У Вялікую пятніцу, 25 сакавіка, літургія Мукі Пана адбылася ў катэдральным касцёле Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі ў Пінску. Вялікая пятніца — адзіны дзень у годзе, калі не цэлебруецца Эўхарыстыя, а здзяйсняецца літургія Мукі Пана.

Цэнтральнай часткай гэтай літургіі з’яўляецца адарацыя святога Крыжа, на якім здзейснілася збаўленне свету. На пачатку літургіі святары кладуцца перад алтаром тварам уніз, а вернікі моляцца на каленях. Падчас літургіі гучыць чытанне Мукі Пана і адбываецца адкрыццё крыжа, які быў на працягу Вялікага посту закрыты заслонай. Вернікі ўшаноўваюць крыж, падыходзячы да яго.

Літургію Мукі Пана ўзначаліў біскуп Пінскі Антоні Дзям’янка, у ёй прынялі ўдзел вернікі горада.

У гаміліі пінскі ардынарый падкрэсліў, што «крыж для веруючых людзей — сімвал Любові». «Якой жа вялікай павінна была быць моц укрыжаванай Любові, каб цалкам перамяніць сэнс крыжа! Да Хрыста гэта была прылада пакарання і смерці. Ад моманту смерці Хрыста крыж стаў знакам жыцця і Адкуплення. І хаця крыж выражае сабою боль і пакуты, яны, аднак, напаўняюцца сэнсам», — патлумачыў біскуп.

Па словах іерарха, «таямніца крыжа дапамагала і дапамагае перажыць найцяжэйшыя выпрабаванні». Біскуп нагадаў, што ў ХІХ стагоддзі жыў езуіт Караль Балоз Антаневіч, які спачатку быў шчаслівым мужам і бацькам, але ў выніку эпідэміі халеры рухнуў яго прыгожы свет, памерла жонка і паступова ўсе дзеці. «Разважаючы па-чалавечы, падняцца пасля такіх пакутаў было б немагчыма. Што ж такога адбылося, што гэты чалавек уступіў у ордэн езуітаў, стаў знакамітым прапаведнікам і душпастырам, напісаў шмат вядомых і сёння песень? Адна з такіх яго песень дае адказ на пытанне», — сказаў біскуп Антоні Дзям’янка і прывёў тэкст гэтай песні:

Езу, Ты бачыш, крыж Твой не мінаю,
Езу, Ты бачыш, крыжа не баюся.
3 болем на крыж Твой цяжкі пазіраю,
Да трона Бога на зямлі імкнуся.

На крыж кладу я ўсе мае жаданні,
Тут прыбіваю грэшных думак мроі,
Сэнс свой шукаю я ва ўкрыжаванні,
Дзе з-пад кароны кроў цячэ на скроні.

Стаўшы пад крыжам, стомлены сабою,
Прагну я ў сэрцы несці крыж заўсёды,
Каб не глуміўся вораг нада мною,
Каб крочыць шляхам праўды і свабоды.

Сёння з надзеяй пад крыжом шукаю
Тое, што страціў, Пана не спаткаўшы,
Грэх мой з пакорай прад Табой трымаю,
Не адыходжу, міласці спазнаўшы.

Дай мне заўсёды быць з Табою, Збаўца,
Каб крыж мой стаўся мужнасцю і сілай.
Каб у жыцці болып з крыжам не расстаўся,
Каб ён узнёсся над маёй магілай.
 
«Нам варта праз крыж пазнаваць веліч міласэрнасці. Нам трэба акунуцца ў гэту таямніцу, бо яна змяняе свет і чалавека. Яна вучыць нас ахвярнай любові, любові ўкрыжаванай. Толькі такая любоў мае сэнс. Толькі такая любоў здольная пераканаць чалавека», — адзначыў біскуп Пінскі.

На заканчэнне літургіі Найсвяцейшы Сакрамэнт быў перанесены ў аздобленую сімвалічную грабніцу, у якой вернікі змогуць адараваць яго да пачатку Пасхальнай вігіліі.

(AG)