На пачатку Вялікага посту — гэтага часу ласкі і навяртання — прапаную звярнуць увагу на неабходнасць навяртання і духоўнага адраджэння нашых сэрцаў. У час фінансава-эканамічнага крызісу свет вельмі многа ўвагі прысвячае адраджэнню эканомікі. І гэта зразумела, бо ўсе хочуць жыць лепей. Аднак толькі эканамічны прагрэс без духоўнага не вырашае ўсіх праблемаў, а часам нават наадварот прыносіць новыя. Нездарма калісьці быў тэлесерыял «Багатыя таксама плачуць». Плачуць, бо матэрыяльнае багацце без духоўнага чыніць чалавека бедным да такой ступені, што ён нават можа страціць сэнс жыцця. Менавіта гэта з’яўляецца адной з прычынаў вялікай колькасці самазабойстваў сярод багатых людзей.
«Бог ёсць любоў; Бог стварыў нас па свайму вобразу. Адпаведна, любоў — гэта самая вышэйшая праява вернасці самому сабе. Без любові чалавек няздольны рэалізаваць сябе. Мастак не можа ствараць, калі ён не любіць сваё стварэнне…
Па традыцыі на пачатку Вялікага посту Святы Айцец сустракаецца з духавенствам Рымскай дыяцэзіі. Сёлета такая сустрэча адбылася ў чацвер 23 лютага. Бэнэдыкт XVI звярнуўся да прысутных, разважаючы ўрывак з Паслання да Эфесцаў (4, 1–16).
У папярэдняй размове мы адзначылі, што, хаця палавое сталенне не з’яўляецца адзінай праявай наступлення падлеткавага ўзросту, яно, безумоўна, адна з самых яўных яго прыкметаў і ў той жа час — адзін з самых далікатных бакоў развіцця чалавека ў гэты перыяд.
22 лютага 2012 г., у першы дзень Вялікага посту, Святы Айцец Бэнэдыкт XVI па традыцыі ўзначаліў святую Імшу ў рымскай базыліцы святой Сабіны на Авенціне. 
У Папяльцовую сераду, 22 лютага 2012 г., Святы Айцец Бэнэдыкт XVI па традыцыі сустрэўся з вернікамі на агульнай аўдыенцыі. Пантыфік нагадаў, што ў першыя стагоддзі жыцця Касцёла саракадзённы перыяд падрыхтоўкі да Вялікадня быў часам, калі тыя, хто пачуў і прыняў Хрыста, пачыналі крок за крокам навяртацца, узрастаць у веры і рыхтавацца да прыняцця сакрамэнту хросту. 
У сераду ў Каталiцкiм Касцёле пасыпаннем галоваў попелам распачынаецца Вялiкi пост. Як адзiн з фактараў рэлiгiйнага жыцця пост шырока практыкаваўся ўжо ў часы Старога Запавету. I галоўнай яго мэтай было нагадванне чалавеку аб тым, што ён з’яўляецца iстотай недасканалай, грэшнай i цалкам залежнай ад Бога (пар. Лев 16, 29–34).
