22 снежня Апостальскі Нунцый у Беларусі арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці наведаў парафію Узвышэння Святога Крыжа ў Вілейцы. Падчас візіту прадстаўнік Святога Айца паведаміў, што Папа Францішак напісаў беларускай верніцы Ядвізе Пастэрнак і даслаў першы ў гісторыі папскі дакумент на беларускай мове.

“Ваша парафія стала як быццам бы маёй, - сказаў вернікам падчас Імшы Апостальскі Нунцый. - На самой справе я быў бы шчаслівы мець такую парафію, як ваша”.

Арцыбіскуп адзначыў, што ўжо амаль настала атмасфера Божага Нараджэння, і “праз некалькі дзён прыйдзе ноч, калі заззяе святло і нашы сэрцы напоўняцца радасцю”. Разважаючы над літургічнымі чытаннямі гэтага дня, іерарх звярнуў увагу на некаторыя няпростыя моманты ў іх: перадусім гэта гісторыя св. Юзафа.

“Падумайце, што гэта азначае: усвядоміць, што яго жонка цяжарная, і не ён прычына гэтай цяжарнасці. Калі мы думаем пра Божае Нараджэнне, мы думаем пра рэчы прыгожыя і спакойныя, але падумайце, наколькі няпростай была гісторыя той сям’і”, - падкрэсліў Апостальскі Нунцый. Арцыбіскуп нагадаў, што Юзаф, каб не выставіць Марыю на суровае асуджэнне, бо ў той сітуацыі такая жанчына была б асуджана на смерць, вырашыў патаемна адпусціць яе, каб людзі не даведаліся пра гэта і Марыя не была пакарана смерцю.

“Усе надзеі і мары Юзафа мець сваю сям’ю ў адзін момант зніклі”, - дадаў іерарх і заўважыў таксама, што анёл з’яўляецца Юзафу ў сне і кажа даверыцца Богу, бо яго жонка не здрадзіла яму – толькі ў ёй жыве “пэўная таямніца: таямніца Бога, які стаўся чалавекам у яе целе”.

“Падумайце пра веру Юзафа, бо ён не шукае ніякіх тлумачэнняў, але прымае гэта моўчкі і давяраецца гэтай Божай таямніцы, - заахвоціў вернікаў арцыбіскуп. - Гэта не проста – прыняць дзіця, якое не тваё, нават ведаючы, што яно Божае; для большасці з нас такая сітуацыя была б незвычайнай”.

Па словах Апостальскага Нунцыя, “у гэтае Божае Нараджэнне мы пытаемся ў сябе: што гэты Бог, які прыходзіць да нас, зменіць у нашым жыцці?” “Калі Бог праходзіць моўчкі, нават не дакранаючыся да нас – можа, мы не здолелі спаткацца з Ім. Але калі Божае Нараджэнне глыбока ўваходзіць у наша жыццё – тады, быць можа, штосьці павінна змяніцца, павінны змяніцца глыбокія карані нашага жыцця”, - адзначыў прадстаўнік Папы.

“Хрыстус нараджаўся шмат разоў на гэтай беларускай зямлі, і з кожным разам з гэтым нараджэннем прыходзілі справы неспадзяваныя. І колькі разоў Божая радасць суіснавала са шматлікім цярпеннем і пераследам. Але Бог нарадзіўся і працягвае нараджацца. І праз некалькі дзён Ён таксама народзіцца ў гэты час, у гэтай парафіі, сярод гэтых людзей, сярод гэтых дзетак, якія маюць свае мары і надзеі. Але мы не павінны забыцца пра наша мінулае, пра тое, што былі такія дні Божага Нараджэння, калі ў гэтым касцёле нельга было маліцца, і гэта не такое далёкае мінулае”, - сказаў арцыбіскуп і паведаміў затым, што прывёз вернікам парафіі сюрпрыз, якім і стаў папскі дакумент для беларускай жанчыны Ядвігі Пастэрнак.

“Ёсць тыя асобы, якія падчас пераследу, цярпення з вялікім супакоем прымалі Божае слова, кажучы: няхай будзе Твая воля. І такіх людзей вельмі шмат на гэтай зямлі. Гэтыя людзі прадстаўляюць нам, з якой цяжкасцю нараджаецца Бог на гэтай зямлі. Часамі Бог вельмі моцна і канкрэтна дзякуе гэтым людзям праз паслугу Касцёла, і яны з’яўляюцца для нас сімвалам таго, што нават у цяжкія моманты Бог не пакідае нас”, - адзначыў Апостальскі Нунцый.

Арцыбіскуп пажадаў парафіянам “перажыць гэтыя святы Божага Нараджэння ў вялікім супакоі і радасці”, перадусім у іх сем’ях, але “памятаючы, што яшчэ будуць цяжкія моманты і што на наступны дзень пасля Божага Нараджэння мы адзначаем свята першамучаніка” – святога Стэфана. “Гэта значыць, што і цярпенне - частка нашага жыцця, хоць святло, якое нясе Хрыстус, дае нам надзею, бо святло мацнейшае за цемру. І ў гэтым нашая ўпэўненасць – што калі Бог нас любіць, то ніхто не зможа аддзяліць нас ад Яго, - падкрэсліў прадстаўнік Святога Айца. - Такім чынам цяжкасці, якія нам спатыкаюцца, робяць грунт нашага жыцця больш лагодным”. “Няхай Бог благаславіць вас, і няхай усе знойдуць у час Божага Нараджэння адмысловую ласку Пана”, - пажадаў Апостальскі Нунцый, а таксама заклікаў памятаць “сёння, будучы ў гэтым прыгожым касцёле, што не заўсёды Божы люд мог збірацца тут і што нейкі час гэтыя муры заставаліся халоднымі і пустымі”.

“Божа, дзякуй за той супакой, які можам тут перажываць. Божа, зрабі нас моцнымі ў тыя цяжкія моманты, якія нас яшчэ чакаюць”, - такімі словамі завяршыў арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці сваю гамілію.

Падчас Імшы Ядвізе Пастэрнак, якая наведвае парафію ў Вілейцы, быў уручаны папскі дакумент. Апостальскі Нунцый узгадаў, што ў дзень святкавання 100-гадовага юбілею касцёла ў Вілейцы гэтая жанчына прачытала словы віншаванняў. “Пасля я папрасіў у яе напісаны на польскай мове тэкст. Гэты тэкст я асабіста перадаў Святому Айцу Францішку, - паведаміў арцыбіскуп. - Падчас аўдыенцыі ў Папы я расказаў яму, што ў Беларусі было шмат жанчын, якія ў часы пераследу перадавалі сваю веру, перадусім дзецям, і гэта было небяспечна для іх. І, слухаючы гэта, Папа ўзрушыўся”. Па словах Апостальскага Нунцыя, калі ён перадаваў Пантыфіку гэты рукапіс Ядвігі Пастэрнак разам з перакладам на італьянскую мову, Папа сказаў пачакаць хвілінку, пайшоў у свой кабінет і ад рукі напісаў беларускай жанчыне, потым вярнуўся, узяў канверт, напісаў на ім, каму адрасуецца ліст, з другога боку напісаў свой адрас у Ватыкане і папрасіў перадаць гэты ліст асабіста спадарыні Ядвізе.

“Праз некалькі гадзін мы спаткаліся з ім, - дадаў арцыбіскуп. - Папа сказаў: быць можа, мала гэтага знаку; я дашлю ўрачыстае благаслаўленне, напісанае на беларускай мове”. Праз некалькі дзён пасля вяртання Апостальскага Нунцыя ў Беларусь Папа патэлефанаваў яму, запытаўся, ці ўжо атрымана благаслаўленне на беларускай мове, і папрасіў, калі яно прыйдзе, паехаць і перадаць яго жанчыне.

“Думаю, што гэта гістарычны дзень для Беларусі”, - адзначыў прадстаўнік Святога Айца, кажучы, што ўпершыню хтосьці з беларусаў атрымлівае напісанае Папам ад рукі і першы раз у гісторыі з Ватыкана ў Беларусь прыйшоў афіцыйны дакумент на беларускай мове.

“Гэта знак прызнання спадарыні Ядвізе і ў яе асобе ўсім, хто, рызыкуючы жыццём, перадаваў веру ў цяжкія часы, - сказаў, звяртаючыся да прысутных, Апостальскі Нунцый. - Я вельмі ганаруся вамі, таму што сёння ваш народ, які вельмі часта бывае незаслужана забыты, атрымаў знак прызнання ад Папы, і вы маеце права ганарыцца, бо кіраўнік Касцёла вас моцна паважае”.

Анастасія Грышан