З IV ст. Марыя Магдалена атаясамліваецца з Марыяй з Бэтаніі. Святы Марк у Евангеллі гаворыць, што Марыя Магдалена паходзіла з мястэчка Магдалы, размешчанага на беразе Генісарэцкага возера. Яна была аздароўлена Езусам ад апантанасці (гл. Мк 16, 9) і стала Яго спадарожніцай. Усе чатыры евангелісты сведчаць пра тое, што яна прысутнічала пры смерці Хрыста і падчас Яго пахавання.

Са словаў святога Яна евангеліста мы ведаем, што нядзельнай раніцай яна накіравалася да магілы, якую знайшла пустою, а каля яе сустрэла ўваскрослага Збаўцу, стаўшы першым сведкам змёртвыхпаўстання. Хрыстус паслаў яе да апосталаў абвясціць ім гэтую радасную навіну. Пра яе далейшае жыццё захаваліся толькі легенды. Паводле некаторых з іх, Марыя Магдалена разам са сваёй сястрою Мартай і братам Лазарам прыплыла на караблі на поўдзень Францыі, дзе абвяшчала Евангелле і жыла ў пакаянні.

Невядома, што меў на ўвазе св. Лука, пішучы аб Марыі Магдалене, што Езус выгнаў з яе сем злых духаў. Святы Грыгорый І Вялікі атаясамліваў Марыю Магдалену з грэшніцай, аб якой піша Евангелле ў іншым месцы (пар. Лк 7, 36–50), а таксама з Марыяй, сястрой Лазара, аб якой піша св. Ян і якая падобна грэшніцы ў Евангеллі паводле Лукі абмыла ногі Езуса духмянымі алеямі (пар. Ян 11, 2). Сучасныя біблеісты, ідучы за першапачатковай традыцыяй і за ўсходнімі Айцамі Касцёла, лічаць, што імя Марыя мелі тры розныя жанчыны. Да сённяшняга дня ў літургічных тэкстах і ў іканаграфіі Марыю Магдалену прынята прадстаўляць у ролі грэшніцы з Евангелля паводле Лукі, якая мые ногі Хрысту. Найноўшая рэформа літургічнага календара выразна адрознівае Марыю Магдалену ад Марыі, сястры Лазара, устанаўліваючы для іх ушанавання розныя дні. Марыя Магдалена часта атаясамлівалася таксама з Марыяй з Егіпта, распусніцай (V ст.), якая пасля навяртання жыла як пустэльніца над Ярданам.

Культ св. Марыі Магдалены існуе ў Касцёле як на Захадзе, так і на Усходзе. З імем святой звязаны санктуарыі, да якіх на працягу стагоддзяў накіроўваліся шматлікія пілігрымы. У Эфесе існуе яе магіла і базыліка над ёю. Калі горадам завалодалі туркі, рэліквіі былі перанесены ў Канстанцінопаль, дзе валадарыў імператар Леў Філосаф (886–912). Калі Канстанцінопалем завалодалі крыжакі, рэліквіі перанеслі ў Францыю, дзе яны знаходзяцца і сёння. У Францыі таксама ёсць санктуарый св. Марыі Магдалены.

Святая лічыцца апякункай жанчын, жаночых манаскіх супольнасцяў, дзяцей, якія маюць цяжкасці з рухальным апаратам, цырульнікаў, вязняў, студэнтаў, садоўнікаў. Яе заступніцтва просяць ад болю вачэй і ў час спакусаў.

Марыя Магдалена атаясамліваецца ў іканаграфіі і з іншымі Марыямі. Часта яна прадстаўлена ў доўгім адзенні з накрытай галавой, у багатым усходнім адзенні або як пакутніца, твар якой закрываюць доўгія валасы. У мастацтве барока яе выяўлялі без адзення або паўапранутай. Атрыбуты св. Марыі Магдалены — музычныя інструменты, крыж, кніга як знак яе місійнай дзейнасці, пасудзіна з алеем, кадзіла, пальмовая галіна, чэрап, валасяніца, люстэрка.