22 студзеня 2012 г., мінскі архікатэдральны касцёл Імя Найсвяцейшай Панны Марыі
1. Дарагія браты і сёстры!
Звычайны вучань у школе з урокаў фізікі ведае, што калі на нейкае цела, якое знаходзіцца ў руху, не дзейнічае ніякая сіла або дзейнічаюць роўныя процілеглыя сілы, то яно працягвае рухацца ў тым самым напрамку. Калі гэты прынцып дынамікі аднесці да духоўнага жыцця, то можна сцвердзіць, што калі існаванне чалавека не акрэсліваецца ніякімі каштоўнасцямі або на яго ўдзейнічаюць у роўнай меры і зло, і дабро, то яго жыццё не рэалізуецца, а толькі проста «цячэ» ці «коціцца». Маючы на ўвазе тое, што чалавечая прырода падвержана першароднаму граху, гэтае «скочванне» становіцца «скочваннем» у балота зла. Біблейскім сімвалам гэтага стала Нініва, аб якой распавядае першае чытанне. Вялікі горад стаў горадам граху, і Божая кара навісла над ім. Аднак вялікі ў сваёй міласэрнасці Бог даў жыхарам Нінівы шанс пазбегнуць знішчэння. Умовай было навяртанне.