Калі Хрыстус пайшоў у пустыню перад тым, як пачаць сваё служэнне, Ён перанёс самыя моцныя спакусы (пар. Мц 4, 1–11). Аднак у кожным з выпадкаў Езус адказваў на спакусу праўдай і сілай Божага слова: «У сэрцы маім я схаваў Тваё слова, каб не зграшыць перад Табою» (Пс 118, 11). Апостал Павел называў Божае слова «мячом духоўным», якім мы павінны ваяваць з сіламі сатаны (пар. Эф 6, 17). Бог даў нам слова сваё, каб і з яго дапамогай, у тым ліку, мы маглі справіцца з самымі моцнымі спакусамі (пар. 1 Кар 10, 13).

У сярэдзіне V стагоддзя можна было заўважыць, што Божы Провід, які дзейнічае ў сусветнай гісторыі, вядзе заходнюю і ўсходнюю часткі былой адзінай і магутнай Рымскай імперыі рознымі шляхамі. Такім чынам, і хрысціяне, якія ў сваёй большасці жылі на гэтых тэрыторыях, пачалі адрознівацца.