Большасць маральных дылемаў адносна міласціны нараджаюцца па прычыне не хрысціянскага, але чыста людскага падыходу да справы. Даючы міласціну, чалавек намагаецца ўзважыць, ці сапраўды дадзеная асоба патрабуе дапамогі і на што пойдуць яго грошы. Каб справядліва ўзважыць усе «за» і «супраць», належала б столькі ведаць пра таго просячага, колькі можа ведаць адзін толькі Бог. Таму жаданне базаваць міласціну на справядлівасці заўсёды будзе патанаць у памылковасці і дылемах. Міласціна, міласць, ласка — гэта справа не справядлівасці, але любові!

Апошнім часам усё большую моц і ўплыў набіраюць разнастайныя тэхнікі маніпулявання. Мы гаворым аб тым, як сродкі масавай інфармацыі маніпулююць масавай свядомасцю, чытаем рэкламу разнастайных установаў, якія запрашаюць «стаць больш упэўненым у сабе і навучыцца кантраляваць акружаючых», і, нарэшце, свядома ці падсвядома выкарыстоўваем маніпуляцыі ў камунікацыі з нашымі блізкімі і сябрамі.