Св. Імша ў будні — 18.00 (панядзелак, аўторак, чацвер, пятніца), 09.00 (серада, субота)
Адпусты: урачыстасць св. Язафата Кунцэвіча — 12 лістапада ыЗ гісторыі парафіі
Расоны — гэта раённы цэнтр, які мае 6,5 тыс. жыхароў. Тут існуе парафія пад тытулам св. Язафата Кунцэвіча. 18 верасня 2010 г. адбылася кансэкрацыя новапабудаванага касцёла.
Росіца — парафія Святой Тройцы
Фота А. Дыбоўскага
Адрас: вул. Цэнтральная, 60 в. Росіца Верхнядзвінскі р-н Віцебская вобл. Рэспубліка Беларусь 211640
Адпусты: урачыстасць Найсвяцейшай Тройцы яЗ гісторыі парафіі
Першыя звесткі аб існаванні касцёла ў Росіцы адносяцца да 2-й пал. XVI ст. У 1778 г. тут быў пабудаваны невялікі драўляны касцёл, асвечаны ў 1792 г. У 1906 г. паўстаў новы касцёл з цэглы, у раманскім стылі, асвечаны 20 студзеня 1911. У гісторыі росіцкага касцёла вялікую ролю адыгралі Дарота і Мікалай Лапацінскія, кс. біскуп Юзаф Лапацінскі, кс. біскуп жмудскі Ян Нікадэм Лапацінскі, называны ў народзе «біскуп-прыяцель», які памёр у Лапаціне, ваявода брэсцка-літоўскі Мікалай Тадэвуш Лапацінскі, бацька біскупа, які 17 разоў быў дэпутатам і займаў пасаду маршалка трыбуналу. Апекуны касцёла – Найсвяцейшае Сэрца Пана Езуса і св. Антоній Падуанскі.
Пасля бальшавіцкай рэвалюцыі касцёл быў зачынены. Евангелізацыя распачалася нанава падчас нямецкай акупацыі гэтых земляў. У 1943 г. тут працавалі два святары, марыяне, благаслаўлёныя мучанікі Антоній Ляшчэвіч і Юрый Кашыра, якія прынялі мучаніцкую смерць падчас карнай акцыі гітлераўцаў. У той час у Росіцы працавалі таксама сёстры эўхарысткі. Паселішча было спалена немцамі, ацалеў толькі касцёл, у якім пасля вайны былі клуб, стайні, склад збожжа, млын.
З 1988 г. кс. Антоній Лось (памёр 23.08.2001 г.) распачаў у Росіцы душпастырскую дзейнасць і рамонт святыні, якая набыла тытул Найсвяцейшай Тройцы. Рэкансэкрацыю правёў кс. біскуп Уладзіслаў Блін 19 жніўня 2000 г., і гэтая ўрачыстасць была таксама ўрачыстасцю падзякі за дар благаслаўлёных мучанікаў з Росіцы.
Полацк — парафія Св. Андрэя Баболі
Фота globus.tut.by
Адрас: вул. Дзяржынскага, 50 г. Полацк Полацкі р-н Віцебская вобл. Рэспубліка Беларусь 211042
Тэл./факс: (8–0214) 74 42 59 email:
Гэты e-mail адрас абаронены ад спаму-ботаў, для яго прагляду ў Вас павінен быць уключаны Javascript
ыРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
Св. Імша ў нядзелю — 10.00, 12.00, 19.00
Св. Імша ў пн, аўт, чц, пт — 18.30; ср,сб — 10.00
Адарацыя — першая нядзеля месяца ў 09.00
Набажэнства да Найсвяцейшага Сэрца Езуса ў першую пятніцу месяца ў 18.00
Набажэнства да Беззаганнага Сэрца Марыі ў першую суботу месяца ў 09.30,
Адпусты: успамін св. Андрэя Баболі – 16 мая яЗ гісторыі парафіі
У гісторыі Полацка было шмат святыняў: касцёл Найсвяцейшай Панны Марыі, святога Стэфана, кляштар езуітаў, кляштар бэрнардынцаў і іншыя.
У 1581 г. у Полацку быў заснаваны калегіум езуітаў, у 1812 г. перайменаваны ў Полацкую акадэмію езуітаў. Ужо тады ў горадзе існавалі некалькі мураваных касцёлаў, царква і кляштары бэрнардынцаў, дамініканцаў, францішканцаў і закон базыльянаў. Пры акадэміі існавала бібліятэка, дзе ў ХІХ ст. налічвалася каля 40 тыс. тамоў, каля 90 выдадзеных на Беларусі Біблій XVI–XVII стагоддзяў на польскай, лацінскай, французскай, нямецкай мовах. Выкладанне вялося на польскай мове, выхаванне – у духу каталіцкай веры. Выдаваўся нават «Полацкі штомесячнік». На працягу многіх стагоддзяў па гэтай тэрыторыі паміж Расіяй і Польшчай праходзілі войны, і ўрэшце ІІ сусветная вайна дашчэнту вынішчыла горад.
Касцёл дамініканаў быў фундаваны ў 1670 г. канонікам віленскім Казімірам Гурскім. У 1804 г. святыню, спаленую пасля пажару, адбудавалі нанава за кошт дамініканаў. У ХІХ ст. гэта быў адзіны ў горадзе парафіяльны каталіцкі касцёл.
Святыня, пабудаваная ў раманскім стылі, з пэўнымі адступленнямі ад яго, выходзіла на плошчу ў цэнтры горада. Яна прыгожа выглядала ўнутры, хоць і менш пышна – звонку.
Аб’ектам ушанавання вернікаў стала цела благаслаўлёнага (цяпер святога) Андрэя Баболі, які нарадзіўся ў Полацку. Таксама ў гэтым касцёле з 1808 г. знаходзяцца яго рэліквіі. Сюды ішла вялікая колькасць пілігрымаў, нават праваслаўных. У 1912 г. касцёл шмат пацярпеў падчас пажару. Святыню аднавілі, але ў хуткім часе яна пачала ператварацца ў руіны.
Парафія св. Андрэя Баболі адрадзілася 20 верасня 1997 г. Касцёл быў перабудаваны з кінатэатра. Кожную першую суботу месяца тут адбываецца набажэнства да Беззаганнага Сэрца Маці Божай, а таксама да Маці Божай Фацімскай.
1. Евангелле, якое мы толькі што пачулі, распавядае пра цуд суцішэння буры на Галілейскім возеры. Езус знаходзіцца разам з апосталамі ў чоўне. І хоць Галілейскае возера не вельмі вялікае, аднак яго геаграфічнае палажэнне такое, што з аднаго боку гарачая пустыня, а з іншага — горы, што і з’яўляецца прычынай раптоўных ветраў і бураў. Так сталася і гэтым разам. Нечаканая бура з яе вялікімі хвалямі, здаецца, вось-вось затопіць човен. Вада ўсё мацней і мацней адкрывае сваю пашчу, каб праглынуць напалоханых апосталаў. У той жа час Хрыстус спіць спакойна, як быццам нічога не адбываецца. Апосталы будзяць Яго і нават дакараюць: Настаўнік, няўжо Цябе не турбуе, што мы гінем?
Езус устае і кажа стыхіі: супакойся! І бура адразу сціхае, так што вучні могуць спакойна плысці далей. Пасля Езус пытаецца ў іх: Чаму вы такія баязлівыя? Як жа вам не хапае веры? Мы можам толькі ўявіць, як яны тады адчувалі сябе.
2. Апісаная ў Евангеллі бура на возеры — гэта характарыстычны вобраз нашага жыцця, якое падобна да плавання на моры. Слабы, можа ўжо не з аднойчы прабітым і потым заклееным дном, човен нашага жыцця плыве да берагоў вечнасці. Там ёсць Бог — мэта нашага жыцця.
Аднак мы плывём праз бурнае і неспакойнае мора. Як няма неба без хмараў, так і няма мора без хваляў. Жыццё чалавека — гэта дарога праз хвалі і буры, няшчасці і цярпенні. Вялікі англійскі пісьменнік Уільям Шэкспір казаў: «Няма чалавека без клопатаў і бедаў. А калі і ёсць нехта такі, то ён не чалавек». Нашыя беды — гэта фізічныя і духоўныя цярпенні. Нам часта здаецца, што мора ўзбурана, хвалі чорныя, а човен стары і ў няўпэўненых руках.
Многія ў такіх абставінах думаюць, што Бог забыўся пра човен і мора. Іншым здаецца, што Езус заснуў. Калі толькі няшчасце пастукае ў дзверы і трэба піць салёную марскую ваду, то ахапляе іх паніка і маладушнасць.
Тады мы, забываючыся, што Бог кіруе морам і нашым чоўнам, кажам:«Настаўнік, няўжо Цябе не турбуе, што мы гінем?»
3. У марскіх хроніках можна знайсці вельмі многа прыгожых прыкладаў, як сябе весці падчас буры. Аднойчы падчас страшнай буры ў бязмежным акіяне апынуўся карабель. Усе былі вельмі змучаныя. Хвалі гулялі з жыццём маракоў. На караблі панавалі роспач і паніка. У той час, калі ўсе ўжо страцілі надзею, адзін хлопчык спакойна спаў. Маракі яго абудзілі і спыталі, як ён можа спакойна спаць падчас такой жудаснай буры? Хлопчык адказаў: чаго мне баяцца, калі мой тата з’яўляецца капітанам карабля! Гэта гісторыя нагадвае пра тое, што хлопчык меў бязмежны давер да свайго таты.
4. Караблём нашага жыцця кіруе сам Бог. Таму трэба памятаць, што менавіта Ён, а не хто іншы, кіруе караблём, кіруе морам, вятрамі і бурамі, кіруе ўсім светам. Чаму нам тады баяцца?
Аднак і мы часта заслугоўваем на папрок Пана: Чаму вы такія баязлівыя? Як жа вам не хапае веры! Кожны чалавек павінен прайсці праз буру свайго жыцця. Няма жыцця без цяжкасцяў, без спакусаў, без выклікаў, падобна як няма мора без хваляў.
Чалавек гэта адчуваў заўсёды і адчувае ў наш час. Адчувалі гэта нашы першыя бацькі Адам і Ева, якія не здолелі супрацьстаяць спакусе злога духа нават у раі. Тады яны парушылі Творцам устаноўлены парадак і схаваліся ад Бога, бо баяліся яго, баяліся сваёй духоўнай нагаты.
Наш постмадэрнісцкі свет, не прызнаючы абсалютнай праўды, дазваляе сабе ўсё. Ён з’едліва выказваецца пра Бога, пра яго запаведзі і маральныя нормы. Ён страціў пачуццё граху і сцёр розніцу паміж сумленнасцю i хлуснёй, паміж чысцінёй і духоўным брудам, вернасцю і зменай, праўдай і няпраўдай, справядлівасцю і несправядлівасцю і г.д.
Сучасны чалавек будуе свой дом і сваё шчасце без Бога і нават насуперак яму. Будуе паводле сваіх планаў, якія нязгодныя з Божымі. Будуе з грошай і цялесных задавальненняў, становячыся тым самым нявольнікам матэрыі і грэшных суцехаў. Такое будаўніцтва становіцца праблематычным, бо гэта не будаўніцтва на скале, на моцным падмурку, але на пяску.
Сведчаннем таму з’яўляецца эканамічны і фінансавы крызіз, які нечакана ахапіў увесь свет і з якога пакуль што ніхто яшчэ не можа знайсці выхаду. Пацвярджэннем таму з’яўляюцца новыя праблемы, якіх яшчэ зусім нядаўна не было, або яны не былі так моцна выражаны. Гэта найперш праблемы СНІДу і наркаманіі, самазабойства і тэрарызму, эканамічных злачынстваў і карупцыі. Праблемы, якія прымаюць вялізны размах, — разводы, дэградацыя інстытуту сям’і як Богам устаноўленага адзінага і неразрыўнага саюза мужчыны і жанчыны, аборты, эўтаназія. Праблемы, выкліканыя неэтычным выкарыстаннем дасягненняў навукі, асабліва ў галіне генетыкі. Праблемы амаральнасці ў сродках масавай камунікацыі, кіно, тэлебачанні, радыё, Інтэрнэце, якія ўсё больш і больш авалодваюць розумам і сэрцамі маладых людзей, выхоўваючы іх без сталых маральных прынцыпаў і таму не гатовых прыняць адказнасць за будучае. Усё больш частай праблемай з’яўляюцца так званыя аднарукія бандыты — ігравыя аўтаматы, новая залежнасць нашага часу, як быццам новы наркотык.
5. Гэтыя і іншыя праблемы сучаснага свету нагадваюць пра тое, што карабель сучаснага жыцця знаходзіцца на моцна бушуючым акіяне XXI ст. і здаецца, што ён гіне, што хвалі ўжо заліваюць яго. І напэўна, не адзн усклікае: Божа, дзе ж ты? Чаму не клапоцішся пра нас ? Ці табе абыякавы наш лёс?
На гэтыя і падобныя пытанні трэба адказаць адным сказам: а ты стараешся дапусціць Бога ў сваё сэрца, каб ён табе дапамог? Езус міласэрны ідзе да нас, благаслаўляе, заклікае да даверу Яму і ўдзелу ў сакрамэнтальным жыцці. А мы? Якімі мы з’яўляемся? Называем сябе хрысціянамі, але ці сапраўды ў паўсюдным жыцці імі з’яўляемся? Можа і ходзім у нядзелю на св. Імшу, але ці ў нашым паўсюдным жыцці прысутнічае Бог? Ці кожны дзень нашага жыцця мы прысвячаем Яму і жывём паводле ягоных запаведзяў? Можа мы нават не адрозніваемся ад няверуючых, хоць і называем сябе хрысціянамі?
Святы Міхал арханёл, калі падняўся на барацьбу са збунтаванымі анёламі, усклікнуў: Хто ж як Бог! З імем Бога ён іх перамог. І мы павінны робіць так жа, ставячы Бога на першае месца. Напэўна, усё гэта нялёгка. Аднак Езус патрабуе Евангельскага радыкалізму. Мы павінны быць або гарачымі, або халоднымі. Езус не прымае летніх. Наша гутарка павінна быць «так-так» або «не-не». Трэцяга нам не дадзена.
Гэта сапраўды нялёгка. Але трэба памятаць, што ў нашых змаганнях за маральны лад, за ўстаноўлены Богам парадак і гармонію мы не адны. Езус сказаў, што Ён з намі ва ўсе часы. І Ён нам дапамагае праз служэнне Касцёла, які ў сакрамэнце хросту нараджае нас да новага жыцця, узмацняе ў іншых.
Сёння многія з вас прымуць сакрамэнт канфірмацыі, як сакрамэнт хрысціянскай сталасці. Івянец сёння становіцца Пяцідзесятніцай нашага часу. Падобна таму, як Святы Дух змяніў апосталаў з баязлівых на мужных вызнаўцаў Хрыста, так сёння ён змяняе і нас. Трэба толькі дазволіць Яму дзейнічаць у нашых сэрцах, а Ён іх зменіць, каб праз нас змяніць духоўнае аблічча нашай зямлі, што і з’яўляецца ўмоваю будовы шчаслівага жыцця.
6. Шаноўная моладзь! Касцёл і ўсё грамадства сёння з надзеяй углядаецца ў вас. Вы марыце быць шчаслівымі. Ваш лёс у вашых руках. Узмоцненыя дарамі Духа Святога, вы павінны стаць евангельскай закваскай нашага грамадства, быць соллю зямлі і святлом свету, каб захаваць яго ад маральнага сапсавання, даць яму смак хрысціянства і асвяціць яго цемру. Таму не бойцеся кінуцца ў абдымкі бязмежнай Божай міласэрнасці як адзінай надзеі сучаснага свету. Бог не памёр, не захварэў, не пайшоў на адпачынак і не спіць. Ён заўсёды дзейнічае і імкнецца дапамагчы чалавеку. Ён здольны суцішыць грахоўную буру нашага часу. Таму з дзіцячай прастатой і са словамі: «Езу, давяраю Табе» ідзіце да Яго. Пастаўце Бога на першае месца ў вашым жыцці. Вы яго дзеці, а Ён —капітан карабля вашага жыцця. Не бойцеся, бо калі Бог з намі, то каго ж нам баяцца? Будзьце ўпэўнены, Ён бяспечна правядзе вас праз усе вашыя цяжкасці, каб у ім вы мелі сапраўднае жыццё і мелі яго ў дастатку, бо хто ж як Бог, які ёсць нашым капітан. А калі Ён з намі, то хто супраць нас? Амэн.
Асвея — парафія Св. Марыі Магдалены
Адрас: вул. Леніна, 2 в. Асвея Верхнядзвінскі р-н Віцебская вобл. Рэспубліка Беларусь 211450 фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
Св. Імша ў нядзелю і святы — 15.00
Адпусты: успамін св. Марыі Магдалены (пераносіцца на нядзелю) aЗ гісторыі парафіі
У Асвеі, за 50 км ад Росіцы, на 6000 жыхароў маецца 15 каталіцкіх сем’яў. Паселішча існуе з 1503 г. У 1765 г. ваявода мінскі Ян Гыльзен пабудаваў тут касцёл і запрасіў місіянераў, а пасля яго смерці ўдава выканала абяцанні мужа, зафундаваўшы кляштар сясцёр міласэрнасці. На той час у асвейскай парафіі налічвалася 3120 вернікаў.
Касцёл пад тытулам Найсвяцейшай Тройцы, пабудаваны ў 1782 г., быў мураваны, у раманскім стылі. Перад касцёлам стаяла сажнёвае ўкрыжаванне, насупраць амбоны – алтар з фігурай Пана Езуса. Касцёл цяпер не існуе, захаваліся толькі падмуркі, св. Імша адбываецца на прыватнай кватэры.
Св. Імша ў нядзелю — 09.30, 12.00 (св. Імша для дзяцей — акрамя летніх канікул), 19.00 (зімой — 18.45)
Св. Імша ў будні — 18.45 (панядзелак, серада, пятніца), 08.00 (аўторак, чацвер, субота)
св. Імша ва ўрачыстасці і святы — 08.00, 18.45
Адпусты: урачыстасць Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса фЗ гісторыі парафіі
Парафія Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса – першая рыма-каталіцкая супольнасць у маладым горадзе Наваполацку. Яна ўтварылася 29.06.1992 г., калі невялікая група католікаў на чале са сп. Пятром Квяцінскім звярнулася да мясцовых уладаў з просьбай аб рэгістрацыі парафіі. 6 гадоў парафія «вандравала» па розных месцах, пакуль 14 верасня 1998 г., у дзень, калі сюды прыбыла фігура Маці Божай Фацімскай, была асвечана капліца. 20 верасня 1999 г. былі закладзеныя падмуркі пад новы касцёл. Вялікія змены адбыліся ў парафіі пасля прыезду ў Наваполацк сясцёр з супольнасці сясцёр змёртвыхпаўстанак. На цяперашні час існуе катэхеза для дзяцей, моладзі, дарослых. Новая святыня кансэкравана 11 снежня 2004 г. кс. біскупам Уладзіславам Блінам, ардынарыем Віцебскай дыяцэзіі.
Фарынава — парафія Святога Духа
Адрас: Фарынава, д. 14б Полацкі р-н Віцебская вобл. Рэспубліка Беларусь 211654
Адпусты: урачыстасць Спаслання Святога Духа фЗ гісторыі парафіі
У паселішчы Фарынава існуе парафія пад тытулам Святога Духа, вернікі сустракаюцца ў капліцы. Распачалося будаўніцтва новага касцёла, але пакуль што будаўніцтва спынена.
Боркавічы — парафія Святой Тройцы
Адрас: вул. Базарная, 3 в. Боркавічы Верхнядзвінскі р-н Віцебская вобл. Рэспубліка Беларусь 211600 фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
Св. Імша ў нядзелю — 12.00; зімой — 13.00
Адпусты: урачыстасць святога Антонія – 13 чэрвеня (пераносіцца на нядзелю) zЗ гісторыі парафіі
Парафіяльная капліца была перабудавана з кніжнай крамы ў 2000 г.
Бігосава — парафія Святой Тройцы
Фота radzima.org
Адрас: Клубны Пасёлак, 25 в. Бігосава Верхнядзвінскі р-н Віцебская вобл. Рэспубліка Беларусь 211640 ыРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
Св. Імша ў нядзелю і святы — 09.00
Адпусты: урачыстасць Найсвяцейшай Тройцы яЗ гісторыі парафіі
Капліца ў Бігосаве знаходзіцца за 12 км ад Росіцы. У ХІХ ст. тут была філіяльная капліца росіцкай парафіі.
У 1992 г. зарэгістравана парафіяльная супольнасць, вернікі збіраліся спачатку на кватэры, потым – у арандаваным і пасля выкупленым парафіяй будынку сяльпо насупраць чыгуначнага вакзала.
Баліны — парафія Святой Тройцы
Фота А. Дыбоўскага
Адрас: вул. Цэнтральная, 23 в. Баліны Верхнядзвінскі р-н Віцебская вобл. Рэспубліка Беларусь 211640 фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)
Св. Імша ў пятніцу — 16.00
Адпусты: урачыстасць Найсвяцейшай Тройцы фЗ гісторыі парафіі
Капліца ў Балінах – былым маёнтку Беніслаўскіх, пасля Жыберскага-Плятэра – знаходзіцца за 17 км. ад Росіцы. Пабудавана яна мясцовай шляхтай. Калісьці капліца з’яўлялася філіялам росіцкай парафіі, але пазней перастала існаваць.
Адрас:
Адрас:
Адрас:
Адрас:
Адрас:
