Іерархі адказалі на пытанні ўдзельнікаў Дзён моладзі Гродзенскай дыяцэзіі |
Беларусь - Гродзенская дыяцэзія |
17.05.2014 21:11 |
17 мая ў межах ХХІ Дзён моладзі Гродзенскай дыяцэзіі падчас прэзентацыі груп, якая мела месца ў праграме, маладыя людзі атрымалі магчымасць задаць пытанні іерархам. На пытанні адказвалі Апостальскі Нунцый у Беларусі арцыбіскуп Клаўдыё Гуджэроцці і дапаможны біскуп дыяцэзіі Юзаф Станеўскі. Прэзентацыя груп заключалася ў прадстаўленні моладдзю сваіх парафіяльных супольнасцяў. Прэзентацыя была творчай: некаторыя распавялі пра свае супольнасці ў песнях, некаторыя – праз танец. Увазе прысутных былі прапанаваны і сцэнкі. У прыватнасці, гаспадары сустрэчы – моладзь гродзенскай парафіі Божай Міласэрнасці – у сваёй сцэнцы імкнуліся данесці думку, што Бог любіць людзей такімі, якія яны ёсць, нават непрыгожымі, няўдачнымі, неразумнымі, заўсёды працягвае ім руку дапамогі і дае шанс выправіцца, каб людзі маглі быць бліжэй да Яго. Што значыць “шчаслівыя ўбогія духам”?Падчас размовы моладзі з іерархамі адно з пытанняў датычыла таго, як быць духоўна ўбогім, што значыць “благаслаўлёныя ўбогія духам”. Па словах Апостальскага Нунцыя, у гісторыі Касцёла было два разуменні: першае - благаслаўлёны той, хто бедны матэрыяльна, другое - благаслаўлёны той, хто ўбогі духам; гэтае другое разуменне азначае, што чалавек можа мець матэрыяльныя рэчы, але ён бедны, калі яго сэрца да іх не прывязана. Варта, як адзначыў арцыбіскуп, спалучыць і першае, і другое разуменне. Па словах іерарха, багатым вельмі цяжка адвязваць сваё сэрца, вызваляць яго ад багаццяў, якія яны маюць. Апостальскі Нунцый узгадаў словы Хрыста ў Евангеллі, што багатаму складана трапіць у неба, і прасцей вярблюду прайсці праз вугольнае вушка. “Было б вельмі сумна, калі б Еўропа падзялілася на дзве паловы: на частку, якая знаходзіцца на Захадзе, жыве для таго, каб толькі спажываць, і на ўсходнюю, якая марыць паехаць на гэты Захад і таксама спажываць. Тыя, хто на Захадзе, сапраўды сябе нібы высушваюць знутры, спусташаюць з-за празмернага багацця. Вы – не такія. Гляньце, колькі вас сёння: гэта значыць, што вы маеце ў сэрцах пытанні, што вы шукаеце Пана”, - гэтыя словы скіраваў іерарх да прысутнай моладзі. Арцыбіскуп падкрэсліў, што сённяшняя праблема – уяўныя “сябры” людзей, грошы, якіх “сапраўды трэба баяцца”. “Чалавек, які поўны грошай, матэрыяльных рэчаў, бачыць перад сабой толькі зямлю. Хто бедны сэрцам – сапраўды мае адвагу і магчымасць глядзець у неба. Калі вам скажуць: абірай грошы і будзеш сапраўды багатым, скажыце: не, дзякуй, у мяне ёсць лепшы выбар – я хачу мець сэрца чыстым і свабодным, - параіў моладзі іерарх. - І ў свабодным сэрцы вы сапраўды знойдзеце твар Хрыста, які ўсміхаецца”.
Было ўзнята і пытанне, што значыць для святароў працаваць з моладдзю як будучыняй Касцёла. Па словах біскупа Юзафа Станеўскага, моладзь называлі будучыняй Касцёла заўсёды, а асабліва гэта падкрэсліваў святы Ян Павел ІІ. “Маладосць – гэта час, калі вы задаеце сабе пытанні, калі чалавек распазнае, што асабліва важнае ў жыцці”, - адзначыў іерарх. Маладосць – гэта, як дадаў біскуп, час умацавання веры, гатоўнасці спаўняць яе патрабаванні ў сваім жыцці. Часта, па словах іерарха, гэтая гатоўнасць у маладых вернікаў існуе, але разам з ёю існуе і боязь: “Што скажа свет, што скажуць іншыя?” “З вамі, моладдзю, трэба прабываць, з вамі трэба быць, бо вы заўсёды можаце знайсці пытанне. Таму важна, каб у кожным месцы быў чалавек, які вам адкажа”, - падкрэсліў біскуп. Іерарх дадаў, што не цурацца сваёй веры маладым людзям трэба і тады, калі яны будуць засноўваць сем’і, бо “часам мы ў адзін момант адмаўляемся ад веры, хоць раней практыкавалі”. “Вельмі важна, каб мы паехалі з гэтых дзён моладзі не толькі ў радасці, але ўмацаваныя сэрцам”, - падвёў выснову біскуп.
Увечары моладзь удзельнічала ў эўхарыстычнай адарацыі і мела магчымасць прыступіць да сакрамэнту пакаяння. На заканчэнне дня адбыўся абрад благаслаўлення „сейбітаў Божага Валадарства”, падчас якога маладых вернікаў заахвоцілі да таго, каб, вярнуўшыся дадому, да штодзённых справаў, яны “сеялі Божае слова”, абвяшчалі сваім жыццём Евангелле, былі евангелізатарамі ў сучасным свеце – а гэта значыць былі людзьмі глыбока веруючымі, тымі, якія “сеюць зерне”, якое, упаўшы ў глебу чалавечых сэрцаў, прынясе плён. Анастасія Грышан, кс. Юрый Марціновіч |