Па традыцыі ў пятніцу перад Пальмовай нядзеляй — у гэтым годзе 18 сакавіка — вернікі парафіі Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі i св. Язафата Кунцэвіча разам са сваім пробашчам кс. Антоніем Абухоўскім, несучы на плячах крыж, прайшлі вуліцамі Сапоцкіна, разважаючы над мукай і смерцю Езуса Хрыста.

Такі Крыжовы шлях ужо стаў традыцыяй у сапоцкінскай парафіі і збірае шмат удзельнікаў, якія хочуць разам з Езусам перажываць Яго апошнія хвіліны зямнога жыцця. Таксама гэта своеасаблівая маніфестацыя веры і сведчанне для іншых, што сёння варта ісці за Хрыстом, бо толькі Ён надае сэнс чалавечаму жыццю і толькі разам з Ім можна быць шчаслівым.

Моладзь парафіі, якая падрыхтавала разважанні, а таксама выступіла ў якасці акцёраў, увасобіўшы біблійныя постаці, з вялікім стараннем імкнулася паказаць, што выпала Хрысту падчас Крыжовага шляху. Праз набажэнства гучала думка, што Бог з крыжам на плячах, які падае, які падымаецца пасля кожнага падзення, Бог, які дазволіў сябе агаліць і ў канцы падысці да крыжа, — гэта Любоў, якая ніколі не памірае.

Удзельнікам набажэнства было прапанавана яшчэ раз паразважаць аб лёсе Езуса, які ёсць Любоў, на Крыжовым шляху. Гэтыя разважанні дапамагалі вернікам задумацца над сваім жыццём і ўсвядоміць праўду, што толькі любоў надае сэнс штодзённасці.

Да ўдзельнікаў даносілася думка, што нашы штодзённыя змаганні, радасці і смутак, паражэнні і перамогі толькі тады прывядуць нас да неба, калі будуць вынікаць з любові, а Бог, які ёсць Любоў, годны таго, каб любіць Яго больш за ўсё, а ў Ім — кожнага чалавека.

Халаднаватае надвор’е не перашкодзіла атмасферы малітвы і засяроджання, а тэматычна падабраныя спевы спрыялі рэфлексіі і прыманню пастановаў. Любоў да смерці не памірае, каб нашы сэрцы заўсёды былі прасякнуты сапраўднай Любоўю, — такім было пасланне гэтага набажэнства.

Кс. Юрый Марціновіч