Амаль у кожнай сям'і ёсць чалавек, які хворы на алкагалізм або наркаманію, а то і дзвюма хваробамі адразу. Гэта можа быць ваш бацька, брат або сястра, муж, жонка ці проста сябар. У любым выпадку, немагчыма жыць побач з такім чалавекам і не быць уцягнутым у яго хваробу. Часцей за ўсё гэта праяўляецца ў тыпічных сітуацыях.

Напрыклад тады, калі  вечаровы настрой усёй сям'і залежаць ад таго, у якім стане  муж або бацька прыйдуць дадому. Калі маці наркамана жыве ў пастаянным страху ад таго, што яе сын можа ў любы момант памерці ад перадазіроўкі. Альбо калі нельга запрасіць дадому сябровак на кубак гарбаты, таму што там знаходзіцца пастаянна п'яны сваяк. Грошы з сямейнага бюджэту сыходзяць на выпіўку і наркотыкі, а ўсе члены сям'і ўжо стаміліся ад п'яных скандалаў і ўгавораў «завязаць з гэтым».

Алкагалізм і наркаманія разбураюць сем'і, жыцця і асобы. Кінутыя ўсімі алкаголікі і наркаманы садзяцца на шыю сваім бацькам. Алкагалізм і наркаманія - гэта хваробы з агульнымі каранямі, вылечыць іх нельга, але можна прыпыніць.

Для такіх хворых існуюць лячэбныя і рэабілітацыйныя ўстановы, псіхалагічныя групы, напрыклад, групы Ананімных Алкаголікаў (АА), вядомыя па ўсім свеце. А куды звярнуцца сваякам такіх людзей? Бо яны, часам, пакутуюць больш за саміх залежных, таму што даводзіцца пераносіць свой боль без алкагольнага наркозу.

Як ім паводзіць сябе з хворымі людзьмі? Шчыра кажучы, калі ў мяне наспела такая праблема, я не ведала, што рабіць. Пыталася ў знаёмых, якія таксама апынуліся ў падобных сітуацыях. Але іх парады мяне не задавальнялі.

У сваіх пошуках я выйшла на групу АА і там даведалася, што ў Гомелі існуе сямейная група «Ал-Анон», куды прыходзяць сваякі алкаголікаў і наркаманаў.

Прызнацца, неяк сорамна было ісці на першы сход: не хацелася расказваць іншым пра свае праблемы. Але пайшла, таму што разумела, што ў адзіночку справіцца не магу.

На групе я пазнаёмілася з жанчынамі, у кожнай з якіх была свая бяда ў доме. Але ўсе яны вучацца спраўляцца з ёй, і дзеляцца сваім вопытам выздараўлення. Так – выздараўлення! Таму што сазалежнасць – гэта таксама хвароба. Гэта нашы страхі, гнеў, пачуццё віны, адмаўленне рэальных фактаў: усё, што перашкаджае нам жыць больш поўным жыццём. Таму ў якасці праграмы Ал-Анон прынятыя дванаццаць крокаў аздараўлення, запазычаных у Ананімных Алкаголікаў. І першы з іх гучыць так: «Мы прызналі сваё бяссілле перад алкаголем, прызналі, што мы страцілі кантроль над сабой».

Гэта насамрэч так. Калі ты не можаш змяніць сітуацыю – мяняй свае адносіны да яе.

Тут я вучуся па-іншаму ўспрымаць гэтую хваробу. Той адчай, з якім я прыйшла ў гэтую групу, паступова сыходзіць. Паводзіны залежнага ўжо не маюць такой улады нада мной. Я вучуся любіць і паважаць сябе.

Група Ал-Анон збіраецца кожную сераду ў 18.00 у Доме міласэрнасці сясцёр Маці Тэрэзы (вуліца Савецкая, 146а, прыпынак «Свята-Траецкі храм»). Нашы дзверы адчыненыя для ўсіх, у каго ёсць праблемы ў адносінах з залежнымі людзьмі, і хто мае патрэбу ў падтрымцы.

Вікторыя К.

Паводле katolik-gomel.by (АлГ)