Ці знаёмыя вам пустыя згрызоты? Я нават не маю на ўвазе «сама прыдумала – сама пакрыўдзілася», але тыя надакучлівыя перажыванні «хто што падумаў, як паглядзеў ды што сказаў». Сапраўды, ахвотных выказацца на тэму свайго бліжняга (у вочы ці за спіной) заўсёды хапае. Калі гавораць нешта не вельмі прыемнае, хочацца неяк абараніцца, апраўдацца. Часцей, праўда, атрымліваецца прамаўчаць ці пакрыўдзіць чалавека ўзаемным «кампліментам», а потым доўга яшчэ сам-насам фармуляваць у галаве разумныя адказы ды вострыя слоўцы.