Кляштар Pater noster, 25 кастрычніка 2011 г.
Глыбокапаважаныя браты і сёстры!
Вашы Эксцэленцыі, святары, кансэкраваныя асобы, прадстаўнікі дыпламатычнага корпусу, пілігрымы, браты і сёстры.
1. Сёння асвячаецца табліца з малітвай «Ойча наш» на беларускай мове. Ужо сама назва малітвы ўказвае на яе выключны характар, бо апосталаў гэтай малітве навучыў сам Збаўца. Першыя хрысціяне лічылі «Ойча наш» маці ўсіх малітваў і адносіліся да яе з вялікай пашанай, бо бачылі ў ёй квінтэсенцыю ўсяго Евангелля. Гэта малітва з’яўляецца сімвалічным акном, праз якое можна сузіраць Бога. У ёй мы знаходзім адказ на просьбу вучняў Хрыста: «Пане, навучы нас маліцца».
Дарагія браты і сёстры!
Ад усяго сэрца шчыра вітаю ўсіх вас.
Сёння здзяйсняецца мара вернікаў Беларусі, бо сярод шматлікіх табліцаў з малітвай «Ойча наш» на розных мовах свету (а іх тут больш за 130) з’яўляецца яшчэ адна — на беларускай мове. Гэта вялікая падзея для Касцёла ў Беларусі, які адраджаецца. Гэта падзея мае таксама культурнае і гістарычнае значэнне, бо ўпершыню на Святой Зямлі, дзе Езус навучыў сваіх вучняў гэтай малітве, яна з’яўляецца на нашай роднай мове. Тысячы і тысячы пілігрымаў, якія штодзённа прыбываюць на гэта святое месца, будуць бачыць гэтую табліцу, і яна ім будзе нагадваць пра нашу Бацькаўшчыну. Такім чынам, табліца будзе спрыяць павышэнню іміджу нашай краіны і яе аўтарытэту на міжнароднай арэне. Таму немагчыма пераацаніць значэнне сённяшняй падзеі. Яна з’яўляецца знакавай у жыцці Каталіцкага Касцёла ў Беларусі і ў жыцці нашай Бацькаўшчыны.
Айцец Нябесны запрашае нас на Пасхальную вячэру, на якой мы атрымліваем самога Хрыста. Езус цалкам прысутнічае ў Эўхарыстыі ўнікальным і непараўнальным чынам. Прысутнічае рэальна і сутнасна: Целам і Крывёю, душой і Боскай натурай.
мінская архікатэдра, 20 кастрычніка 2011 г.
«Я ўсё прызнаю стратай і лічу смеццем, каб набыць Хрыста і знайсці сябе ў Ім» (Флп 3, 8–9).
Дарагія браты і сёстры! Пілігрымы ў Святую Зямлю!
Гэтыя словы прагучалі перад Евангеллем. З імі мы распачынаем пілігрымку ў Святую Зямлю і яны будуць спадарожнічаць нам. Гэта словы св. ап. Паўла з яго паслання да Філіпійцаў. Апостал народаў імі навучае верных, якімі яны павіны быць, што найперш павінна іх характарызаваць. З гэтых слоў ясна вынікае, што праграмай жыцця хрысціяніна павінен быць Хрыстус.
У Ватыканскіх садах 26 кастрычніка 2011 г. будзе пасаджана аліўкавае дрэва — парадунак Святому Айцу ад прэм’ер-міністра Ізраіля Беньяміна Нетаньяху. Гэты дар стане сімвалам прыязных адносін паміж Апостальскай Сталіцай і Ізраілем, а таксама выразам імкнення апошняга да жыцця ў міры з іншымі дзяржавамі і рэлігіямі, — паінфармаваў пасол Ізраіля пры Апостальскай Сталіцы Мардэхай Леві.
19 кастрычніка 2011 г., Чырвоны касцёл, г. МінскДапамога наша ў імені Пана (пар. Пс 124 (123), 8а)1. Гэты рэфрэн рэспансарыйнага Псальма вельмі добра перадае змест сённяшніх чытанняў. У першым чытанні, у Пасланні апостала Паўла да Рымлянаў, Апостал народаў заклікае да таго, каб грэх не панаваў над намі. Учыніць гэта магчыма толькі давяраючы сябе Богу і з дапамогай Ягонай ласкі, бо самі мы не зможам нічога. Нас, святароў, Хрыстус паклікаў быць тымі, дзякуючы якім Божая ласка прыходзіць да чалавека.
Дарагія святары, кансэкраваныя асобы, браты і сёстры!1. Пачатак ХХ стагоддзя азнаменаваўся распрацаваннем і выхадам у свет cацыяльнага вучэння розных хрысціянскіх канфесій і нехрысціянскіх рэлігій. Гэта не выпадкова. Асаблівая ўвага да соцыуму — знак нашага чаcу. Сучасны свет, які, з аднаго боку, адыходзіць ад веры, тым не менш — з іншага — патрабуе дапамогі рэлігій у вырашэнні сваіх праблем. Жыццё паказвае, што сацыяльнае вучэнне становіцца ўсё больш і больш запатрабаваным.
Пачынаючы шэраг размоў пра адносіны паміж людзьмі (інакш кажучы, міжасабовыя адносіны), я б хацела спыніцца на тэме адносінаў чалавека да ягонага цела.
Ігнацый — адзін з першых сведкаў Хрыста. Яго называлі Тэофорос — з грэцк. «той, хто нясе Бога», або «несены Богам», звязваючы гэта з тым, што св. Ігнацый быў тым дзіцем, якога Хрыстус, узяўшы на рукі, паставіў перад вучнямі са словамі: «Хто прыме адно з такіх дзяцей у імя Маё, той Мяне прымае».
«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». Часам маем уражанне, што воля Хрыста «Каб усе былі адно!» перавышае нашыя чалавечыя здольнасці, што Пан Езус патрабуе ад нас немагчымага. А можа, у нашай дарозе да поўнага адзінства слаба працуе сэрца? Што з’яўляецца сэрцам экуменічнага руху?
Айцец Нябесны запрашае нас на Пасхальную вячэру, на якой мы атрымліваем самога Хрыста. Езус цалкам прысутнічае ў Эўхарыстыі ўнікальным і непараўнальным чынам. Прысутнічае рэальна і сутнасна: Целам і Крывёю, душой і Боскай натурай.
У Ватыканскіх садах 26 кастрычніка 2011 г. будзе пасаджана аліўкавае дрэва — парадунак Святому Айцу ад прэм’ер-міністра Ізраіля Беньяміна Нетаньяху. Гэты дар стане сімвалам прыязных адносін паміж Апостальскай Сталіцай і Ізраілем, а таксама выразам імкнення апошняга да жыцця ў міры з іншымі дзяржавамі і рэлігіямі, — паінфармаваў пасол Ізраіля пры Апостальскай Сталіцы Мардэхай Леві. 
Пачынаючы шэраг размоў пра адносіны паміж людзьмі (інакш кажучы, міжасабовыя адносіны), я б хацела спыніцца на тэме адносінаў чалавека да ягонага цела.
Ігнацый — адзін з першых сведкаў Хрыста. Яго называлі Тэофорос — з
грэцк. «той, хто нясе Бога», або «несены Богам», звязваючы гэта з тым,
што св. Ігнацый быў тым дзіцем, якога Хрыстус, узяўшы на рукі, паставіў
перад вучнямі са словамі: «Хто прыме адно з такіх дзяцей у імя Маё, той
Мяне прымае». 
«Жаданне аднавіць адзінства ажыццяўляецца праз навяртанне сэрца, малітву, узаемнае братэрскае пазнанне, тэалагічны дыялог». Часам маем уражанне, што воля Хрыста «Каб усе былі адно!» перавышае нашыя чалавечыя здольнасці, што Пан Езус патрабуе ад нас немагчымага. А можа, у нашай дарозе да поўнага адзінства слаба працуе сэрца? Што з’яўляецца сэрцам экуменічнага руху?
