Фота А. Дыбоўскага

• Св. Імша ў нядзелю — 10.30
• Св. Імша ў будні: аўторак, чацвер, субота – 09.00; панядзелак, серада, пятніца – 18.00

Адрас:
вул. Чырвонага Кастрычніка, 1а
г. Сянно

Сененскі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211118

Тэл.: (8–02135) 21830
фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)  

• Св. Імша ў нядзелю — 18.00

• Св. Імша ў нядзелю — 10.00
• Св. Імша ў будні: пн, аўт, чц, сб — 09.00; ср, пт — 18.00 (зімой — 17.00)

Фота А. Дыбоўскага

Адрас:
вул. Савецкая, 6
г. Орша

Аршанскі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211391

Тэл.: (8–0216) 518435z

Расклад набажэнстваў (магчымы змены)  

• Св. Імша ў нядзелю і святы — 09.00, 11.00, 18.00
• Св. Імша ў будні: пн, ср, сб — 08.00; аўт, чц, пт — 18.00
  

Адпусты: урачыстасць св. Юзафа – 19 сакавіка
aЗ гісторыі парафіі

Орша была калісьці авангардам каталіцызму, асяродкам яго жыцця на Белай Русі. Шматлікія законнікі адтуль праводзілі душпастырскую працу, адтуль пашыралі каталіцкую веру. Калісьці тут былі кляштары езуітаў, базыльянаў, францішканцаў, бэрнардынцаў, трынітарыяў; жаночыя – базыльянак і марыявітак.

Гісторыя цяперашняй парафіі св. Юзафа ў Оршы налічвае больш за 350 гадоў. У 1649 г. на гэтым месцы быў пабудаваны першы драўляны касцёл пад тытулам Анёлаў (апекуноў літоўскай правінцыі) і кляштар дамініканцаў, фундаваны князем Геранімам Альбрэхтам Друцкім-Сакальніцкім, старостам лучанскім, паводле прывілею караля Уладзіслава IV.

Раней у Оршы было 5 мураваных касцёлаў і два драўляныя. Новы мураваны касцёл пад тытулам св. Юзафа Абручніка, у стылі позняга барока, дамінуючага на Беларусі з XVII ст., пабудаваны намаганнямі прыёра Лявона Пузыны ў 1819 г. З 1832 г. з’яўляецца парафіяльным. У 1845–1847 гг., пасля касацыі ордэна дамініканцаў, касцёл з’яўляецца адзінай каталіцкай святыняй у Оршы. Кляштары езуітаў, бэрнардынцаў, трынітарыяў і базыльянаў былі зачынены ў 1832 г. Па-езуіцкі касцёл прадалі габрэям, святыню бэрнардынцаў перарабілі пад вайсковы шпіталь, трынітарскую – у праваслаўны сабор, базыльянскі касцёл – пад царкву і кляштар. Орша была месцам працяглых крывавых бітваў і часта пераходзіла з рук у рукі. У 1863 г. скасавалі і францішканскі касцёл, яго перарабілі пад вязніцу. Пасля 1863 г. былі разбураныя вежы парафіяльнага касцёла – як пакаранне ўладаў за актыўны ўдзел католікаў у паўстанні пад кіраўніцтвам Кастуся Каліноўскага.

У 1937 г. касцёл быў зачынены камуністычнымі ўладамі. Пасля вайны, у 60-я – 70-я гады, яго прызначылі пад кінатэатр, пасля – пад клуб. У 80-я гг. будынак касцёла стаяў пусты і мясцовыя ўлады вырашылі разабраць яго. Святыню вярнулі вернікам у 1989 г.

Парафія і касцёльны камітэт было зарэгістраваны 18.02.1990 г. Першым пробашчам касцёла стаў кс. Ян Вайткевіч – марыянін з Польшчы. Пасля – у 1992–1994 гг. – пробашчам быў кс. Войцех Сакалоўскі, таксама марыянін з Польшчы. Пасля яго ад’езду ў Казахстан у верасні 1994 г. пробашчам стаў кс. Яраслаў Гыбза, марыянін, а з 2002 г. – кс. Чэслаў Курэчка. У парафіі працуюць сёстры пасіяністкі, першыя з якіх прыехалі ў Оршу ў 1993 г.

Парафія змянілася, ад 20 асобаў старэйшага ўзросту ў 1990 г. да цяперашніх 300 чалавек, сярод якіх шмат дзяцей, моладзі і інтэлігенцыі. У касцёле арганізуюцца канцэрты класічнай і рэлігійнай музыкі, тэатральныя імпрэзы, праходзяць евангелізацыйныя рэкалекцыі. Дзейнічае кола Жывога Ружанца, малітоўная харызматычная група, супольнасць міністрантаў, парафіяльны хор, гурт спевакоў, тэатральная група. Праводзіцца харытатыўная праца па дапамозе бедным і шматдзетным сем’ям (усяго каля 150 асобаў, якія пражываюць на тэрыторыі парафіі). Праходзяць экуменічныя сустрэчы з удзелам праваслаўных і пратэстантаў, арганізуюцца апостальскія акцыі ў мясцовых дамах культуры, дамах састарэлых і ў месцах зняволення.

Адрас:
вул. Горацкая
г. Дуброўна
Дубровенскі р–н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211587

Вэб-сайт: www.fatima.catholic.by

Тел.: (8–02137) 42299
xРасклад набажэнстваў (магчымы змены)   

• Св. Імша ў нядзелю — 09.00, 17.00, летам — 09.00, 18.00
  
• Св. Імша ў будні — 17.00, летам —18.00.

ыЗ гісторыі парафіі

Гістарычная даведка

Першы кляштар бернардынцаў у Дуброўне быў заснаваны ў 1641 г. (па іншых звестках у 1630 г.) з фундацыі ўладальніка Дуброўна Мікалая Глябовіча.

Першапачаткова касцёл і кляштар былі драўлянымі. Верагодна, яны згарэлі падчас вайны ў 1654 г. і былі адноўлены зноў з дрэва. Варта адзначыць, што Дуброўна было спалена і падчас Паўночнай вайны. Такім чынам, пасля гэтай вайны касцёл і кляштар былі зноў адбудаваныя, але ужо з каменю.  

Пасля першага падзелу Рэчы Паспалітай у 1772 г. Дуброўна, якой у той час валодаў сын Казіміра Леона Аляксандр Сапега, апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Аршанскай правінцыі.

У 1744 г. канцлер ВКЛ А. Сапега за 5,8 млн. злотых прадаў свае правы на Дуброўну фаварыту Кацярыны II князю Р.А. Пацёмкіну. З 1777 г. Дуброўна знаходзілася у Аршанскім павеце Магілёўскага намесніцтва. У 1780 г. бернардынскі кляштар быў зачынены і бернардзінцы пакінулі Дуброўну, бо князь Пацёмкін, незадаволены гэтымі манахамі, выкарыстаў увесь свой уплыў, каб пазбавіцца ад іх. На іх месца ў 1785 г. Пацёмкін запрасіў айцоў піяраў з Віцебска, якім былі перададзены касцёл і кляштар. Кляштар піяраў існаваў з 1785 па 1797 гг.

У 1783 г. князь Пацёмкін аддаў Дуброўну князю Францішку Ксаверыю Любамірскаму за маёнтак Смела ў Кіеўскім ваяводстве, і да 1917 г. Дуброўна была ўласнасцю Любамірскіх. У 1797 г. Любамірскі дамогся закрыцця кляштара піяраў. Паводле некаторых звестак замест піяраў у Дуброўна былі запрошаны манахі трапісты.

У 1801 г. касцёл і кляштар згарэлі, аднак неўзабаве былі адбудаваныя — касцёл асвяціў кс. Ізідор Блажаловіч, які на той час з’яўляўся адміністратар парафіі. На той час касцёл насіў тытул святога Юрыя.

Пазней Ф. К. Любамірскі наноў запрасіў бернардынаў, якія былі выгнаны з Дуброўна пасля паўстання 1830 - 1831 гг. Кляштар быў зачынены, касцёл стаў парафіяльным.

У 1860 г. парафія ў Дуброўна налічвала 819 вернікаў. 

На пачатку XX стагоддзя тут служылі:

• у 1905 - 1907 гг.  ксёндз Пётр Януковіч (18.10.1863 - 1891 – 27.08.1937),
• у 1908 г. ксёндз Пётр Бітны-Шляхта (1874 – 1897 - ?).
• З 1909 і па 1924 гг. душпастырскае служэнне ў парафіі нёс ксёндз Ян Кудзерка (1854 -1880 - ?).

На 1912 г. Дуброўна — гэта адна з найменшых парафій у Магілёўскай архідыяцэзіі, што налічвала 560 вернікаў, рассеяных па засценках і толькі ў дзвюх вёсках, якія засталіся каталіцкімі. У парафіі існавала таксама капліца на могілках. У самой 20-тысячнай Дуброўне, паводле звестак ксяндза Жыскара, было прыкладна тры каталіцкія сям’і. У парафіі мелася капліца ў Быхаве на могілках, пабудаваная князем Любамірскім у 1829 г.

Апошні святар у Дуброўне ксёндз Казімір Сівіцкі (29.01.1984 – 1912 – 26.10.1939, Сяміпалацінск, Казахстан) пачаў працаваць тут у 1925 г., аднак быў арыштаваны 28 мая 1927 г. і 2 ліпеня таго ж года асуджаны асобай нарадай пры АДПУ за «контррэвалюцыйную дзейнасць» на пяць гадоў пазбаўлення волі.

Пакаранне святар адбываў на Салаўках. У ліпені 1930 г. быў пераведзены на востраў Анзер. У 1932 г. быў  узяты ў лагеры пад варту і абвінавачваўся па групавой справе каталіцкага духавенства. Другі раз святар быў арыштаваны 11 чэрвеня 1937 г. Ён быў асуджаны 26 кастрычніка 1938 г. тройкай НКУС Усходне-Казахскай вобласці за «шпіянаж» да вышэйшай меры пакарання і расстраляны.

13 студзеня 1930 г. парафіяльны касцёл быў зачынены і аддадзены пад Дом культуры. Будынак кляштара займалі адміністрацыйна-грамадскія ўстановы. Касцёл быў перабудаваны пад кінатэар, потым знішчаны.  На сёння застаўся толькі будынак кляштара, які зараз не выкарыстоўваецца.

1 красавіка 2001 г. падчас візітацыі аршанскай парафіі Св. Юзафа біскуп Уладзіслаў Блін  прапанаваў айцу Яраславу Гыбзу МІС арганізаваць парафію ў Дуброўне, што і адбылося 1 ліпеня 2001 г.

10 жніўня 2001 г. парафія была зарэгістравана дзяржаўнымі ўладамі, а ў Дуброўну праз шмат гадоў зноў вярнуліся браты бернардыны — айцец Сабін Яцэк Тлок OFM і Адам Наталіс Фалькус OFM.

Аднак гарадскія ўлады адмовіліся аддаць католікам спрадвеку належны ім бернардынскі кляштар, занядбаны за савецкімі часамі. Пад капліцу была набыта звычайная жылая хата. 22 студзеня 2004 г. адбылася перарэгістрацыя парафіі, у гэтым жа годзе бернардыны выехалі з Дуброўны. Кароткі час парафіяй апекаваўся айцец Чэслаў Курэчка МІС, затым дыяцэзіяльныя святары – у 2004 - 2006 гг. ксёндз Міхаіл Татарэнка, у 2006 - 2007 гг. ксёндз Андрэй Таўрук, у 2007 - 2010 гг. ксёндз Андрэй Драгун. З  2010 г. тут служыць ксёндз Уладзімір Шымковіч.

24 верасня 2006 г. біскуп Уладзіслаў Блін асвяціў пляц пад будову касцёла. У 2007 г. быў закладзны фундамент і распачалася будова касцёла.

26 красавіка 2016 г. біскуп Віцебскі Алег Буткевіч здзейсніў асвячэнне муроў касцёла.

Падрыхтавала Кацярына Лаўрыненка

Фота А. Дыбоўскага

• Св. Імша ў нядзелю — 10.00, 12.00, 17.00
• Св. Імша ў будні — 09.30, 18.00

Фота Дз. Салаша

Адрас:
вул. Маладзёжная
а.г. Павяцце
Мёрскі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211939

тэл.: +375(2152)32301

фРасклад набажэнстваў (магчымы змены)  

• Св. Імша ў нядзелю — 11.00;
• Св. Імша ў будні — 18.00, у суботу — 10.00

Фота А. Дыбоўскага

Адрас:
вул. Дзяржынскага, 23а (касцёл)
вул. Дзяржынскага, 27а (плябанія)
в. Новы Пагост
Мёрскі р-н
Віцебская вобл.
Рэспубліка Беларусь
211936

Тэл.: (8–02152) 54 6 13
ф

Расклад набажэнстваў (магчымы змены)  

• Св. Імша ў нядзелю — 10.00
• Св. Імша ў будні — 18.00, зімой — у 17.00
  

Адпусты: урачыстасць Найсвяцейшай Тройцы; успамін св. Францішка – 17 верасня; Маці Божай Шкаплернай – 16 ліпеняфЗ гісторыі парафіі

Першы касцёл у Новым Пагосце быў фундаваны Львом Сапегам, канцлерам Вялікага Княства Літоўскага. У 2003 г. мінула 410 гадоў з таго часу. Гэта драўляная святыня пад тытулам Найсвяцейшай Тройцы знаходзілася ў мястэчку Пагост. Касцёл спалілі маскоўскія войскі падчас войнаў пры каралі Яну Казіміру, аднак ён быў хутка адбудаваны, у 1656 г. быў ужо новы, але таксама драўляны. Прастаяў каля 100 гадоў. На плябанію ў Пагосце Сапега аддаў свой двор з усімі пабудовамі. Для касцёлаў у Іказні і Пагосце прызначаўся адзін пробашч – іказненскі плябан, а касцёл у Пагосце быў філіяльным ад іказненскага да 1766 г.

У 1766 г. пабудавалі новы драўляны касцёл. Ён быў невялікі, на мураваным падмурку, атрымаў тытул Найсвяцейшай Тройцы. У галоўным алтары знаходзіліся тры срэбраныя кароны. У адным з бакавых алтароў размяшчаны абраз Маці Божай Балеснай, а ў другім — св. Антонія. Навокал касцёла былі могілкі. Будаўнік гэтай святыні кс. Пясляк дабіўся ад тагачаснага віленскага біскупа адасаблення Пагосту ад Іказні і стаў першым пробашчам у Пагосце. Віленскі біскуп Ігнацы Якуб Масальскі дэкрэтам ад 14.07.1766 г. устанавіў самастойную парафію Пагост.

Аднак ужо да 1845 г. касцёл пачаў ператварацца ў руіны і патрабаваў значнага рамонту. У 1859 г. яго адрэстаўраваў і павялічыў пробашч кс. Ян Шырын. Гэтая святыня захавалася да нашых дзён. Пасля арышту савецкімі ўладамі кс. пробашча Юзафа Інгелевіча ў 1949 г. касцёл зачынілі. Спачатку ў ім быў склад збожжа, пасля – спартыўная зала. І толькі ў 1990 г. святыню аддалі вернікам. 15 мая 1990 г. біскуп Эдвард Кісель з Беластока, нараджэнец мясцовай парафіі, у прысутнасці кс. біскупа Тадэвуша Кандрусевіча, Адміністратара Касцёла на Беларусі, і біскупа Эдварда Азароўскага з Беластока ўрачыста асвяціў касцёл.

На тэрыторыі парафіі таксама знаходзяцца капліца пад тытулам Беззаганнага Зачацця НПМ у Більдзюгах, у в. Валкаўшчына, найстарэйшая — пабудавана ў 1750 г. — драўляная капліца пад тытулам св. Міхала ў маёнтку Стэфанова (пазней належала да Шауманаў).

Фота А. Дыбоўскага

Расклад набажэнстваў (магчымы змены)  

• Св. Імша ў нядзелю — 08.00, 10.00, 12.00, 18.00
• Св. Імша ў будні — 08.00, 19.00 (з кастрычніка па май – 18.00)

Адпусты: урачыстасць Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі – 15 жніўня; урачыстасць св. Язафата Кунцэвіча, біскупа і мучаніка – 12 лістапада
ыЗ гісторыі парафіі

Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі і св. Язафата Кунцэвіча, біскупа і мучаніка, у Мёрах мае касцёл, пабудаваны ў 1907 г. кс. Юзафам Бародзічам на месцы старой драўлянай капліцы. Вельмі прыгожы касцёл пад тытулам Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі стаіць на беразе возера ў паўднёвай частцы горада. Ён мае памеры 35,5х21 м. З’яўляецца помнікам архітэктуры. Па некаторых дадзеных, тут быў касцёл яшчэ ў XVI ст. З тэстамэнту Наталлі Мёрскай вядома, што праваслаўная царква ў Мёрах была першай святыняй, якая ў 1641 г. атрымала багаты фундуш ад тагачаснага ўладальніка мясцовасці браслаўскага суддзі Себасцьяна Святаполк-Мірскага. Праз тры гады суддзя заснаваў пры царкве праваслаўны манастыр, але ў 1690 г. сын Себасцьяна Міхал адабраў яго у праваслаўных і перадаў уніятам базыльянам. Гэта стала прычынай дыпламатычнага ўмяшальніцтва цара Пятра Вялікага, які дабіваўся ад караля Аўгуста Моцнага вяртання аб’екта папярэднім уладальнікам, але безвынікова. У 1728 г. царкву замянілі на каталіцкі касцёл, а кляштар прынялі канонікі рэгулярныя. Кляштар быў скасаваны царскімі ўладамі ў 1832 г. Пасля студзеньскага паўстання сам віленскі губернатар Мураўёў загадаў адабраць у католікаў і касцёл. На шчасце,  губернатара перавялі на іншую пасаду і рыма-каталіцкая святыня ў Мёрах засталася, а ў 1907 г. яе замяніла новая, мураваная, якая існуе і дагэтуль.

Мёрскі касцёл – гэта вельмі прыгожая трохнавая неагатычная пабудова з чырвонай цэглы, з пяцігранным прэзбітэрыем і адной закрыстыяй. Дамінантай гмаху касцёла з’яўляюцца дзве высокія вежы, накрытыя спічастымі дахамі. Сцены ўзмоцнены масіўнымі ступеньчатымі контрфорсамію. Фасады аздобленыя парталам, разеткай і вузкімі стральчатымі нішамі. У бочныя сцены святыні звонку ўмураваны надмагільныя дошкі князёў Святаполк-Мірскіх, уладальнікаў маёнтка Каменпаль, які знаходзіўся непадалёк. Касцёл быў асвечаны ў тым жа годзе, што і пабудаваны кс. Юзафам Бародзічам.

Пасля ІІ Сусветнай вайны, у 1951 г., святыню прыстасавалі пад склад збожжа, але аддалі вернікам ужо ў 1956 г., калі ў парафію прыбыў кс. Ян Грабоўскі, які ва Урачыстасць Звеставання Пана (25 сакавіка 1957 г.) нанава асвяціў мёрскі касцёл.

У святыні маюцца рэліквіі многіх святых, у тым ліку, св. Казіміра, св. Валянціна, св. Тэрэзы, св. Лаўрэнція, св. Крыштафа, св. Яна Боско, св. Андрэя Баболі і інш. Ёсць прыгожыя абразы: Маці Божай Ружанцовай, Юзафа з Дзіцяткам (пач. ХІХ ст.), Маці Божай Чанстахоўскай (1878 г.), Укрыжавання (ХІХ ст.). Каля касцёла знаходзіцца помнік ненароджанаму дзіцяці.

На тэрыторыі мёрскай парафіі знаходзяцца наступныя філіяльныя пункты:

• у Вяце – невялікі драўляны касцёл пад тытулам св. Яна Хрысціцеля, пабудаваны ў 1934 г. (па некаторых звестках, у 1937 г.) (патрабуе рамонту; св. Імша ў ім адбываецца 3 разы на год);
• капліца на новых парафіяльных могілках у Мёрах
• у Прыброддзі – новы (пабудаваны ў 1933 г., адноўлены ў апошнія гады) філіяльны касцёл пад тытулам Найсвяцейшага Сэрца Пана Езуса – з 21.07.2003 г.

Фота radzima.org

• Св. Імша ў нядзелю — 13.00
• Св. Імша ў будні — 17.00