Даклад кс. Андрэя Драгуна ў СШ № 3 у Глыбокім
Кожны з нас жадае быць выхаваным у адказнай і любячай сям’і, у якой будзе мець падтрымку ў выпадку няўдач або розных праблем у жыцці.
За некалькі мінулых гадоў у жыцці сям’і адбыліся сур’ёзныя змены, якія былі выкліканы многімі прычынамі, у прыватнасці такімі, як эканамічная нестабільнасць, новыя сродкі інфармацыі, новыя накірункі моды, і, на жаль, гэта трэба ўзяць пад увагу і прызнаць у пэўнай ступені, падзенне аўтарытэтаў, перш за ўсё людзей высокапастаўленых, якія адказваюць за выхаванне і фарміраванне падрастаючага пакалення. Акрамя гэтага, тут адчуваецца і віна СМІ, якія з мэтай таго, каб не страціць аўдыторыю, выкарыстоўваюць розныя метады, не зважаючы на шкодны змест інфармацыі. Чалавек адчувае сябе ўсё больш адкінутым і разгубленым. Апошнім часам будучыня сям’і прадстаўляецца ў жудаснай перспектыве, яе будучыню азмрочваюць штодзённы гвалт, сексуальныя злачынствы, наркаманія, розныя паталагічныя хваробы, а таксама страта аўтарытэту бацькоўства і іншыя.
Многія кансультанты сям’і лічаць, што толькі на аснове рэлігіі можна дасягнуць поспеху. Аднак лекары і псіхолагі сцвярджаюць, што выратаванне магчыма толькі праз любоў да іншых, адказнасць і сталасць, а таксама сістэму каштоўнасцяў. Адны і другія перакананыя, што дапамога рэлігіі і псіхалогіі можа спыніць росквіт паталогіі ў сем’ях. У Беларусі амаль палова сужэнцаў разводзяцца. Паўстаюць безадказныя сувязі. Дзеці выхоўваюцца ў разбітых сем’ях. Таму перш за ўсё крызіс пачынаецца ў нашай сям’і.
Паводле вучэння Касцёла аб грамадстве, сям’я — гэта асноўная клетка грамадства. У гэтай клетцы павінна заўжды панаваць узаемная зычлівасць, згода, а таксама прабачэнне і любоў, якая запальвае і падтрымлівае сямейны ачаг. Касцёл у сваім вучэнні прызнае, што сям’я — гэта самае вялікае дабро для людзей, а таксама жадае аказваць сем’ям неабходную і патрэбную дапамогу. Як казаў папа Ян Павел ІІ, сям’я павінна разам з дзяржавай садзейнічаць агульнаму дабру.
Бацькі маюць права на адукацыю сваіх дзяцей (у тым ліку і ў рэлігійным вымярэнні). Мацярынства з’яўляецца асноўнай задачай жанчыны, гэта азначае, што выкананне ёю розных абавязкаў па-за сям’ёй не можа быць перашкодай у ажыццяўленні яе функцый як маці і жонкі. Толькі мудрая бацькоўская любоў дае гарантыю на добрае выхаванне.
Сем’і рабілі бы менш памылак, калі б усведамлялі тыя рысы, якія павінна мець добрая сям’я. Але памылкі здзяйсняюць усе, нават спецыялісты па сем’ях (педагогі і сацыёлагі). Важна, каб мы памяталі, што нашы паводзіны, выказванні ці нават маўчанне можа мець сур’ёзныя наступствы ў выхаванні.
Першае, што ты павінен запытаць у сябе: «Ці жадаеш ты мець добрую сям’ю?» Адкуль бярэцца так многа зла, спрэчак, неразумення, зайздрасці і гвалту? Найгоршым для чалавека з’яўляецца не факт існавання тых ці іншых сітуацый, а факт ахалоджанасці волі. Бо непаразуменні не з’яўляюцца чымсьці злым, але вучаць нас кампрамісу, пакоры і разуменню праваты іншага.
Вам трэба прыгледзецца да адносінаў у сем’ях, спосабаў правядзення вольнага часу. Першапланавая і фундаментальная рэч для мяне — гэта даўжыня, частата і якасць сумесна праведзенага часу. З апытання вядома, што сем’і праводзяць разам мала часу. Мы імчымся ўдагонку за светам, людзі жывуць у пастаянным стрэсе і не ўмеюць бачыць набліжаючыхся небяспечных сітуацый. Сем’і пакідаюць дзяцей перад тэлевізарамі ці камп’ютэрамі, і мы мяркуем, што дзякуючы тэхнічнаму прагрэсу не трэба клапаціцца аб дзіцяці. Тэлевізар з’яўляецца віртуальным татам ці мамай. Тэлевізар жа і камп’ютэр атакуюць самыя актыўныя рэцэптары чалавека — слых і позірк. Так несвядома сціраецца адрозненне мяжы паміж уяўленнем і рэчаіснасцю. Вобраз не пакідае месца для дзіцячага ўяўлення, а яно павінна быць накіравана менавіта на рэчаіснасць і факты, а не на гатовыя, ужо сканструяваныя праз іншых віртуальныя падзеі. Сярод сённяшніх тэлепраграм з цяжкасцю можна знайсці праграмы аб сяброўстве, сапраўднай любові ці бескарыслівасці. Аднак даказана, што праграмы з войнамі, гвалтам, нянавісцю нараджаюць нянавісць сярод гледачоў.
Тэхніка сама па сабе не з’яўляецца злом — трэба толькі умець рацыянальна і адказна ёю карыстацца. Многія сем’і не уяўляюць і таго, як моцна крыўдзяць сваіх дзяцей праз бясстрэсавае выхаванне: дзеці губляюць мяжу паміж дабром і злом, бо за дрэнныя паводзіны не прысуджаецца аніякая кара, нават слоўная.
|
«Святы Айцец з глыбокім болем сочыць за сур’ёзнымі сутыкненнямі і актамі насілля, да якіх дайшло ў Рыа дэ Жанейра, у прыватнасці ў фавелах „Vila Cruzeiro“, — піша да мясцовага арцыбіскупа Дзяржсакратар Яго Святасці папы Бэнэдыкта XVI кардынал Тарчызіо Бэртонэ. Іерарх запэўнівае таксама ў малітве Пантыфіка за ахвяраў сутыкненняў і іх сем’і. 
На значэнне прароцкай місіі Касцёла, яго ўдзелу ў грамадскім жыцці, абароне чалавечай годнасці і жыцця, а таксама клопаце аб найбяднейшых указаў Святы Айцец Бэнэдыкт XVI падчас аўдыенцыі, якую ўдзяліў біскупам Філіпін, якія знаходзяцца ў Ватыкане з візітам ad limina Apostolorum.
У 2011 г. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI наведае горад Анкона, які знаходзіцца на поўначы Італіі. 11 верасня Папа ўзначаліць там святую Імшу з нагоды завяршэння Нацыянальнага эўхарыстычнага кангрэсу.
Увечары 27 лістапада 2010 г. у базыліцы св. Пятра Святы Айцец Бэнэдыкт XVI узначаліць Нешпары Першай Нядзелі Адвэнту, злучаныя з малітоўным чуваннем у інтэнцыі кожнага зачатага чалавечага жыцця. Малітва распачнецца а 18-й гадзіне.
18–20 лістапада 2010 г. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI наведае Бенін (Заходняя Афрыка). Пра гэта паведаміў кс. Фэдэрыко Ламбардзі SJ, кіраўнік Прэс-службы Апостальскай Сталіцы.
«Задача інфармацыйных органаў Касцёла — адважнае служэнне праўдзе, каб дапамагчы грамадскаму меркаванню ва ўспрыманні і разуменні рэчаіснасці з евангельскага пункту гледжання», — падкрэсліў Святы Айцец Бэнэдыкт XVI падчас сустрэчы з удзельнікамі Італьянскай федэрацыі каталіцкіх штотыднёвікаў. Да арганізацыі належаць 188 часопісаў з розных дыяцэзій Італіі.
У размове з кс. Андрэем Рылкам грунтоўныя пытанні адносна духоўна-грамадскага жыцця Касцёла ў Беларусі ўздымае Віктар Шукеловіч. Вашай увазе бачанне беларускага святара адносна пытанняў «пра Палессе і знакі часу».
