Галоўнай крыніцай хрысціянскай радасці з’яўляюцца вера, надзея і любоў. За гэтыя дары дзякаввалі Богу ўдзельнікі ХХІІІ Дзён моладзі Гродзенскай дыяцэзіі ў Мастах у другі дзень сустрэчы, 8 мая.

Другі дзень мерапрыемства з удзелам амаль 1500 маладых людзей з розных месцаў Гродзенсай дыяцэзіі, а таксама прадстаўнікоў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі і Пінскай дыяцэзіі, меў насычаную праграму.

Найперш адбылася праца ў групах, калі моладзь разам шукала адказ на пытанне, як быць у сённяшнім свеце міласэрным да братоў і сясцёр, якіх Бог ставіць на дарозе чалавечага жыцця.

Потым моладзь удзельнічала ў святой Імшы, якую ўзначаліў Часовы павераны ў справах Апостальскай Нунцыятуры ў Беларусі мансеньёр Марынко Антолавіч.

Радасць нараджаецца з сустрэчы з Езусам

Пасля абеду ва ўдзельнікаў ДДМ быў час, напоўнены радасцю. Моладзь мела магчымасць усвядоміць тое, што сапраўдная радасць не з’яўляецца пераменлівым станам духу або чымсьці тым, што дасягаецца ў выніку асаблівага высілку, а нараджаецца з сустрэчы з жывой асобай Езуса.

Да ўдзельнікаў сустрэчы даносілася думка, што ўсведамленне, што Бог не далёкі, а блізкі, не абыякавы, а літасцівы, не чужы, а міласэрны, што Ён Айцец, які з любоўю суправаджае людзей, шануючы іх свабоду. Гэта давала магчымасць адчуць глыбокую радасць, якую не могуць перамагчы зменлівыя акалічнасці штодзённага жыцця.

Разнастайнымі спосабамі прэзентуючы свае парафіяльныя супольнасці на сцэне, прадстаўнікі моладзевых груп неслі пасланне да сабраных, што крыніца хрысціянскай радасці – веданне, што Нехта мяне заўсёды любіць; усведамленне, што я Камусьці вельмі патрэбны, і Нехта запланаваў сваю будучыню разам са мной.

Сапраўдную радасць сэрца маладыя людзі маглі адшукаць падчас адарацыі Найсвяцейшага Сакрамэнту. Многія прыступілі да сакрамэнту пакаяння. Для многіх удзельнікаў гэтая споведзь была сапраўднай сустрэчай з Айцом, які прыносіць у сэрца чалавека радасць і дае сваю міласэрнасць, а напрыканцы скіроўвае да кожнага словы: «Я цябе не асуджаю, ідзі і ўжо больш не грашы».

Гэты дзень даваў удзельнікам Дзён моладзі магчымасць усвядоміць, што хрысціянская радасць – дар і адначасова заданне, што трэба яе жадаць і прыкласці старанні, каб яе дасягнуць, а ў гэтым неабходна супрацоўніцтва з Божай ласкай, каб захаваць хрысціянскую радасць і цешыцца яе дарам.

Трэба жадаць радасці

Разважаючы падчас сустрэчы над учынкамі міласэрнасці, моладзь мела магчымасць усвядоміць, што ўсмешка можа быць самым маленькім дарам, які можна даць іншаму чалавеку. Да ўдзельнікаў даносілася думка, што, нават калі мы нічога не маем і не можам працягнуць руку дапамогі, то заўсёды можам асвятліць сцежкі чалавечага жыцця ўсмешкай.

Хто ўсміхаецца, глядзіць на бліжняга вачыма Хрыста; усмешка – промень святла, якое ліецца з твару Бога, знак, што мы лічым чалавека, які ідзе побач з намі, братам – такая ідэя прапаноўвалася сабранай моладзі.

Заканчэннем другога дня ДДМ стаў канцэрт семінарыйнага гурта «Ave». Канцэрт быў сведчаннем веры маладых людзей, што дзяліліся радасцю адзін з адным і з жыхарамі горада Масты, якія таксама ў вялікай колькасці сабраліся на прыкасцёльным пляцы.

Нехта калісьці сказаў, што ўсмешка, падораная брату на зямлі, – гэта ўсмешка для Пана ў небе. Хочацца пажадаць, каб наша моладзь несла ўсмешку людзям, адорвала ёю іншых, сапраўды «расплывалася» ва ўсмешцы, бо ўсмешка найбольш праўдзівая, калі адначасова ўсіхаюцца вочы і сэрца.

Кс. Юрый Марціновіч, (AG)