— Я прыехаў сюды з мамай, татам і бабуляй Галяй.

 

— Ты ведаеш, чаму вы прыехалі сёння ў Будслаў?

 

— Трэба прыязджаць да святыні, каб не хварэць.

 

— А ты ведаеш, хто такая Маці Божая?

 

— (упэўнена — Аўт.) Знаю. Гэта Марыя… Яна там на Абразе са сваім Сынам.

   

 

 

— Сёлета я першы раз ішла пяшком у Будслаў. Я ішла, каб скласці свае просьбы Маці Божай — прыйсці да Яе абраза і пакланіцца Ёй. Раней толькі мае сёстры хадзілі ў пілігрымку, расказвалі, як там весела, — вось і мне таксама хацелася.

 

— А што просяць у Маці Божай?

 

— Каб здароўя дала, каб вылечыла нешта.

 

 

 

 

 

Надзея (10 гадоў) і Ксюша (5 гадоў) Грышанковічы, Глыбокае:

 

 

Ксюша (на фота — злева):

 

— Таму што мы прыехалі за мамай. А мама прыйшла сюды пяшком.

 

Надзея:

 

— (памагае сястры — Аўт.) Мы прыехалі сюды на свята.

 

 

Ксюша:

 

— Прывезлі абраз Маці Божай Будслаўскай.

 

Надзея (на фота — злева):

 

— Я згодная з сястрычкай.

 

 

Ксюша:

 

— Таму што Яна мама наша Боская.

 

Ксюша:

 

— Яны ахоўваюць Божаньку. Яны носяць такую (паказвае — Аўт.) шапачку і такую (паказвае — Аўт.) сукеначку.

 

 

Надзея:

 

— Гэта такі чалавек, які стаіць ля алтара, раздае Камуніію. У яго доўгая спадніца. А шапкі няма (смяецца).

 

 Паліна (8 гадоў) і Ваня (8 гадоў), стрыечныя брат і сястра.

 

 

— Не ведаем. Мы яго ніколі не бачылі. Магчыма, у яго карычневыя валасы.