, становіцца нячыстай. Падымаецца сварка, падчас якой нехта кідае: «Блюзнерства!». Прычына ўжо не ў вадзе. Асія, справакаваная работніцамі, якія з ёй працуюць, асмельваецца сказаць: «Езус памёр за грахі людзей на крыжы. А што зрабіў для людзей Мухамед?». З той хвіліны яе лёс быў ужо прадвызначаны.