Пані Ядзвіга Пастэрнак, якая атрымала ад Папы Францішка благаслаўленне, прыходзіла ў дзяцінстве на святую Імшу ў гэтую капліцу.

Гісторыю гэтага месца, а таксама ўводзінамі да ўрачыстасці могуць паслужыць словы Пані Ядзвігі Пастэрнак, з якімі яна звярнулася да прысутных на асвячэнне:

«Дзякуем Пану Богу, што мы жывём у нашай вольнай Беларусі! Што адышлі тыя цяжкія часы ганення на рэлігіі і нашыя людзі розных канфесій жывуць у згодзе і праслаўляюць Пана Бога.

І сёння мы сабраліся на гэтым месцы, каб ушанаваць памяць далёкага мінулага часу, калі ў 1932 на гэтым узгорку была пабудаваная капліца, пад тытулам Маці Божай Суцяшэння. Вельмі шкада, што тыя людзі з навакольных вёсак, якія ў першыя гады запаўнялі капліцу, ужо адышлі да вечнасці. Нас засталося толькі сем чалавек: Ядзвіга Галгоўская, Баляслаў Роліч, Ядзвіга Пастэрнак, Юзаф Смаленскі, Яніна Смаленская, Юзэфа Саракваш і Ядзвіга Пастэрнак, якая дачакалася, што ў наступную суботу яе ўнук Раман Суша атрымае прэзбітэрскае пасвячэнне. Яшчэ адна асоба ў 1934 годзе была ахрышчаная ў гэтай капліцы – гэта Ванда Гендзікевіч.

У той час мы прыналежалі да парафіі ў Вішняве. Тады нам запомніўся першы ксёндз Юзаф Хомскі, які прыязджаў конна ў сядле! Для нас дзяцей гэта было дзіўна і цікава. Другі ксёндз Пётр Война-Уранскі прыязджаў на матацыкле. На пачатку 1939 быў прысланы старэнькі ксёндз Юльян Сіташкевіч, які пасля 1939 года быў растраляны органамі НКУС.

У 1941 годзе прыехаў у Вішнява ксёндз Юзаф Кісель, але неўзабаве распачалася вайна і больш у капліцы святая Імша не адбывалася. Пасля вайны вернікі збіраліся самастойна ў капліцы на маёвыя і чэрвенскія набажэнствы.

У 1963 годзе мясцовыя ўлады разбурылі капліцу і з яе дрэва збудавалі ў Іжы кухню для шпіталя. Абразы вывезлі ў Касцяневічы.

З таго часу прайшло 50 год. Гэты святы ўзгорак зарос дрэвамі. Як памяць пра капліцу засталіся 2 металічныя крыжы з вежаў. Адзін захаваўся ў Старадубаве, і цяпер усталянаваны побач каля вялікага, а другі ў Мулярах і зараз перададзены для Куранца на адноўленую капліцу.

І вось ураджэнцы Старадубава прыклалі намаганні, каб Крыжам ушанаваць гэтую памяць пра капліцу.

Дзякуем Пану Богу, што ў нашага маладога пакалення ёсць іскра веры ў душы і жаданне ўшанаваць усё тое, што святое на нашай зямлі.

Няхай гэты Крыж ажыўляе памяць людзей і ўмацоўвае веру ў Бога.

Пане Божа просім, сцеражы нас, каб нам больш не пагарджала ганенне веры, каб мы і наступныя пакаленні маглі жыць у свабодзе і праслаўляць Тваю, Божа, міласэрнасць. Амэн!»

Святую Імшу і асвячэнне, дзе прысутнічалі тыя, хто прыходзіў у капліцу ў дзяцінстве, іх дзеці, унукі, праўнукі, прапраўнукі і мясцовыя жыхары, правёў кс. Аляксандр Барыла.

Падрыхтаваў кс. Аляксандр Барыла, (AYU)